10/06/2022

In mei 2017 won Victor Julien-Laferrière de eerste Koningin Elisabethwedstrijd gewijd aan de cello. Sindsien nam zijn carrière een hoge vlucht. Vijf jaar later blikt hij terug op deze overwinning die zijn leven veranderde.

Kan je ons vertellen hoe je je deelname aan de Koningin Elisabethwedstrijd voor Cello in 2017 hebt ervaren?

Een hele maand competitie gevolgd door een maand van laureatenconcerten, om nog maar te zwijgen van de voorbereiding... Dit alles laat meer achter dan alleen herinneringen, het vormt een deel van mijn leven. Ik herinner me dat ik door allerlei verschillende gemoedstoestanden gegaan ben, met een enorme opluchting na de finale, gevolgd door een zekere moeite in de daaropvolgende weken om de machine opnieuw op te starten.

Hoe voelde je je toen je van de ene ronde naar de volgende vooruitging?

Ik kreeg de indruk dat ik deel uitmaakte van een muzikaal evenement dat larger than life is. De enorme interesse en het enthousiasme van het publiek doen de kandidaten de wedstrijd overstijgen, toch eerder een concept waar maar weinig muzikanten a priori affiniteit mee hebben. Ik probeerde me te voeden met die kracht van het publiek om me op de essentie te kunnen concentreren.

Hoe heb je je verblijf in de Muziekkapel ervaren?

Ik vreesde het contrast, de radicale verandering in een soort van routine, en het gebrek aan controle over mijn omgeving. Maar ik waardeerde die week zonder telefoon en vooral de specifieke vorm van empathie die voelbaar was tussen de kandidaten, die allen voor dezelfde uitdagingen stonden.

Hoe voelde je je toen je de Wedstrijd won?

Een hele grote opluchting, ik weet niet hoe ik het anders moet omschrijven! Een adrenalinestoot die ik nog nooit eerder had meegemaakt!

Hoe heeft je Eerste Prijs je carrière beïnvloed?

Sinds ik deze Wedstrijd gewonnen heb, heb ik de kans gekregen om tal van projecten die mij nauw aan het hart lagen te kunnen uitvoeren. Het staat buiten kijf dat ik mijn activiteiten als artiest de richting heb kunnen geven die ik hoopte te kunnen inslaan. Ik beleefde allerlei avonturen tijdens de concerten die voortvloeiden uit de Wedstrijd en het voelt nu alsof dit evenement onlosmakelijk verbonden is met mijn carrière!

Wat was de impact van de coronacrisis op je leven?

Het is een crisis die me tien jaar geleden zeker veel meer zou hebben geraakt en ik leef enorm mee met de generatie na mij. Persoonlijk prijs ik mezelf best gelukkig dat ik altijd projecten heb gehad die stand hebben gehouden te midden van de stortvloed aan annuleringen. Na een aantal jaren gevuld met concertreizen, besefte ik dat ik deze periode van teleurstellingen en logistieke moeilijkheden vooral wilde gebruiken om bij mijn familie te zijn.

Wat zijn je verwachtingen en ambities voor de toekomst?

Een intens muzikaal leven, om te ontdekken, om te evolueren. De cello maakt zoveel mogelijk, van de vrijheid van het recital tot de verkenning van het concerto, het nogal oneindige repertoire dat daar wacht... Ik hoop het Consuelo Orchestra, dat ik heb gecreëerd en leid, verder te ontwikkelen, net als de festivals waarbij ik betrokken ben.