In 1958 richtte Lola Bobesco het muziekensemble ‘Les Solistes de Bruxelles’ op, dat later omgedoopt werd tot ‘Ensemble d’archets Eugène Ysaÿe’. Vandaag heet het koninklijk kamerorkest Orchestre Royal de Chambre de Wallonie. In de voetsporen van muziekdirecteurs Augustin Dumay (2003-2013) en Frank Braley (2014-2019), nam Vahan Mardirossian het stokje over om hun uitmuntende werk voort te zetten.
Het orkest heeft regelmatig samen gewerkt met de grootste artiesten, zowel op de belangrijkste internationale podia als in Bergen, culturele hoofdstad van de Franse Gemeenschap, culturele hoofdstad van Europa in 2015 en al meer dan een halve eeuw de thuishaven van het orkest : José Van Dam, Mstislav Rostropovitsj, Aldo Ciccolini, Mischa Maisky, Maurice André, Arthur Grumiaux, Philippe Hirschhorn, Georges Octors, Jean-Pierre Wallez, Gidon Kremer, Louis Lortie, Jian Wang, Ivry Gitlis, Antoine Tamestit, Henri Demarquette, Richard Galliano, the Modigliani Quartet, Jean‑Philippe Collard, Gérard Caussé, Renaud en Gautier Capuçon, Augustin Dumay, Maria-João Pires ; in Parijs, Peking, Abu Dhabi, Amsterdam, Rotterdam, Boekarest, Bayreuth, München, Luxemburg, Zürich, Genève, Sint-Petersburg, Brussel…
Sinds meer dan twintig jaar is het orkest een partner van de Koningin Elisabethwedstrijd, een regelmatige bondgenoot van de Muziekkapel Koningin Elisabeth en tal van Belgische en internationale muziekfestivals. Het Orchestre Royal de Chambre de Wallonie treedt geregeld op onder de leiding van eerste violist Jean-François Chamberlan.
In Bergen brengt het orkest samen met Mars (Mons Arts de la Scène) en met de steun van de Stad Bergen, concerten met een gediversifieerd en origineel repertoire. Het organiseert concerten voor een jong publiek en biedt diensten aan jonge artiesten van de Muziekacademie van Bergen en ARTS2 (École Supérieure des Arts).
www.orcw.be

Jean-Jacques Kantorow is van Russische afkomst en werd geboren in Cannes, waar hij met zijn vioolstudie begon. Op 13-jarige leeftijd werd hij toegelaten tot het Conservatoire National Supérieur de Musique de Paris (in de klas van René Benedetti), waar hij een jaar later de Eerste prijs voor viool behaalde.

Tussen 1962 en 1968 won hij een tiental internationale prijzen, zoals de Eerste prijs van het Carl Flesh Concours in Londen en van het Paganini Concours in Genua, de hoofdprijs op het Concours International de Genève en een beurs van de Fondation Sacha Schneider in 1970.

Met pianist Jacques Rouvier en cellist Philippe Muller vormde Jean-Jacques Kantorow een trio, waarmee hij in 1970 de Eerste grote prijs van de Kamermuziekwedstrijd in Colmar won. Vanaf het begin van zijn concertcarrière deed hij de grootste internationale podia aan: hij gaf meer dan 100 concerten per jaar in de Verenigde Staten, Canada, Oost-Europa, India, Japan, Afrika ...

Omdat hij het isolement van het solistenbestaan wilde doorbreken en geboeid was door de kamermuziek, ontpopte hij zich langzaamaan tot dirigent. Hij dirigeerde tal van buitenlandse formaties, zoals het Finse Tapiola Sinfonietta, waarvan hij tussen 1993 en 2013 muziekdirecteur was. Jean-Jacques Kantorow geeft ook veel masterclasses over de hele wereld. Tien jaar lang leidde hij het Orchestre d’Auvergne en in 1994 werd hij dirigent van het Ensemble Orchestral de Paris.

Daarnaast bleef Jean-Jacques Kantorow zijn loopbaan als solist en kamermusicus vervolgen, waardoor hij een balans in de diversiteit van zijn muzikale activiteiten vond. Hij maakte als solist en als dirigent opnames voor grote labels, waaronder Denon, EMI, Erato, CBS, BIS enz. Veel van zijn platen zijn bekroond met internationale onderscheidingen. In januari 2014 kwam bij het label NoMadMusic zijn cd Sonates françaises uit, waarop hij samen met zijn zoon Alexandre op de piano weinig bekend Frans repertoire van Chevillard, Fauré en Gedalge vertolkt. Zijn meest recente opname is in 2015 uitgebracht bij BIS: een album waarop hij zijn zoon Alexandre en het Tapiola Sinfonietta dirigeert in concerto’s van Liszt.

In zijn zoektocht wil het Belgian National Orchestra individuen en de maatschappij samenbrengen en verzoenen. Dat streven naar verenigen is ons DNA en onze leidraad sinds de start in 1936. Het toen net geopende Paleis voor Schone Kunsten in Brussel werd de thuisbasis. Kan een orkest of muzikant zich een betere entourage indenken dan de indrukwekkende Henri Le Boeuf-zaal in deze iconische art-decotempel ? De onevenaarbare akoestiek heeft voor solisten met wereldfaam een onweerstaanbare lokroep. Deze locatie brengt ons uiteraard ook dichter bij onze partner BOZAR.
De missie van het Belgian National Orchestra uit zich ook in de samenwerking met tal van partners. Samen geven we veelbelovend talent alle kansen om zich te ontbolsteren. Brussel is daarvoor de ideale smeltkroes. Als kruispunt van culturen en Europese hoofdstad stimuleren we de chemie door vernieuwing en experiment.
Het Belgian National Orchestra heeft een heel eigen plaats in de culturele wereld verworven. In de programmakeuze ligt de nadruk op werken die spraakmakend en vernieuwend zijn maar ook op het ontdekken van minder gekende muziek. Zo schept het Belgian National Orchestra een boeiende dialoog met een uiteenlopend publiek. Het orkest staat onder leiding van de Amerikaanse dirigent Hugh Wolff, met Hans Waege als intendant en met BOZAR als geprivilegieerde partner.
Solisten van wereldformaat voelen zich aangetrokken tot dit concept. Vilde Frang, Gidon Kremer en Rolando Villazón behoren tot de aansprekende namen.

www.nationalorchestra.be

Hugh Wolff stond op het podium met alle grote Noord-Amerikaanse orkesten, meer bepaald die van Chicago, New York, Boston, Philadelphia, Los Angeles, San Francisco, Toronto en Montréal. Wolff is vaak te gast in Europa en wordt geregeld uitgenodigd om in Azië en Australië te dirigeren.
In september 2017 begon Wolff als muziekdirecteur van het Belgian National Orchestra. Van 1997 tot 2006 was hij chefdirigent van het hr- Sinfonieorchester van Frankfurt. Samen toerden ze in Europa, China en Japan, en namen ze deel aan de Salzburger Festspiele. Van 1998 tot 2000 was Wolff chef-dirigent en vervolgens muziekdirecteur van The Saint Paul Chamber Orchestra, waarmee hij talrijke opnames maakte en tournees ondernam in de VS, Europa en het Verre Oosten.
Zijn interesses strekken zich uit van de uitvoering van barokmuziek tot de premières van nieuwe werken. Hij startte zijn professionele carrière in 1979 als assistent-dirigent van het National Symphony Orchestra, dat toen onder de leiding stond van Mstislav Rostropovich.
De discografie van Wolff telt meer dan vijftig opnames, waaronder de integrale symfonieën van Beethoven en samenwerkingen met Rostropovich, Yo-Yo Ma, Joshua Bell, Hilary Hahn en jazzgitarist John Scofield. Hij werd driemaal genomineerd voor een Grammy Award en won de Cannes Classical Award in 2001.
Wolff werd in Parijs geboren uit Amerikaanse ouders en bracht zijn jeugd door in Londen en Washington. Hij behaalde een diploma aan Harvard College en studeerde piano bij Leon Fleisher, compositie bij George Crumb en Olivier Messiaen, en orkestleiding bij Charles Bruck. De laatste tien jaar engageert hij zich ook in muzikale educatie en onderwijst hij orkestleiding aan het New England Conservatory van Boston.