Arthur Grumiaux wordt beschouwd als één van de weinige echt grote vioolvirtuozen van de twintigste eeuw. In zijn relatief korte leven leverde hij tal van opmerkelijke prestaties. Zijn optredens waren een voorbeeld van technische beheersing, trouw aan de opzet van de componist en gevoeligheid voor de ingewikkelde afbakeningen van de muzikale structuur. Hij werd geroemd voor zijn buitengewone vertolkingen van vioolconcerti en zijn kamermuziekoptredens met zijn eigen Grumiaux Trio.

Arthur Grumiaux werd geboren in een Belgisch arbeidersgezin en het was zijn grootvader die hem op zijn vierde aanspoorde met muziek te beginnen. Hij studeerde viool en piano bij Fernand Quintet aan het Conservatorium van Charleroi. Op zijn twaalfde begon hij te werken met Alfred Dubois aan het Koninklijk Conservatorium van Brussel. Daarnaast studeerde hij contrapunt en fuga bij Jean Absil. Al voor zijn twintigste mocht hij een aantal prijzen in ontvangst nemen : de Henry Vieuxtemps en François Prume prijzen in 1939 en de Prix de Virtuosité van de Belgische overheid in 1940. In dezelfde periode studeerde hij ook privé in Parijs compositie bij George Enescu.

In België maakte hij zijn debuut met het Brussels Philharmonic Orchestra (met het Mendelssohn concerto) en in Groot-Brittannië met het BBC Symphonic Orchestra, in 1945. Als gevolg van de Duitse inval in België zat er een kort tijdsverschil tussen deze twee belangrijke gebeurtenissen. In dat interval speelde hij privé met diverse kleine ensembles, terwijl hij zich onthield van elk openbaar optreden. Ongeacht deze lichte vertraging in de start van zijn internationale carrière, ging het daarna snel vooruit. Na zijn Britse debuut klom hij op in de Belgische academische wereld, toen hij werd benoemd tot professor viool aan het Koninklijk Conservatorium van Brussel. Daar benadrukte hij het belang van frasering, de kwaliteit van het geluid en de hoge technische normen die van een muzikant gevraagd worden.

Arthur Grumiaux maakte meer dan 30 opnames, bijna alle bij Philips, hoewel zijn naam ook te zien is op de etiketten van EMI, Belart en Music & Arts. Onder de titels tellen we werken van Bach, Beethoven, Brahms, Mozart, en Schubert, en af en toe Ravel en Debussy.

Zijn optredens en opnames met pianiste Clara Haskil lagen hem nauw aan het hart. Af en toe wisselden beide muzikanten van instrument om een ander perspectief en een nauwere muzikale band te ontwikkelen. Haar overlijden door een val op een treinstation, op weg naar een concert met hem in Brussel, liet een professionele en persoonlijke leegte na.

Naast zijn solowerk maakte hij opnames met het Grumiaux Ensemble en het Grumiaux Trio, dat bestond uit het Hongaarse man-vrouwduo Georges Janzer (viool) en Eva Czako (cello). Zijn succesvolle carrière leidde tot een koninklijke erkenning toen hij in 1973 tot baron verheven werd door Koning Boudewijn.