Brigitte Engerer was een veelzijdige Franse pianiste die vaak geprezen werd voor haar interpretaties van het romantische en Franse repertoire en voor haar samenwerking in pianoduo en vierhandige piano met Boris Berezovsky. Maar haar repertoire beperkte zich niet daartoe; het bevatte ook werk van onder andere Bach, Mozart, Beethoven, Schumann, Chopin, Saint-Saëns, Rachmaninov, Ravel, Gershwin, Poulenc, Schnittke. Ze werkte eveneens regelmatig samen met een reeks andere instrumentalisten, waaronder violisten Régis Pasquier en Olivier Charlier, cellist Henri Demarquette en pianist Oleg Maisenberg. Als soliste trad ze op met de grootste orkesten van Berlijn, Parijs, Londen, Montréal, New York, Chicago, Los Angeles en Tokio, en met dirigenten als Karajan, Barenboim, Mehta, Ozawa en Rostropovich. Ze heeft talrijke opnames gemaakt voor verschillende labels, waaronder Decca, Philips, Naïve en Harmonia Mundi.

Brigitte Engerer werd geboren in Tunesië in 1952. Ze studeerde piano vanaf de leeftijd van vier en gaf haar eerste openbare concert op haar zesde. Vijf jaar later begon ze te piano te volgen aan het Conservatorium van Parijs bij Lucette Descaves, waar ze afstudeerde op vijftienjarige leeftijd. In 1969 trok ze naar het Conservatorium van Moskou, waar haar belangrijkste leraar Stanislas Neuhaus was. Ondertussen nam ze deel aan verschillende internationale pianowedstrijden: in 1969 werd ze een laureate van het Long-Thibaud Concours in Parijs, in 1974, het jaar dat ze afstudeerde in Moskou, won ze de zesde prijs op de Tchaikovskywedstrijd en in 1978 mocht ze de derde prijs van de Koningin Elisabethwedstrijd in ontvangst nemen.

In de jaren '70 werkte Brigitte Engerer aan een succesvolle carrière in Frankrijk. Haar internationale doorbraak kwam er in 1980, toen Karajan haar vroeg om op te treden met de Berliner Philharmoniker. Twee jaar later werd ze opnieuw uitgenodigd voor de festiviteiten rond het honderdjarige bestaan van het orkest. Daarop volgden tal van prestigieuze concerten in heel Europa, Canada, de Verenigde Staten en Japan. Onder haar vroegste opnames tellen we voor Philips Tchaikovsky's De Seizoenen (1982) en Schumanns Carnaval, die bekroond werd met de Grand Prix du Disque.

Brigitte Engerer debuteerde in Carnegie Hall in 1983 en terwijl haar solocarrière opbloeide, slaagde ze er ook in die te combineren met een behoorlijk aantal kamermuziekconcerten. In de jaren '80 en '90 toerde ze regelmatig en maakte ze een aantal succesvolle opnames voor Harmonia Mundi, waaronder in 1988 Mussorgsky's Schilderijen van een tentoonstelling en in 1993 een dubbel-cd met de Nocturnes van Chopin.

In het begin van de 20e eeuw bleef Brigitte Engerer actief op alle fronten, met als hoogtepunten haar optredens met pianist Boris Berezovsky. Hun tournee in 2010 door Frankrijk, Spanje en Rusland omvatte een veelgeprezen optreden op het White Nights Festival in de Mariinsky Concertzaal in Sint-Petersburg. Samen namen ze onder andere in 2011 de Hongaarse dansen en Liebeslieder Walsen van Brahms op voor het Mirare label. In 2012 stierf Brigitte Engerer in Parijs na een lange strijd tegen kanker.