Rudolf Bruci studeerde muziek aan de Academie van Zagreb en compositie aan de Academie van Belgrado bij Petar Bingulac. In 1953 nam hij compositielessen bij Uhl aan de Weense Muziekacademie. Hij begon zijn carrière als violist in het Philharmonisch Orkest van Belgrado (1945-1950), in opera-orkesten en een strijkkwartet, en hij begon ook te dirigeren. Hij werd benoemd tot opera-dirigent bij het Novi Sad People's Theatre in 1950, en directeur van het Isidor Bajic Music School, Novi Sad, in 1954.

De muziek van Rudolf Bruci wordt gekenmerkt door een helderheid van meningsuiting en de wens om nieuwe ideeën op te nemen in wat eigenlijk een conventionele aanpak is. Zijn gebruik van bitonaliteit, polytonaliteit en atonaliteit is altijd gevoelig en goed overwogen, en gewoonlijk verlevendigd door een sterke ritmiek en briljante orkestratie. Hij heeft af en toe gebruik gemaakt van de seriële methode, maar dreef die nooit ver door. De symfonische suite Maskal, het ballet Night on the railway en de cantate Covek Je vidik bez kraja zijn mooie voorbeelden van de toepassing van deze kwaliteiten. Centraal in zijn werk staan zijn grote symfonische stukken, waarvan de bekendste de Sinfonia Lesta is, waarmee hij in 1965 de Koningin Elisabethwedstrijd voor compositie won. Zijn opera Gilgames (1986) is een synthese van het beste van zijn werk, met een rijke orkestratie, duidelijke ritmische structuren en een archaïsche koorschriftuur.