De Roemeense componist en musicoloog Wilhelm Georg Berger studeerde aan het conservatorium van Boekarest bij Alexandru Radulescu (altviool), Ion Serfezi (theorie en solfège) en Vancea (geschiedenis). Hij volgde ook privé-lessen bij Cecilia Nitulescu-Lupu en Anton Adrian Sarvas (viool) en Benjamin Bernfeld (kamermuziek). Na het begin van zijn carrière als violist in het Enescu Philharmonisch Orkest (1948-1958) en het Composers Union Quartet (1953-1956), wendde hij zich tot musicologie en compositie. Hij ontving nationale en internationale prijzen voor compositie en in 1968 werd hij verkozen tot secretaris van de Roemeense Componistenvereniging. Als componist pikte hij snel nieuwe ontwikkelingen op, maar zijn werk bleef geworteld in de Roemeense nationale traditie, met dominante neo-klassieke en lyrische eigenschappen. Zijn symfonieën tonen een voortdurende zoektocht naar variatie, hun dramatische momenten soms gestuwd tot het monumentale, zoals in de Derde en de Vijfde. Zijn kamermuziek en concerto's vertonen een virtuoze schrijfstijl voor de viool. Enkele van zijn meest specifieke Roemeense muziekstukken zijn werken op teksten van Mihai Eminescu. Tijdens zijn latere jaren begon hij aan een vruchtbare studie van esthetiek en muzikale vorm, wat leidde tot meer dan 20 publicaties.