Gilles Ledure studeerde musicologie aan de universiteiten van Leuven en Parijs. Sinds 2011 leidt hij als algemeen en artistiek directeur het Brusselse cultuurhuis Flagey. Zijn carrière in de muziekwereld begon hij in België bij De Munt en het Nationaal Orkest van België, maar in 2006 trok hij naar Luxemburg om er het Orchestre Philharmonique du Luxembourg te leiden en kort nadien naar Frankrijk, waar hij tot 2011 artistiek directeur was van het Orchestre National de Lille en van het Lille Piano Festival. In 2003 richtte hij Tactus (Young Composers’ Forum) op, de vzw die jonge componisten steunt bij de creatie en de uitvoering van orkestwerken in samenwerking met verschillende culturele instellingen. Gilles Ledure hecht veel belang aan de opleiding van jonge talenten : hij zetelt in de Raden van Bestuur van de Koningin Elisabethwedstrijd en het Koninklijk Conservatorium Brussel, en is lid van de Artistieke Raad van de Muziekkapel Koningin Elisabeth. In 2014 werd hij benoemd tot Chevalier des Arts et des Lettres in Frankrijk, voor zijn bijdrage tot de culturele en artistieke relaties tussen België en Frankrijk. In 2019 nam hij de fakkel over van Arie Van Lysebeth als Voorzitter van de jury van de Koningin Elisabethwedstrijd voor de instrumentale sessies.

Gautier Capuçon is een ware ambassadeur van de cello van de 21ste eeuw. Hij treedt internationaal op met veel van ’s werelds meest vooraanstaande dirigenten en instrumentalisten en is de oprichter en leider van de ‘Cello Class of Excellence’ van de Fondation Louis Vuitton in Parijs. Hij is ook een gepassioneerd ambassadeur voor de Association Orchestre à l’École, die klassieke muziek tot bij duizenden schoolkinderen in heel Frankrijk brengt. Dit jaar lanceerde hij zijn eigen stichting om jonge getalenteerde musici aan het begin van hun carrière te steunen en om zijn betrokkenheid bij jonge kunstenaars te intensiveren. In de zomer van 2020, midden in de coronapandemie, bracht Gautier Capuçon, met zijn muzikale odyssee Un été en France, muziek rechtstreeks in het leven van gezinnen in heel Frankrijk. Omdat hij het cellorepertoire wil verkennen en uitbreiden, vertolkt hij elk jaar een breed scala aan werken en nieuwe creaties. Tot de huidige projecten behoren samenwerkingen met Lera Auerbach, Richard Dubugnon, Danny Elfman en Thierry Escaich. Dit seizoen treedt Gautier Capuçon op met de Wiener Philharmoniker, de Münchner Philharmoniker en de New York Philharmonic, het Concertgebouworkest en het Cleveland Orchestra. Hij is artiest in-residentie bij de Philharmonie de Paris en het Wiener Konzerthaus.

Myung-Wha Chung is al meer dan zestig jaar soliste, kamermusicus en docente. Ze kreeg haar opleiding aan de Juilliard School bij Leonard Rose en aan de University of Southern California bij Gregor Piatigorsky. Ze was te gast op vele gerenommeerde festivals waaronder het Luzern Festival, de Maggio Musicale Fiorentino, het Spoleto Festival en het Tivoli Festival, en trad over de hele wereld op, onder meer in het Witte Huis, het Hofburg-paleis in Wenen en de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties. Haar solo-opnamen en de cd’s van het Chung Trio (met haar zus, violiste Kyung-Wha Chung, en broer, dirigent en pianist Myung- Whun Chung) zijn uitgebracht bij Deutsche Grammophon, Decca en EMI. De afgelopen jaren leidde ze het PyeongChang (voorheen Great Mountains) Music Festival en organiseerde ze festivals in Korea, alsook in de VS, Duitsland en Oostenrijk. Ze heeft veel opdrachten voor nieuw werk gegeven en zelf in première gebracht, vooral van Koreaanse componisten. Ze treedt op en geeft les aan kinderen in het Maestra Chung Myung-Wha Music Village in PyeongChang en elders in Korea. Naast haar carrière op de bühne heeft Myung-Wha Chung ook lesgegeven aan de Mannes School of Music en de Korea National University of Arts. Zij is door de Koreaanse regering onderscheiden met de Koreaanse nationale orde van culturele verdienste.

Natalie Clein werd geboren in het Verenigd Koninkrijk en maakte naam op zestienjarige leeftijd, toen ze zowel de Eurovision Young Musicians in Warschau als de BBC Young Musician of the Year won. Ze ontving de ‘Queen Elizabeth the Queen Mother Rosebowl Scholarship’ van het Royal College of Music in Londen en vervolgde haar studie bij Heinrich Schiff in Wenen. Ze maakt opnames bij het label Hyperion, haar opnames hebben een Diapason d'Or gewonnen en ze heeft ook 3 platen opgenomen voor EMI. In 2021 werd ze benoemd tot Officer of the Order of the British Empire (OBE) voor haar verdiensten voor de muziek. Natalie Clein heeft samengewerkt met grote orkesten over de hele wereld, waaronder de Philharmonia, Hallé Orchestra, Bournemouth Symphony, City of Birmingham Symphony, Montréal Symphony, Orchestre National de Lyon, New Zealand Symphony, Opole Philharmonic, St Petersburg Symphony en Orquesta Filarmónica de Buenos Aires. Ze treedt regelmatig op met dirigenten als Sir Mark Elder, Sir Roger Norrington, Gennady Rozhdestvensky, Leonard Slatkin of José Serebrier, en met artiesten als Marianna Shirinyan, Christian Ihle Hadland, Håvard Gimse, Anthony Marwood, Leif Ove Andsnes, Cedric Pescia. Ze heeft ook samengewerkt met Martha Argerich, Ian Bostridge, Simon Keenlyside, Imogen Cooper, Lars Vogt, Isabelle Faust en Yeol Eum Son. Natalie Clein is een groot voorstander van hedendaagse muziek en bracht werken van Sir John Tavener, Charlotte Bray, Brian Elias en Thomas Larcher in première. Ze werkte ook mee aan multidisciplinaire projecten met danser Carlos Acosta, schrijfster Jeanette Winterson en regisseuse Deborah Warner. Ze doceert aan het Royal College of Music in Londen en de Hochschule für Musik und Theater in Rostock.

Roel Dieltiens is een Belgische cellist met wereldfaam. Van in het begin van zijn carrière openden zijn sterke persoonlijkheid en zijn onconventionele benadering de deuren naar de grote podia overal ter wereld. Hij verwierf ook bekendheid in de kamermuziek en was de oprichter van Ensemble Explorations. De talrijke opnames die hij maakte voor voornamelijk Harmonia Mundi vielen internationaal in de prijzen en gelden vaak als referentie-opnames. Sinds 2010 treedt hij op met de pianofortespeler Andreas Staier en de violist Daniel Sepec. Hoewel hij zich hoofdzakelijk wijdt aan het barokke en klassieke repertoire op historische instrumenten, is de moderne cello van groot belang voor hem. Zo pakte hij met succes het romantische (o.a. Mendelssohn, Dvořák, Rossini) en het 20ste eeuwse (o.a. Kodály en Martinů) repertoire aan. Zijn nieuwsgierigheid bracht hem ertoe vergeten composities van onder het stof te halen (Servais, Franchomme e.a.) en genereerde bloeiende samenwerkingen met componisten zoals o.a. Victor Legley, William Bolcom en Luc Van Hove. Sinds 2002 leidt Roel Dieltiens de celloklas aan de Zürcher Hochschule der Künste (University of Arts Zurich).

Anne Gastinel was een vroegrijp talent en ging op elfjarige leeftijd naar het Conservatoire National Supérieur de Lyon. Daarna vervolmaakte ze zich bij Yo-Yo Ma, János Starker en Paul Tortelier. Ze won talrijke prijzen in grote internationale wedstrijden (Scheveningen, Praag, Rostropovitch), en maakte naam bij het grote publiek door haar deelname aan de Eurovision Young Musicians Competition van 1990. In 1997 werd ze door Marta Casals Istomin gekozen om een jaar lang de Matteo Goffriller, Pablo Casals’ mythische instrument, te bespelen. In 2006 behaalde Anne Gastinel de Victoire de la Musique in de categorie ‘Instrumentale soliste’. Haar carrière bracht haar naar de mooiste concertzalen ter wereld. Ze trad op naast grote meesters als Yehudi Menuhin, Mstislav Rostropovitch en Kurt Sanderling. Tijdens haar reizen ontmoette ze ook musici met wie ze graag van gedachten wisselt : Emmanuel Krivine, Daniele Gatti, Pinchas Steinberg, Krzysztof Penderecki en Michel Plasson. In kamermuziekverband deelde zij het podium met Claire Désert, het Quatuor Hermès, Nicholas Angelich en Andreas Ottensamer, alsook met David Grimal en Philippe Cassard. Al bijna vijftien jaar behalen haar opnames de hoogste onderscheidingen, waaronder de ‘Choc’ van het tijdschrift Classica en een ‘Diapason d’Or’. Haar laatste album is gewijd aan Chopin (Naïve, 2021), in een duo met Claire Désert. Anne Gastinel is sinds 2003 docente aan het Conservatoire National Supérieur de Lyon.

Marie Hallynck, gevestigde soliste, enthousiaste kamermuzikante en gedreven pedagoge, studeerde bij Reine Flachot, Edmond Baert, János Starker en Natalia Gutman. Ze is laureate van de Eurovision Young Musicians Competition (1992) en van de Franse vereniging voor jonge artiesten Juventus. In 2000 was ze Rising Star van het ECHO netwerk en in 2002 werd ze door de Belgische pers verkozen tot Muzikante van het Jaar. Ze concerteerde als soliste met prestigieuze orkesten, zoals het Filharmonisch Orkest van Sint-Petersburg, het Filharmonisch orkest van Rotterdam, het Kamerorkest van het Concertgebouw Amsterdam, het Orchestre National de Lille en het Belgian National Orchestra. Zowel in concert als in cd-opnames is ze een fervent verdedigster van het Belgische repertoire (Lekeu, Vieuxtemps, Jongen, Huybrechts, Brossé). In duo met Cédric Tiberghien maakte ze enkele opmerkelijke opnames (Grieg, Schumann, Debussy, Britten, Bacri). In 2006 richtte ze het ensemble Kheops op, samen met pianist Muhiddin Dürrüoglu en klarinettist Ronald Van Spaendonck, een avontuur dat haar in staat stelt om een breed kamermuziekrepertoire aan te boren, in een variabele bezetting. Sinds haar negentiende geeft Marie Hallynck les aan het Conservatoire Royal van Brussel.

Frans Helmerson begon cello te studeren bij Guido Vecchi in Göteborg en vervolgde zijn studies bij Giuseppe Selmi in Rome en bij William Pleeth in Londen. Hij kreeg ook advies en aanmoediging van Rostropovitsj en Celibidache. In 1971 won hij de Cassado Cellowedstrijd in Firenze. Zijn solocarrière bracht hem naar alle continenten. Hij concerteerde met beroemde dirigenten, zoals Seiji Ozawa, Colin Davis, Neeme Järvi, Evgeni Svetlanov, Esa-Pekka Salonen, Herbert Blomstedt, Sergiu Comissiona, Kurt Sanderling en Mstislav Rostropovitsj. Zijn opnames van de concerto’s van Dvořák en Sjostakovitsj gelden als referentie. Hij is ook gepassioneerd door kamermuziek en treedt regelmatig op tijdens festivals zoals dat in Verbier, het Pablo Casals Festival en het Ravinia Festival. Van 1994 tot 2001 was hij artistiek directeur van het Korsholm kamermuziekfestival in Finland. Hij richtte in 2002 het Quatuor Michelangelo op, samen met Mihaela Martin, Stephan Picard en Nobuko Imai. Frans Helmerson geeft les aan de Kronberg Akademie en is gastprofessor aan de Hochschule für Musik Hanns Eisler van Berlijn.

De Finse cellist Anssi Karttunen volgde les bij Erkki Rautio, William Pleeth, Jacqueline du Pré en Tibor de Machula. Als vurig verdediger van de hedendaagse muziek droeg zijn samenwerking met talrijke componisten bij tot de ontwikkeling van de cellotechniek ; velen onder hen, zoals Salonen, Lindberg, Saariaho, Tan Dun, Wallin, Dusapin en Jolas hebben werken voor hem geschreven. Karttunen bracht al meer dan 190 wereldpremières. Zijn nieuwsgierigheid kent geen grenzen, noch wat het instrument zelf betreft (hij speelt graag barokcello, piccolo of zelfs elektrische cello), noch in zijn repertoire. Zijn zeer eclectische discografie omvat talloze hedendaagse werken, maar evengoed de sonates van Beethoven op historische instrumenten. Hij maakt graag transcripties en bewerkingen. Hij was solocellist van het London Sinfonietta en richtte een strijktrio op, het Zebra Trio. Van 1994 tot 1998 was Anssi Karttunen artistiek directeur van het kamerorkest Avanti !. Hij leidde ook de Biënnale van Helsinki, in 1995 en in 1999, en het festival Musica Nova Helsinki in 2015. Hij woont in Parijs, waar hij lesgeeft aan de École Normale de Musique.

Mischa Maisky is de enige cellist die achtereenvolgens bij Mstislav Rostropovitsj en bij Gregor Piatigorsky heeft gestudeerd. Hij is geboren in Letland, maar groeide op in Rusland en emigreerde vervolgens naar Israël. Hij werkte samen met vooraanstaande dirigenten als Bernstein, Maazel, Mehta, Muti, Ashkenazy, Barenboim, Jansons, Dutoit en Dudamel. Tot zijn vaste kamermuziekpartners behoren Martha Argerich, Radu Lupu, Nelson Freire, Evgeny Kissin, Itzhak Perlman, Lang Lang, Peter Serkin, Gidon Kremer, Yuri Bashmet, Anne-Sophie Mutter, Vadim Repin, Maxim Vengerov, Joshua Bell, Julian Raclin en Janine Jansen. Hij is al 30 jaar exclusief verbonden aan Deutsche Grammophon en heeft meer dan 35 opnames gemaakt, met name met de filharmonische orkesten van Wenen, Berlijn en Israël, het London Symphony Orchestra, het Orchestre de Paris en het Chamber Orchestra of Europe. Zijn uitvoerige discografie leverde hem talrijke onderscheidingen op, zoals de Record Academy Prize in Tokyo, de Echo Deutscher Schallplattenpreis, de Grand Prix du Disque in Parijs, de Diapason d’Or de l’Année en verschillende Grammy Award-nominaties. Mischa Maisky ontving de Lifetime Achievement Award van het Istanbul Music Festival, de Honorary Fellow Award van de Jerusalem Academy of Music and Dance en het erelidmaatschap van de Royal Academy of Music. Hij werd ook benoemd tot ‘Accademico Onorario’ door de Accademia di Santa Cecilia.

Antonio Meneses werd in 1957 geboren in Recife, Brazilië, in een gezin van muzikanten. Hij begon cello te studeren op tienjarige leeftijd bij Antonio Janigro in Düsseldorf, en vervolgde zijn studies in Stuttgart. In 1977 behaalt hij de Eerste Prijs in de Muziekwedstrijd van München. In 1982 wint hij de Tsjaikovskiwedstrijd in Moskou en mag hij de cello lenen van Pablo Casals. Antonio Meneses is regelmatig gastsolist van de beroemdste orkesten overal ter wereld en speelde onder leiding van de grootste dirigenten : Karajan (met wie hij ook Don Quichotte van Richard Strauss en het dubbelconcerto van Brahms opnam), Abbado, Muti, Chailly, Rostropovitsj, Jansons, Masur, Temirkanov, Thielemann e.a. Als vurig verdediger van de kamermuziek was Antonio Meneses gedurende tien jaar lid van het beroemde Beaux Arts Trio, en hij speelt regelmatig in duo samen met Maria-João Pires. Zijn indrukwekkende discografie bevat onder andere de integrale van de sonates van Beethoven (met Menahem Pressler) en het volledige werk voor cello van zijn landgenoot Heitor Villa-Lobos. Hij geeft masterclasses zowel in Europa (aan de Escuela Superior de Música Reina Sofía in Madrid en aan de Academia Chigiana in Siena) als in Canada en in Japan. Sinds 2008 geeft hij les aan de Musikhochschule in Bern.

Sharon Robinson won de Avery Fisher Recital Award, de Piatigorsky Memorial Award, de Pro Musicis Award en werd genomineerd voor de Grammy Awards. Ze treedt regelmatig op als soliste, met orkest en in kamermuziekverband, o.a. met het Kalichstein-Laredo- Robinson Trio. Samen met haar man, violist en dirigent Jaime Laredo, bracht ze onlangs het Dubbelconcert van André Previn in première, met de orkesten van Austin, Cincinnati, Detroit, Kansas City, Toronto, het Pacific Symphony Orchestra, het Zweeds Kamerorkest en de Deutsche Kammerphilharmonie. In 2009 werden Sharon Robinson en Jaime Laredo samen artistiek leiders van de Linton Chamber Music Series in Cincinnati. Ze zijn ook artistiek directeurs van de Hudson Valley Chamber Music Circle aan het Bard College en artistiek adviseurs van het Brattleboro Music Center in Vermont. Sharon Robinson heeft talrijke opnames gemaakt, zowel als soliste als met het Kalichstein-Laredo-Robinson Trio. Onlangs bracht BRIDGE Records Triple Doubles uit, een cd met drie creaties van dubbelconcerten die voor Sharon Robinson en Jaime Laredo zijn geschreven door Daron Hagen, Richard Danielpour en David Ludwig. Een andere recente opname bevat de integrale Schubert-trio’s uitgevoerd door het Kalichstein-Laredo-Robinson Trio. In 2012 trad ze toe tot de faculteit van het Cleveland Institute of Music.

Jian Wang begon cello te spelen bij zijn vader toen hij vier jaar oud was en ging later studeren aan het Conservatorium van Shanghai. Opgemerkt en aangemoedigd door Isaac Stern tijdens de opnames van From Mao to Mozart, ging hij in 1985 naar de Yale School of Music, waar hij bij Aldo Parisot studeerde. Sindsdien heeft hij opgetreden met vele prestigieuze orkesten waaronder de Berliner Philharmoniker, het Koninklijk Concertgebouworkest, de New York en Los Angeles Philharmonic, het Cleveland Orchestra en het Philadelphia Orchestra, de symfonieorkesten van Chicago, Boston en London, de orkesten van de BBC, Zürich en La Scala, het Mahler Chamber Orchestra, het Orchestra dell’Accademia Nazionale di Santa Cecilia, het Orchestre National de France, het Orchestre de Paris en het NHK Symphony Orchestra. Hij werkte samen met dirigenten als Claudio Abbado, Wolfgang Sawallisch, Paavo Järvi, Riccardo Chailly, Charles Dutoit, Christoph Eschenbach, Myung-Whun Chung, Alan Gilbert en Gustavo Dudamel. Jian Wang heeft onder meer het Elgar Concerto opgenomen met het Sydney Symphony Orchestra o.l.v. Vladimir Ashkenazy, een album met korte stukken voor cello en gitaar getiteld Rêverie, de cellosuites van Bach, het dubbelconcert voor cello en viool van Brahms met de Berliner Philharmoniker, Claudio Abbado en Gil Shaham, alsook de celloconcerto’s van Haydn met het Gulbenkian Orkest onder leiding van Muhai Tang.

Sonia Wieder-Atherton is geboren in San Francisco als dochter van een Roemeense moeder en een Amerikaanse vader. Ze studeerde aan het Conservatoire National Supérieur de Paris in de klas van Maurice Gendron en daarna aan het Tsjaikovski-conservatorium in Moskou bij Natalia Shakhovskaia. Ze is laureate van het Rostropovitsj Concours. Sonia Wieder-Atherton is de favoriete vertolkster geworden van veel hedendaagse componisten zoals Pascal Dusapin, Georges Aperghis, Betsy Jolas en Wolfgang Rihm. Ze trad op als soliste met onder meer het Orchestre de Paris, het Orchestre National de France, het Belgian National Orchestra, het Orchestre Philharmonique Royal de Liège, het Israel Philharmonic Orchestra, het Orchestre Philharmonique du Luxembourg, de NDR Radiophilharmonie Hannover en Les Siècles, en ze treedt regelmatig op met musici als Imogen Cooper en Raphaël Oleg. De afgelopen jaren heeft Sonia Wieder-Atherton talrijke originele projecten ontwikkeld, waarvoor zij samenwerkte met Chantal Akerman, Charlotte Rampling en Fanny Ardant. In 2011 ontving ze de Prix Francine et Antoine Bernheim voor Kunsten, Letteren en Wetenschappen. In 2015 werd ze in Frankrijk onderscheiden als Chevalier de l’Ordre des Arts et des Lettres. Op 1 juli 2018 trad Sonia Wieder-Atherton op tijdens het plechtige eerbetoon van het Franse volk aan Simone Veil in het Parijse Pantheon. Haar opnames werden uitgebracht door Alpha Classics.