Arie Van Lysebeth was Voorzitter van de Jury van de Koningin Elisabethwedstrijd van 1996 tot 2018. Hij begon op zijn vierde met viool. Aan het Koninklijk Conservatorium van Brussel deed hij hogere studies in muziektheorie, fagot, (piano), kamermuziek en orkestleiding. Na een aanwervingswedstrijd verwierf hij de functie van fagotsolist bij het Symfonieorkest van de Belgische Radio en Televisie. Twee jaar later werd hij ex aequo winnaar in de Internationale Fagotwedstrijd in Praag. Tegelijkertijd gaat hij zich vervolmaken in orkestdirectie bij Bruno Maderna in Salzburg en bij Pierre Boulez in Zwitserland. Vanaf 1970 dirigeerde hij het Vlaams Kamerorkest in binnen- en buitenland. Als gastdirigent leidde hij de bekendste Belgische orkesten en diverse symfonieorkesten in de Verenigde Staten, Argentinië, Taiwan, Engeland, Italië en Duitsland. Hij concerteerde met befaamde solisten zoals Igor Oistrakh, José Van Dam, Murray Perahia, Augustin Dumay e.a. Van 1995 tot 2004 was hij dirigent van het Symfonieorkest van het Koninklijk Conservatorium Brussel, waar hij jarenlang eerst docent kamermuziek (1970-1994) en later directeur (1994-2003) was. Aansluitend werd hij artistiek directeur van de Muziekkapel Koningin Elisabeth (2004-2014).

Luc Brewaeys (1959; Mortsel (België) studeerde compositie bij André Laporte in Brussel, bij Franco Donatoni in Siena (Italië) en bij Brian Ferneyhough in Darmstadt (Duitsland). Van 1980 tot 1984 had hij regelmatige contacten met Iannis Xenakis in Parijs. Hij is ook dirigent, pianist en werkt sinds 1985 als muziekregisseur nij de VRT-Radio.

Hij kreeg verschillende prijzen en onderscheidingen : 3e Prijs van de Europese Wedstrijd voor Jonge Componisten voor .., e poi c'era... Symphony n° 1 (Amsterdam, 1985); 1e Prijs in de categorie jonge componisten van de Internationale Tribune van Componisten van de UNESCO voor hetzelfde werk (Parijs, 1986); de Prix de Musique Contemporaine du Québec voor zijn volledig werk (Montréal, 1988); 1e Prijs van de Wedstrijd voor Europese Componisten van de Internationale Ontmoetingen voor Hedendaagse Muziek in Metz (F) voor Komm! Hebe dich... Symphony n° 2 (1988); de Prijs voor Muziek van de Vlaamse Gemeenschap (1989); de SABAM-Prijs (1990); 1e Prijs Premio Musicale Città di Trieste voor symfonische compositie voor Symphony n° 3 : Hommage (1991).

In 1996 gaf de Belgische Muziekpers hem twee Prijzen voor de opname van zijn (tot dan toe) volledige symfonisch werk door het Koninklijk Filharmonisch Orkest van Vlaanderen onder leiding van Arturo Tamayo, die de meeste van zijn werken gedirigeerd heeft. In 1999 ontving hij de Cultuurprijs Blanlin-Evrart van de Katholieke Universiteit van Leuven voor zijn volledig oeuvre.

Luc Brewaeys kreeg veel opdrachten in België zowel als in het buitenland, zijn oeuvre omvat o.a. 8 Symfonieën, 2 Strijkkwartetten, Kamermuziek en Solowerken, electro-akoestische (& gemengde) werken alsook een Kameropera Antigone. Zijn muziek kan het best omschreven worden als "spectraal symfonisch" met (voornamelijk in recentere werken) lyrische accenten. Hij was composer in residence van het Internationaal Kunstencentrum deSingel voor the concertzeizoen '88-'89, gast- componist van de 4d Week voor Hedendaagse Muziek in het Conservatorium te Gent in februari 1989, en van het ensemble I Fiamminghi in April 2001. In April 2001 was hij tevens in residence bij het eerste Festival Dicht bij huis in Tilburg (NL), waar 11 van zijn werken uitgevoerd werden (sommige daarvan met de componist als dirigent of aan de piano).

Van 1991 tot 1992 was Luc Brewaeys composer in residence in de stad Saint-Nazaire (France) voor de compositie van Kientzyphonie (Symphony n° 4) voor Daniel Kientzy op saxofoons en groot harmonieorkest. In februari en december 1998 gaf hij Masterclasses in Compositie en Directie aan de Universiteit van Aveiro (P).

Van 1998 tot 2000 was Luc Brewaeys professor compositie en orkestratie aan het Conservatorium te Gent. Voor het zeizoen 2003-04 was hij composer in residence bij BOZAR (het Paleis voor Schone Kunsten) in Brussel. Hij was tevens een van de centrale componisten van de editie 2004 van het Ars Musica Festival (Brussel). In februari-maart 2009 was hij in residentie in Montréal waar hij Masterclasses gaf aan de McGill University, aan de Université de Montréal en aan het Conservatoire. In september 2009 werd hij uitgenodigd door het Cantus Ansambl in Zagreb voor workshops en voor een uitvoering van Cardhu in het kader van het Re:new music project, een initiatief van ensembles en componistenverenigingen in Europa.

Van 2002 tot 2005 hercomponeerde hij de volledige twee boeken Préludes voor piano van Claude Debussy voor orkest in opdracht van deFilharmonie die ze opgenomen heeft onder leiding van hun chef-dirigent Daniele Callegari.

In februari 2007 beleefde zijn eerste opera (naar Pirandello's L'uomo dal fiore in bocca), een opdracht van de Koninklijke Muntschouwburg (nationale opera), zijn succesvolle première in Brussel. Hij was de centrale componist van de editie 2007 van het November Music festival, waarbij Talisker werd hernomen en zijn Symphony n° 7 twee uitvoeringen kende. Momenteel werkt hij aan de voltooiïng van zijn Symphony n° 8 en bereidt hij een nieuw werk voor het Koninklijk Concertgebouworkest in Amsterdam voor en een nieuw werk voor het Ensemble Intercontemporain in Parijs.

In december 2008 werd Luc Brewaeys verkozen tot lid van de Koninklijke Vlaamse Academie voor Wetenschappen en Kunsten van België, en in oktober 2009 werd hij aangesteld als gastprofessor compositie aan het Conservatorium te Rotterdam (Nederland).

Benoît Mernier (1964) volgde orgel bij Firmin Decerf, Jean Ferrard en Jean Boyer. Hij behaalde diploma’s aan de Conservatoria van Luik en Rijsel. Hij ontdekte in Luik de hedendaagse muziek via Claude Ledoux, Henri Pousseur, Bernard Foccroulle, Célestin Deliège en Philippe Boesmans bij wie hij compositie studeerde. Benoît Mernier is leraar orgel, improvisatie en muzikale analyse aan het Institut Supérieur de Musique et de Pédagogie (IMEP) van Namen. Hij treedt op als solist in België en het buitenland (Europa, Canada, Mexico en Japan).

Zijn composities worden uitgevoerd, vaak ook in wereldpremière, op gerenommeerde festivals zoals Ars Musica, Présences, Wien Modern, Gaudeamus, World Music Days (ISCM), Prague Premieres, door artiesten en ensembles als Michaël Schönwandt, Pascal Rophé, Bertrand de Billy, Ronald Zollman, Patrick Davin, Paul Daniel, Lorraine Vaillancourt, Pierre Bartholomée, Georges-Elie Octors, Jonas Alber, Arditti Kwartet, Ensemble Modern, Nouvel Ensemble Modern, Danel Kwartet, Medicis Trio, Fibonacci Trio, Oxalys, Ictus, Musiques Nouvelles, het Symfonisch Orkest van de Munt, het Orchestre Philharmonique de Liège, het Nationaal Orkest van België, het Orchestre Philharmonique de Radio-France, …

Een aantal van zijn werken werden zowel in België als in het buitenland bekroond : "Artifices" voor orgel in 1990 door «La Tribune Internationale des Compositeurs» van UNESCO en "Blake Songs" voor stem en kamerorkest door de Académie Royale de Belgique in 1995. Zijn "Quintette" met klarinet heeft in 1999 de Paul Gilsonprijs van de Communauté des Radios Publiques de Langue Française gekregen. "Cinq Inventions" werd door het ISCM geselecteerd voor hun festival in 2003.
Zijn eerste opera "Frühlings Erwachen" naar F. Wedekind, een opdracht van de Munt in Brussel, werd voor het eerst opgevoerd in 2007. Een jaar later werd het werk hernomen door de Opéra du Rhin.

Enkele recente werken van Benoît Mernier zijn te vinden op verschillende cd’s van Uitgeverij Cyprès. Eén daarvan behaalde de Snepvangers Prijs 2001, toegekend door de Vereniging van de Belgische Muziekpers.

Benoît Mernier woont en werkt in Brussel. Sinds 2007 is hij lid van de Académie Royale de Belgique.

Paul-Baudouin Michel volgde zijn volledige muziekstudies aan het Koninklijk Conservatorium van Bergen, waar hij ook een bekwaamheidsattest voor het muziekonderwijs behaalde. Daarna verbleef hij gedurende drie jaar aan de Koninklijke Muziekkapel Koningin Elisabeth, waar hij compositie studeerde bij Jean Absil. Hij behaalde er in 1962 het diploma van Gegradueerde van de Koninklijke Muziekkapel Koningin Elisabeth.

Hij studeerde eveneens orkestdirectie aan het Koninklijk Conservatorium te Brussel en aan de Zomeracademie te Nice. Na zich actief te hebben bezig gehouden met Jeugd en Muziek en Musique Vivante in Bergen, was hij gedurende 32 jaar directeur van de Muziekacademie te Sint-Lambrechts-Woluwe, waar hij ook harmonie en muziekgeschiedenis onderwees. Hij was professor compositie aan de Koninklijke Conservatoria van Bergen en Brussel en professor muziekanalyse aan de Koninklijke Muziekkapel Koningin Elisabeth. Sinds 1997 is hij lid van de Koninklijke Academie voor Wetenschappen, Letteren en Schone Kunsten van België.

In enkele jaren tijd behaalde Paul-Baudouin Michel talrijke prijzen, waaronder de Prijs Emile Doehaerd, toegekend door het CeBeDeM en vier maal de compositieprijs voor het verplichte werk voor de halve finale van de Koningin Elisabethwedstrijd voor viool in 1967 en 1993, voor piano in 1972 en 1991. Verder nog de internationale prijs voor radiowerk Paul Gilson, de Camille Huysmansprijs, tweemaal de prijs van de Koninklijke Academie, de Ernest Bloch prijs, de prijs Créamuse en tenslotte de speciale prijs van de stad Genève voor zijn kameropera-bouffa Orphée abymé.