Arie Van Lysebeth was Voorzitter van de Jury van de Koningin Elisabethwedstrijd van 1996 tot 2018. Hij begon op zijn vierde met viool. Aan het Koninklijk Conservatorium van Brussel deed hij hogere studies in muziektheorie, fagot, (piano), kamermuziek en orkestleiding. Na een aanwervingswedstrijd verwierf hij de functie van fagotsolist bij het Symfonieorkest van de Belgische Radio en Televisie. Twee jaar later werd hij ex aequo winnaar in de Internationale Fagotwedstrijd in Praag. Tegelijkertijd gaat hij zich vervolmaken in orkestdirectie bij Bruno Maderna in Salzburg en bij Pierre Boulez in Zwitserland. Vanaf 1970 dirigeerde hij het Vlaams Kamerorkest in binnen- en buitenland. Als gastdirigent leidde hij de bekendste Belgische orkesten en diverse symfonieorkesten in de Verenigde Staten, Argentinië, Taiwan, Engeland, Italië en Duitsland. Hij concerteerde met befaamde solisten zoals Igor Oistrakh, José Van Dam, Murray Perahia, Augustin Dumay e.a. Van 1995 tot 2004 was hij dirigent van het Symfonieorkest van het Koninklijk Conservatorium Brussel, waar hij jarenlang eerst docent kamermuziek (1970-1994) en later directeur (1994-2003) was. Aansluitend werd hij artistiek directeur van de Muziekkapel Koningin Elisabeth (2004-2014).

Philippe Boesmans studeerde aan het Conservatorium van Luik maar is als componist autodidact. Sterk beïnvloed door het serialisme in het begin ontwikkelde hij een eigen sterk persoonlijke muzikale taal.

Boesmans carrière was erg succesvol. In 1971 ontving hij de Italia Prijs voor Upon La-Mi en men vond hem terug op de belangrijkste festivals voor hedendaagse muziek (Darmstadt, Royan, Zagreb, Avignon, Almeida, Straatsburg, Montréal, Ars Musica, Salzburg en het IRCAM o.a.). Vele van zijn werken werden ook op LP en CD gezet. Hij won de Koussevitzky International Recording Prize en de Charles Cros Academy award.

Boesmans werd producer bij de RTBF in 1971 en composer in residence aan de Muntschouwburg in Brussel waar hij verschillende opdrachten kreeg van Gerard Mortier, waaronder La Passion de Gilles (1983) en de Trakl-Lieder (1987). Zijn band met de Muntschouwburg bleef en directeur Bernard Foccroulle gaf hem een nieuwe opdracht in 1993. De opera Reigen toerde buiten België in Straatsburg, het Théâtre du Châtelet, de Frankfurter Opera, de Opera van Nantes, de Wiener Opern Theatre, in Braunschweig en Amsterdam.

Met zijn vijfde operaproductie Yvonne, princesse de Bourgogne boekte hij een groot succes in de Opéra national van Parijs (de opdrachtgever in 2010).

Frédéric Devreese (Amsterdam, 1929) componeert zowel voor opera, ballet, orkest, kamermuziek, koor als piano, maar is bij het publiek vooral bekend geworden via zijn filmmuziek en als dirigent. Hij trad in de voetsporen van zijn vader Godfried Devreese, eveneens componist en dirigent, en studeerde compositie bij Marcel Poot en orkestdirectie bij René Defossez in Brussel, om zich daarna te perfectioneren aan de Accademia Santa Cecilia in Rome en de Wiener Staatsakademie. Toen hij nauwelijks negentien jaar oud was, ontving hij de Prijs van de Stad Oostende voor zijn Eerste Pianoconcerto. In 1983 was zijn Vierde Pianoconcerto het verplichte werk voor de finale van de Koningin Elisabethwedstrijd. Hij kreeg zowel in binnen- als buitenland nog meer erkenning met onder andere de Italiaprijs (1964) voor zijn tv-opera Willem Van Saeftinghe, de Georges Delerueprijs en in 2006 de Klara-Carrièreprijs, een eerbetoon aan ‘een musicus van bij ons met internationale uitstraling’. Devreeses filmmuziek werd tot tweemaal toe beloond met de Prijs Joseph Plateau. Frédéric Devreese heeft jarenlang voor de toenmalige BRT gewerkt, onder andere als dirigent van het BRT Filharmonisch Orkest. Voor zijn opnames als dirigent voor Naxos, Anthology of Flemish Music, mocht hij in 1996-1997 de titel Cultureel Ambassadeur van Vlaanderen dragen.

Jean-Marie Simonis (1931) werd na zijn Grieks-Latijnse humaniora leerling aan het Koninklijk Conservatorium van Brussel waar hij naast talrijke Eerste Prijzen, vooral in de vakken van de ‘écriture’ (harmonie, contrapunt, fuga) ook de Gevaert-prijs behaalt. Hij studeerde compositie bij André Souris en Marcel Quinet en orkestleiding bij René Defossez.

Als titularis van de Prijs van Rome en van talrijke prijzen voor compositie, evenals van de SABAM-prijs in 1989 voor het geheel van zijn oeuvre, werd hij in 1975 en in 1978 laureaat van de Muziekwedstrijd Koningin Elisabeth (verplicht werk voor de tweede schiftingsproeven) voor zijn Evocations en zijn Notturno, beide voor piano.

Zijn Cantilène voor viool en orkest werd gekozen als opgelegd werk voor de finale van de Muziekwedstrijd Koningin Elisabeth van 1985. Zijn werk Eclosions behaalde de Eerste Prijs van de Wedstrijd van de Muziekkapel van de Gidsen in 1991, uitgeschreven om de 60e verjaardag van Koning Boudewijn en de 40e verjaardag van zijn troonsbestijging te vieren.

Hij is eredocent aan het Koninklijk Conservatorium van Brussel en sedert 1974 docent harmonie, contrapunt en fuga bij de Muzikale Kapel Koningin Elisabeth.

Sedert 1985 is hij lid van de Koninklijke Academie voor Wetenschappen, Kunsten en Letteren van België. Hij was in 1977 directeur van de klas Schone Kunsten.

Jean-Marie Simonis schreef symfonische, vocale en instrumentale werken; sommige ervan zijn wereldbekend. De meeste zijn uitgegeven en een twintigtal werden op plaat of CD opgenomen.