Arie Van Lysebeth was Voorzitter van de Jury van de Koningin Elisabethwedstrijd van 1996 tot 2018. Hij begon op zijn vierde met viool. Aan het Koninklijk Conservatorium van Brussel deed hij hogere studies in muziektheorie, fagot, (piano), kamermuziek en orkestleiding. Na een aanwervingswedstrijd verwierf hij de functie van fagotsolist bij het Symfonieorkest van de Belgische Radio en Televisie. Twee jaar later werd hij ex aequo winnaar in de Internationale Fagotwedstrijd in Praag. Tegelijkertijd gaat hij zich vervolmaken in orkestdirectie bij Bruno Maderna in Salzburg en bij Pierre Boulez in Zwitserland. Vanaf 1970 dirigeerde hij het Vlaams Kamerorkest in binnen- en buitenland. Als gastdirigent leidde hij de bekendste Belgische orkesten en diverse symfonieorkesten in de Verenigde Staten, Argentinië, Taiwan, Engeland, Italië en Duitsland. Hij concerteerde met befaamde solisten zoals Igor Oistrakh, José Van Dam, Murray Perahia, Augustin Dumay e.a. Van 1995 tot 2004 was hij dirigent van het Symfonieorkest van het Koninklijk Conservatorium Brussel, waar hij jarenlang eerst docent kamermuziek (1970-1994) en later directeur (1994-2003) was. Aansluitend werd hij artistiek directeur van de Muziekkapel Koningin Elisabeth (2004-2014).

Als student en even later als assistent van Edwin Fischer werkte Paul Badura-Skoda nauw samen met Wilhelm Furtwängler, Herbert von Karajan, Hermann Scherchen, Josef Krips, Carl Schuricht en Rafael Kubelik. Hij deed de Weense traditie alle eer aan, ook in zijn opnames van het klassieke Weens repertoire, waarmee hij de gunst van het publiek won. Maar Paul Badura-Skoda stapte vlug af van het begane pad om zich toe te spitsen op een zo correct mogelijke uitvoering van muziekwerken, zowel qua vorm als opvatting. Vanaf 1948 werden oude instrumenten zijn onderzoeksterrein en daarmee belandde hij in de studie van manuscripten en originele uitgaven. Hij haalde vergeten partituren terug van onder het stof, publiceerde artikels in vaktheoretische tijdschriften en realiseerde nieuwe uitgaven. Zijn boek over Mozart werd wereldwijd vertaald.

Als 18-jarige begon Bella Davidovich te studeren aan het Conservatorium van Moskou bij Konstantin Igumnov and Jacob Flier. In 1949 won ze als jongste ooit de Eerste Prijs van de Chopinwedstrijd in Warschau. Sedert haar Amerikaanse debuut in de Carnegie Hall (1979), heeft Davidovich met onder andere de New York and Los Angeles Philharmonics, de orkesten van Philadelphia and Cleveland, het Concertgebouworkest, het London Symphony Orchestra en het Leipzigse Gewandhausorchester gewerkt, onder leiding van Rostropovich, Masur, Temirkanov, Muti, enz. Haar talrijke cd-opnames verschenen bij Philips, Orfeo, Novalis en Delos. Bella Davidovich werd als eerste uit de Soviet geëmigreerde muzikante in 1988 officieel uitgenodigd om, met haar zoon, in haar geboorteland op te treden. In Rusland heeft ze 16 jaar les gegeven aan het Conservatorium van Moskou en sedert ze in New York woont, is ze al meer dan 20 jaar als professor verbonden aan de Juilliard School. Ze wordt daarnaast vaak uitgenodigd als jurylid van de Chopinwedstrijd, de Koningin Elisabethwedstrijd, het Clara Haskil Concours in Zwitserland en de Ferrucio Busoniwedstrijd in Italië.

Abdel Rahman El Bacha (Beiroet, 1958) woont in Frankrijk, waar hij vanaf zijn 16de les volgde bij Pierre Sancan aan het Nationaal Conservatorium van Parijs. Hij behaalde er vier eerste prijzen : piano, kamermuziek, harmonie en contrapunt. Zijn talent werd op de Koningin Elisabethwedstrijd anno 1978 bevestigd ; het leverde hem concerten op in de meest prestigieuze zalen in Europa en daarbuiten. Hij speelde met orkesten als de Berliner Philharmoniker, het Orchestre de Paris, het NHK Symphony Orchestra van Tokio, het English Chamber Orchestra. Zijn eerste cd met werken van Prokofiev werd in 1983 bekroond met de Charles Cros Prijs. Voor het label Forlane nam hij werken van Bach, Ravel, Schubert en Schumann op en voor Fuga Libera de vijf concerti van Prokofiev. Zijn complete uitvoering van Beethovens sonates en Chopins muziek voor solo piano werden zowel live als op cd enthousiast onthaald. Abdel Rahman El Bacha is ook actief als componist en is momenteel meester in residentie aan de Muziekkapel Koningin Elisabeth.

Fou Ts’ong (Shanghai, 1934) genoot zijn opleiding in Warschau bij Zbigniew Drzewiecki. De speciale Mazurka Prijs die hij wegkaapte op de Chopinwedstrijd in 1953 leverde hem een groot aantal concerten doorheen Oost-Europa op. In 1959 werd hij uitgenodigd om op te treden onder de leiding van Carlo Maria Giulini in de Royal Albert Hall en sindsdien heeft hij zich in Londen gevestigd. Waardering door zowel collega’s, recensenten als toehoorders bleef niet uit en er volgden tournees wereldwijd. Voor het Meridian label nam hij cd’s op met werken van Scarlatti, Handel, Bach, Beethoven, Schubert, Chopin, Schumann en Debussy. Hij maakte onlangs een opname van de sonates van Haydn. Als pedagoog is hij verbonden aan de International Piano Academy Lake Como en het Conservatorium van Shanghai. Hij heeft ook tal van master classes gegeven in verschillende muziekscholen en op festivals. In 2010 is hij eveneens lid van de jury van de Chopinwedstrijd in Warschau.

De Roemeen Valentin Gheorghiu startte op zijn vierde met piano en werd op zijn zevende toegelaten tot de Koninklijke Muziekacademie van Boekarest. Op aanbeveling van George Enescu raakte hij binnen in het Nationaal Conservatorium van Parijs, waar hij piano en harmonie volgde (1937-39). Als 15-jarige debuteerde hij met de Filharmonie van Boekarest. Hij heeft in Europa, Noord-Amerika, Israël en Japan opgetreden. Hij concerteerde met het Gewandhausorchester van Leipzig, de Staatskapelle van Dresden, de Symphonieorchester des Bayerischen Rundfunks, het Orchestre de Paris, de symfonieorkesten van Chicago, Tokio, Osaka, Genève, Praag, met dirigenten als Seiji Osawa, Simon Rattle, Kurt Masur en Rafael Kubelik. Als jurylid zetelde Valentin Gheorghiu al in meer dan 60 internationale wedstrijden. Hij behaalde de George Enescu Prijs voor zijn compositiewerken, de Prijs van de Roemeense Academie voor zijn carrière en de Prijs voor Uitmuntendheid in de Roemeense cultuur en is thans eredoctor aan de nationale muziekhogeschool van Boekarest.

Vladimir Krainev, een bekend vertegenwoordiger van de Russische pianoschool en leerling van Heinreich Neuhaus aan het Tchaikovsky Conservatorium van Moskou, won de Eerste Prijs van de Vianna da Motta en Tchaikovsky-wedstrijden. Gedurende 40 jaar heeft hij een sterke carrière opgebouwd: hij werkte samen met de meest prestigieuze orkesten en dirigenten en wordt door het publiek in de grootste concertzalen overal ter wereld erg gewaardeerd. Krainevs opnames van de concerto’s van Prokofiev en Mozart, alsook die van het concerto door Alfred Schnittke voor hem geschreven en zijn eigen ‘Anthologie van Russische Pianoconcerto’s’ behoren tot de klassiekers van de piano. In 1992 begon hij les te geven aan de Hochschule für Musik und Theater van Hannover. Vladimir Krainev steunde persoonlijk vele jonge talenten via de Stichting die hij in 1994 oprichtte, zijn wedstrijd voor jonge pianisten in Kharkov (Oekraïne), zijn concertreeksen in Moskou en Kiev en als jurylid of voorzitter van meerdere pianowedstrijden. Hij werd meermaals bekroond als pianist en ontving in 2003 de Russische Staatsprijs voor zijn uitzonderlijke carrière. Hij is overleden in Duitsland in 2011.

Kum Sing Lee studeerde bij Gerhard Puchelt in Berlijn en bij Julius Katchen en Magda Tagliaferro in Parijs. Hij debuteerde in de New Yorkse Carnegie Hall in 1963 en in de Londense Wigmore Hall in 1969. Hij heeft samengewerkt met artiesten als Cho-Liang Lin, Alfredo Campoli, Tsuyoshi Tsutsumi, Rivka Golani en Kim Borg en zijn optredens werden op de BBC, Australische, Canadese en talrijke Aziatische en Europese radio- en tv-zenders uitgezonden.

Professor Kum Sing Lee stond jarenlang aan het hoofd van het pianodepartement van de Vancouver Academy of Music en hij doceerde piano aan de University of British Columbia in Vancouver. Sinds 1985 gaf hij ook regelmatig les aan het Conservatorium van Peking. Op internationaal vlak gaf hij master classes en nam hij deel aan festivals in Nederland, Polen, Frankrijk, België, Italë, Japan, China, de Verenigde Staten en Canada. Hij zetelde in verschillende jury's van internationale pianowedstrijden, waaronder die van Chopin in Warschau.

Leonid Margarius (Oekraïne) heeft gestudeerd aan het Conservatorium van Moskou. Na een intensief concertparcours groeide hij uit tot een mentor voor vele jonge pianisten, waaronder winnaars van prestigieuze wedstrijden als de Koningin Elisabethwedstrijd, de Busoniwedstrijd en la Città di Cantù in Italië, de wedstrijd van Montréal en leerlingen die zich onderscheiden hebben in onder andere de Chopinwedstrijd (Warschau), de pianowedstrijd van Leeds, de Schumannwedstrijd (Zwickau), de Bachwedstrijden (Leipzig en Saarbrücken) en de Lysenkowedstrijden (Kiev en Lvov). Hij ontving in 1993 uit de handen van de President van Oekraïne een ‘Leading Personality in the World of Culture’-award voor zijn uitzonderlijke bijdrage aan de culturele ontwikkeling van zijn land. Sinds 1995 is Leonid Margarius als docent aan de Incontri col Maestro Internationale Pianoacademie van Imola (Italië) verbonden. Hij zetelt vaak in de jury’s van internationale pianowedstrijden en geeft regelmatig master classes overal ter wereld.

Cécile Ousset (Tarbes, Frankrijk) volgde les bij Marcel Ciampi aan het Conservatorium van Parijs, waar ze als 14-jarige de Eerste Prijs piano behaalde. Ze is laureate van heel wat internationale wedstrijden, zoals de Van Cliburnwedstrijd, de Koningin Elisabethwedstrijd, het Concours Long-Thibaud en de Ferruccio Busoniwedstrijd. Cécile Ousset bouwde wereldwijd een carrière als concertpianiste uit en werkte samen met dirigenten als Simon Rattle, Kurt Sanderling, Charles Dutoit en Neville Marriner. Onder haar vele opnames vinden we onder andere concerti van Johannes Brahms, Edvard Grieg, Franz Liszt, Felix Mendelssohn, Robert Schumann, Piotr Tchaikovsky, Sergey Rachmaninov, Sergey Prokofiev, Maurice Ravel en Francis Poulenc terug. Ze geeft master classes in zowel de Verenigde Staten, Canada, Australië, Azië als Europa (onder andere sinds 1984 in Puycelsi, in Frankrijk) en zetelt vaak in de jury van gerenommeerde wedstrijden zoals die van Leeds, Van Cliburn, Rubinstein en Long-Thibaud. In 2011 werd ze gelauwerd met de titel van Chevalier de l’Ordre National du Mérite.

Menahem Pressler studeerde piano in Israël. Zijn carrière nam een grote vlucht toen hij in 1946 de Debussywedstrijd van San Francisco won. Hij trad op als solist met de symfonieorkesten van New York, Chicago, Cleveland, Pittsburgh, Dallas en Londen en maakte kamermuziek met het Pasquier Trio en de Juilliard, Emerson, Guarneri en Cleveland strijkkwartetten. In 1955 stichtte hij zelf het Beaux-Arts Trio, dat in 2006 de Concertgebouw Prijs kreeg. Zijn uitstekende muzikale kennis van de pianistiek en de kamermuziekliteratuur staan wereldwijd bekend en staven zijn internationale reputatie als leraar. Hij is distinguished professor van de Indiana University, waar hij meer dan vijftig jaar docent geweest is. Bovendien ontving hij eredoctoraten van de Universiteit van Nebraska-Lincoln en de North Carolina School of the Arts. Onder zijn talrijke prijzen noemen we de ‘Lifetime Achievement Award’ van het magazine Gramophone, de ‘Ehrenurkunde’ van de Duitse critici, als erkenning voor veertig jaar toonaangevendheid op het gebied van kamermuziek, de ‘Chamber Music America’s Distinguished Service Award’en zijn opname in de American Academy of Arts and Sciences. Naast de talrijke cd’s die hij met het Beaux-Arts Trio opnam, speelde hij solo een 30-tal cd’s in met werken gaande van Bach tot Ben-Haim. In 2009 werd hij ereburger van zijn geboortestad Magdeburg.

Na haar studies aan het Conservatorium van Parijs studeerde Anne Queffélec voort in Wenen bij Paul Badura-Skoda, Jörg Demus en Alfred Brendel. Door haar succes in de wedstrijden van München en Leeds rees haar ster snel aan het internationale muziekfirmament. Geprezen als soliste in Europa, Japan, Hong Kong, Canada en de Verenigde Staten, wordt ze uitgenodigd door orkesten als het London Symphony Orchestra en de London Philharmonic, het Philharmonia Orchestra, het NHK Symphony Orchestra van Tokio, het Kanazawa Ensemble, de BBC Symphony, de Academy of St. Martin in the Fields, de kamerorkesten van Polen en Lausanne, het Orchestre National de France, het Kremerata Baltica en de filharmonische orkesten van Hongkong, Radio France en Praag. Haar naam prijkt op de affiches van gerenommeerde festivals in Frankrijk en wereldwijd. In 2003 bracht Anne Queffélec op het festival van La Roque d’Anthéron de integrale Sonates van Mozart, rechtstreeks uitgezonden op France Musique. Ze verleende haar medewerking aan de soundtrack van Amadeus, o.l.v. Neville Marriner. Zowel op de scène als voor haar opnames put ze uit een eclectisch repertoire, gaande van Haendel tot Dutilleux. Ze heeft een dertigtal opnames gemaakt voor Erato (‘Ravel, Debussy, Fauré’), Virgin Classics en Mirare (‘Satie & Compagnie’, ‘Ombre et Lumière’).

Jean-Claude Vanden Eynden was amper 16 jaar oud wanneer hij in 1964 werd uitgeroepen tot laureaat van de Koningin Elisabethwedstrijd. Die waardevolle onderscheiding was het startpunt van een briljante loopbaan, met optredens in de mooiste concertzalen ter wereld en op de beroemdste festivals, zoals die van Korsholm (Finland), Umea (Zweden), Prades, La Chaise-Dieu en Giverny (Frankrijk), Delft (Nederland), Seoul (Korea), Stavelot en Seneffe (België). Op kamermuziekgebied speelde hij met vooraanstaande Belgische en internationale partners zoals Véronique Bogaerts, Marie Hallynck, Augustin Dumay, Silvia Marcovici, Mihaela Martin, Miriam Fried, Gérard Caussé, Frans Helmerson, José Van Dam, Walter Boeykens, het Quatuor Enesco, het Melos Quartett, het Quatuor Ysaÿe en het Ensemble César Franck. Zijn brede en indrukwekkende repertoire omvat bijna alle grote concerto’s, een brede waaier aan kamermuziekwerken en vooral het complete werk voor piano solo van Maurice Ravel. Jean-Claude Vanden Eynden is in 2018 door Koning Filip in de adelstand verheven met de persoonlijke titel van ridder.

Vooraleer naar Moskou te trekken, studeerde Elisso Virsaladze aan het Conservatorium van haar geboortestad Tbilisi (Georgië). Op haar twintigste won ze de 3de Prijs in de Tchaikovskywedstrijd en vier jaar later de 1ste Prijs van de Schumannwedstrijd in Zwickau. Sindsdien wordt ze internationaal beschouwd als één van de grote hedendaagse vertolkers van Schumann. Naast Schumann heeft ze een boontje voor de componisten uit de late 18de en 19de eeuw, vooral Mozart, Beethoven en Chopin. Maar ze staat evenzeer bekend voor haar veelzijdige repertoire, met inbegrip van hedendaagse Russische muziek. Elisso Virsaladze treedt regelmatig op in Londen, Milaan, Rome, Parijs, Lissabon, Baltimore, Tokio en Berlijn, zowel met orkest als in recital. Ze heeft samengewerkt met dirigenten als Rudolf Barschai, Kyril Kondraschin, Mariss Jansons, Ricardo Muti, Kurt Sanderling, Wolfgang Sawallisch, Evgeny Svetlanov en Juri Temirkanov. Momenteel is ze verbonden als docente aan het Conservatorium van Moskou en de Musikhochschule van München. Elisso Virsaladze is geregeld te vinden in de jury’s van internationale wedstrijden, zoals die van Santander, München, Geza Anda (Zürich), Rubinstein (Tel Aviv) en Tchaikovsky (Moskou). Er zijn verschillende cd’s van haar verschenen bij Live Classics die samen perfect haar muzikale personaliteit weergeven.

Boyan Vodenitcharov (1960) behaalde nog voor hij in 1979 aan het Conservatorium van Sofia ging studeren de 2de Prijs van de internationale wedstrijd van Senigallia. Vervolgens werd hij 3de laureaat van de Busoniwedstrijd (1981) en de Koningin Elisabethwedstrijd (1983). Eind de jaren tachtig vervolmaakte hij zich bij Leon Fleisher aan het Peabody Conservatory in Baltimore. Sindsdien is Boyan Vodenitcharov zowel in Europa, de Verenigde Staten als in Canada en Japan een gewaardeerd pianist. Hij trad onder meer op in het Paleis voor Schone Kunsten in Brussel, het Amsterdamse Concertgebouw, het Palais de la Musique in Straatsburg, de Smetanazaal in Praag en de Suntory Hall in Tokio. Al 20 jaar lang is hij geboeid door oude instrumenten, waarmee hij meerdere cd’s opnam. Naast concert pianist is Boyan Vodenitcharov actief op het vlak van compositie en improvisatie. Enkele van zijn werken werden in Frankrijk, Duitsland, België en Bulgarije uitgevoerd. Momenteel is hij leraar piano, pianoforte en improvisatie aan het Koninklijk Conservatorium van Brussel.