Arie Van Lysebeth was Voorzitter van de Jury van de Koningin Elisabethwedstrijd van 1996 tot 2018. Hij begon op zijn vierde met viool. Aan het Koninklijk Conservatorium van Brussel deed hij hogere studies in muziektheorie, fagot, (piano), kamermuziek en orkestleiding. Na een aanwervingswedstrijd verwierf hij de functie van fagotsolist bij het Symfonieorkest van de Belgische Radio en Televisie. Twee jaar later werd hij ex aequo winnaar in de Internationale Fagotwedstrijd in Praag. Tegelijkertijd gaat hij zich vervolmaken in orkestdirectie bij Bruno Maderna in Salzburg en bij Pierre Boulez in Zwitserland. Vanaf 1970 dirigeerde hij het Vlaams Kamerorkest in binnen- en buitenland. Als gastdirigent leidde hij de bekendste Belgische orkesten en diverse symfonieorkesten in de Verenigde Staten, Argentinië, Taiwan, Engeland, Italië en Duitsland. Hij concerteerde met befaamde solisten zoals Igor Oistrakh, José Van Dam, Murray Perahia, Augustin Dumay e.a. Van 1995 tot 2004 was hij dirigent van het Symfonieorkest van het Koninklijk Conservatorium Brussel, waar hij jarenlang eerst docent kamermuziek (1970-1994) en later directeur (1994-2003) was. Aansluitend werd hij artistiek directeur van de Muziekkapel Koningin Elisabeth (2004-2014).

Diane Andersen werd opgeleid door Stefan Askenase en kreeg waardevolle adviezen van de Hongaarse pianiste Annie Fischer. Ze maakte met succes carrière als soliste, kamermusicus en pedagoge. Wereldwijd gaf ze concerten in zalen als de Carnegie Hall, het Rudolfinum, het Concertgebouw, het Brusselse Paleis voor Schone Kunsten en La Fenice, onder de leiding van gerenommeerde dirigenten als Bruno Maderna, Pierre Boulez, Wolfgang Sawallisch, Georges Prêtre en Okko Kamu. Ze werd uitgeroepen tot International Steinway Artist en ontving de Grand Prix du Disque de l’Académie Charles Cros, de Fuga Trofee (UBC), de Harriet Cohen International Bach Medal en de Classical Music Award (Midem). Op haar uitgebreide discografie tellen we een aantal integrale opnames (Jongen-Pierné) en wereldpremières van werken van onbekende of vergeten componisten. Een aantal hedendaagse werken werden aan haar opgedragen. Contacten met beroemde musici als Kodály, Tansman, Nono en Gertler (partner en vriend van Bartók) vormden voor haar een onschatbare bron van artistieke verrijking. Diane Andersen is erehoogleraar van het Conservatoire royal van Brussel en ze geeft vandaag masterclasses in Noord-en Zuid-Amerika, Canada, Japan, China, Korea en Europa. Op internationale wedstrijden wordt ze regelmatig uitgenodigd als jurylid. Ze is Voorzitster van EPTABelgium (Wallonië-Brussel).

De Noorse pianist Håkon Austbø maakte zijn debuut op veertienjarige leeftijd. Hij studeerde aan het Conservatoire National Supérieur en de École Normale de Musique in Parijs, aan de Juilliard School in New York, aan de Hochschule für Musik und Theater in München, en in Londen. Na meer dan 30 jaar in Nederland gewoond en gewerkt te hebben, keerde hij terug naar Noorwegen, waar hij een uitmuntende carrière als solist en kamermusicus blijft nastreven in een repertoire variërend van de pre-klassieke tot de hedendaagse muziek. Hij won verscheidene prijzen, ondermeer in Frankrijk (het Olivier Messiaenconcours voor hedendaagse muziek in 1971) en Noorwegen (o.a. de Prijs van de Noorse muziekcritici in 1989, Muzikant van het Jaar in 1992 en de Grieg Prijs in 2003). Zijn discografie, die meer dan 40 opnames bevat, viel ook meerdere malen in de prijzen, waaronder zijn cd’s van Skryabin en Messiaen, twee van zijn favoriete componisten. In Rusland is hij eerste vicepresident van de internationale Skryabin Society en hij is daarnaast de drijvende kracht achter het LUCE-project dat een realisatie van de kleurenpartij in Skryabins symfonisch gedicht Prometheus behelst, voor het eerst uitgevoerd in Den Haag en daarna ook in een aantal andere landen. Olivier Messiaen noemde Håkon Austbø ‘de ideale vertolker’ van zijn muziek. Hij is momenteel bezig met een onderzoeksproject gericht op het presenteren van kleurenprojecties in Messiaens werken.

Frank Braley volgde op een briljante wijze een ongewoon parcours voor artiesten van zijn kaliber. Hij staat er zelfs op dat hij eigenlijk nooit pianist wou worden. Een dilettant, kortweg, maar wel met het genie van een bevlogen amateur, die meer dan tachtig concerten per jaar speelt. Pas na lang twijfelen tussen wetenschap en muziek laat deze vlotte jongeman de universiteit voor wat ze is en vervoegt de rangen van de uitverkorenen aan het Conservatoire National Supérieur de Musique de Paris. Ondanks alle inspanningen om de laatste van de klas te zijn, komt deze knappe kop er overgediplomeerd buiten, en wordt onmiddellijk op de internationale scene gekatapulteerd met zijn Eerste Prijs in de Koningin Elisabethwedstrijd in 1991. Hoewel Frank Braley vaak wordt uitgenodigd om te spelen met de grootste orkestformaties en graag vergeleken wordt met de groten van de piano, is de roem hem niet naar het hoofd gestegen. Deze artiest, met zijn levendige intelligentie, snedige gevatheid en uitgesproken muzikale opvattingen, heeft niets verloren van zijn spontane en onbevangen houding tegenover de piano, gekenmerkt door humor en poëzie, ingetogenheid, gratie en onwrikbare oprechtheid. Want Frank Braley speelt voor het plezier, zowel van de grote emotie bij een recital als van de gedeelde vreugde in kamermuziek met vrienden, zoals Augustin Dumay, Paul Meyer, Eric Le Sage, Emmanuel Pahud en de broers Capuçon.

Iain Burnside verweeft op een doortastende manier zijn rollen van pianist, gelauwerd presentator en veelzijdig programmator. Hij heeft de recitals begeleid van ’s werelds grootste stemmen. Zijn opnames bestrijken een eclectisch repertoire, variërend van Beethoven tot Copland, met een speciale plaats voorbehouden voor de hoofd- en zijwegen van de Engelse songs, getuige zijn alom geprezen cd’s met werk van Britten, Finzi, Ireland, Butterworth, Gurney, Parry en Vaughan Williams. In 2014 heeft hij voor Delphian de volledige melodieën van Rachmaninov opgenomen met zeven vooraanstaande Russische artiesten. In samenwerking met de Londense Guildhall School of Music and Drama heeft hij een aantal hoogstindividuele theaterstukken geschreven. Zijn stuk A Soldier and a Maker werd opgevoerd in het Barbican Centre en op het Cheltenham Festival en werd uitgezonden door de BBC als onderdeel van hun programmatie ter herdenking van de Eerste Wereldoorlog. Als docent en spreker werkt Iain Burnside voor de Royal Opera House en de National Opera Studio. Hij is International Visiting Artist aan de Koninklijke Ierse Academie voor Muziek in Dublin.

Sinds zijn succes als medewinnaar van de Internationale Tchaikovskywedstrijd in 1982 in Moskou, heeft Peter Donohoe een voorname internationale carrière ontwikkeld. Hij wordt geprezen als een van de belangrijkste pianisten van onze tijd, voor zijn muzikaal vakmanschap, stilistische veelzijdigheid en indrukwekkende techniek. Hij trad op met alle belangrijke Londense orkesten, evenals meerdere Europese en Amerikaanse orkesten. Hij maakte zijn achttiende verschijning op de BBC Proms in 2012 en werd uitgenodigd op vele prestigieuze festivals. Op zijn programma staan optredens met de Dresdner Philharmonie, het BBC Concert Orchestra, het Konzerthausorchester Berlin, het BBC Philharmonic Orchestra en het City of Birmingham Symphony Orchestra (onder leiding van Simon Rattle), een Britse tournee met het Symfonieorkest van de Russische Federatie, evenals concerten in Zuid-Amerika, Europa, Hong Kong, Korea, Rusland en de Verenigde Staten. Peter Donohoe beschikt over een indrukwekkende catalogus van opnames, waaronder een recente tweede cd van Prokofievs pianosonates voor SOMM Records, een cd met Preludes en Fuga’s van Shostakovich voor Signum Records en een schijf met solo pianowerken van Skryabin. Peter Donohoe kreeg eredoctoraten in de muziek van zeven Britse universiteiten en werd in 2010 bekroond met de titel Commander of the British Empire voor zijn diensten aan de klassieke muziek.

De Argentijnse pianist Nelson Goerner studeerde aan het Nationale Conservatorium in Buenos Aires. Na het winnen van het Franz Lisztconcours (1986) in Buenos Aires kon hij studeren bij Maria Tipo in Zwitserland. Daar won hij in 1990 het Concours de Genève. Hij is een veelgevraagde gast op de festivals van Verbier, Salzburg, La Roque d’Anthéron, La Folle Journée en de BBC Proms. Als solist trad hij op met orkesten als het Philharmonia Orchestra, het Deutsches Symphonie-Orchester Berlin, het NHK Symphony Orchestra Tokyo, het Orchestre de Paris, de Los Angeles Philharmonic en de Deutsche Kammerphilharmonie, onder de leiding van dirigenten als Vladimir Ashkenazy, Philippe Herreweghe, Neeme en Paavo Järvi, Sir Mark Elder, Vassily Sinaisky, Jonathan Nott, Fabio Luisi en Esa-Pekka Salonen. Daarnaast speelt de concertpianist kamermuziek met ondermeer Martha Argerich, Steven Isserlis, Gary Hoffman, Sol Gabetta en Renaud Capuçon. De cd-opnames die hij gemaakt heeft op het Alpha Classics label werden bekroond met prijzen als de ‘Diapason d’Or de l’Année’, een Choc van Classica, ‘Recording of the month’ van het BBC Music Magazine en een ‘Editor’s choice’ van Gramophone. Nelson Goerner onderhoudt een geprivilegieerde relatie met het Mozarteum Argentino in Buenos Aires en werkt regelmatig samen met het Chopin Instituut in Polen, waar hij lid is van het artistiek comité.

Sinds de Duitse pianist Markus Groh de Koningin Elisabethwedstrijd heeft gewonnen in 1995 heeft hij zich gevestigd als een van de meest veelzijdige pianisten van zijn generatie. Hij heeft wereldwijd opgetreden met orkesten als de London Symphony, het Cleveland Orchestra, de New York Philharmonic, het Philadelphia Orchestra, de National Symphony Washington D.C., de San Francisco Symphony, de New Japan Philharmonic en de St. Petersburg Philharmonic, onder zulke vooraanstaande dirigenten als Ivan Fischer, Neeme Järvi, Fabio Luisi, Kent Nagano, Jonathan Nott en David Robertson. Zijn solorecitals brachten hem naar een aantal van de belangrijkste concertpodia in Amsterdam, Athene, Berlijn, Brussel, Frankfurt, Londen, München, New York, Tokio, Toronto, Vancouver, Wenen, Washington D.C. en Zürich. Zijn eerste SACD-opname van de Sonate in b, de Fantasie en Fuga op B-A-C-H en de Totentanz van Franz Liszt kreeg uitstekende recensies in gerenommeerde kranten (waaronder The Times en Frankfurter Allgemeine Zeitung), evenals in de grote muziekbladen. Een tweede opname, gewijd aan Brahms, werd eveneens overladen met lovende kritieken. Markus Groh woont in Berlijn en New York.

In 1985 won Daejin Kim de Internationale Robert Casadesuswedstrijd in Cleveland en het jaar daarop maakte hij zijn debuut in New York. Sindsdien heeft hij in recital en met orkest opgetreden in de grootste steden van de Verenigde Staten, Europa en Azië. In 2006 werd hij benoemd tot Hoogleraar van het Jaar door de Muziekvereniging van Korea en onlangs werd hij gelauwerd als Kunstenaar van het Jaar door het Ministerie van Cultuur van Korea. Hij was lid van de jury van de Ferruccio Busoni-, Beethoven- (Bonn) en Rubinsteinwedstrijden en die van Leeds. Na een nauwe samenwerking met het Suwon Philharmonic Orchestra als solist en dirigent, werd Daejin Kim in 2008 de muziekdirecteur van het ensemble, dat hij in 2012 leidde tijdens een Europese tournee door München, Wenen, Praag en op het Merano Festival. Voor Sony maakte hij een opname van twee pianoconcerten van Mozart met het Symfonisch Orkest van de Poolse Nationale Radio, dat hij leidde aan de piano, alsook een live opname van de volledige symfonieën van Sibelius. Hij doceert momenteel piano en is Decaan aan de Korea National University of Arts en is er ook Decaan van de School of Music.

Aleksandar Madžar (Belgrado, 1968) begon piano te studeren bij Gordana Malinovic en vervolmaakte zich bij Arbo Valdma, Elisso Virsaladze en Daniel Blumenthal in Novi Sad, Belgrado, Moskou en Brussel. Hij mocht verschillende prijzen in ontvangst nemen, waaronder de 3dePrijs in Leeds
(1996), en hij won de wedstrijden van Genève (1987), Ferruccio Busoni (1989) en Umberto Micheli (1997). In 1990 maakte hij zijn debuut met de Berliner Philharmoniker onder leiding van Iván Fischer. Sindsdien heeft hij regelmatig als solist en kamermuzikant door heel Europa getourd. Af en toe treedt hij ook op in Noord- en Zuid-Amerika, Zuid-Afrika en het Verre Oosten. Aleksandar Madžar is docent aan het Koninklijk Conservatorium van Brussel en aan de Hochschule für Musik und Theater van Hamburg.

Cécile Ousset (Tarbes, Frankrijk) volgde les bij Marcel Ciampi aan het Conservatorium van Parijs, waar ze als 14-jarige de Eerste Prijs piano behaalde. Ze is laureate van heel wat internationale wedstrijden, zoals de Van Cliburnwedstrijd, de Koningin Elisabethwedstrijd, het Concours Long-Thibaud en de Ferruccio Busoniwedstrijd. Cécile Ousset bouwde wereldwijd een carrière als concertpianiste uit en werkte samen met dirigenten als Simon Rattle, Kurt Sanderling, Charles Dutoit en Neville Marriner. Onder haar vele opnames vinden we onder andere concerti van Johannes Brahms, Edvard Grieg, Franz Liszt, Felix Mendelssohn, Robert Schumann, Piotr Tchaikovsky, Sergey Rachmaninov, Sergey Prokofiev, Maurice Ravel en Francis Poulenc terug. Ze geeft master classes in zowel de Verenigde Staten, Canada, Australië, Azië als Europa (onder andere sinds 1984 in Puycelsi, in Frankrijk) en zetelt vaak in de jury van gerenommeerde wedstrijden zoals die van Leeds, Van Cliburn, Rubinstein en Long-Thibaud. In 2011 werd ze gelauwerd met de titel van Chevalier de l’Ordre National du Mérite.

Kun Woo Paik (Seoel, Korea) gaf zijn eerste concert op de leeftijd van 10 jaar. Na zijn opleiding aan de Juilliard School in New York studeerde hij in Londen bij Ilona Kabos en daarna in Italië bij Guido Agosti en Wilhelm Kempf. In 1969 ontving hij de Gouden Medaille van de Internationale Pianowedstrijd Ferruccio Busoni en in 1971 won hij de Walter Naumburg Competition (New York). In 1974 maakte hij zijn debuut in Europa en hij heeft sindsdien samengewerkt met gerenommeerde dirigenten als Lorin Maazel, Mariss Jansons, Neville Mariner, Wolfgang Sawallisch, John Nelson en Paavo Järvi. Hij werd uitgenodigd door orkesten als de New York Philharmonic, de London Symphony, het Orchestre de Paris, de BBC Symphony, het Nationaal Orkest van Hongarije, de Filharmonische orkesten van Oslo, Rotterdam en Warschau, het English Chamber Orchestra en het Orchestra Sinfonica Nazionale della RAI. Voor Decca maakte hij een opname van transcripties door Busoni van de orgelwerken van J.S. Bach, evenals een album met werken van Gabriel Fauré, dat meerdere prijzen gewonnen heeft in Frankrijk. Zijn uitvoering van de complete concerto's van Prokofiev kreeg een ‘Diapason d’Or de l’Année’ in 1993. Kun Woo Paik woont in Parijs. In 2000 werd hij benoemd tot Chevalier dans l’Ordre des Arts et des Lettres.

Na haar studies aan het Conservatorium van Parijs studeerde Anne Queffélec voort in Wenen bij Paul Badura-Skoda, Jörg Demus en Alfred Brendel. Door haar succes in de wedstrijden van München en Leeds rees haar ster snel aan het internationale muziekfirmament. Geprezen als soliste in Europa, Japan, Hong Kong, Canada en de Verenigde Staten, wordt ze uitgenodigd door orkesten als het London Symphony Orchestra en de London Philharmonic, het Philharmonia Orchestra, het NHK Symphony Orchestra van Tokio, het Kanazawa Ensemble, de BBC Symphony, de Academy of St. Martin in the Fields, de kamerorkesten van Polen en Lausanne, het Orchestre National de France, het Kremerata Baltica en de filharmonische orkesten van Hongkong, Radio France en Praag. Haar naam prijkt op de affiches van gerenommeerde festivals in Frankrijk en wereldwijd. In 2003 bracht Anne Queffélec op het festival van La Roque d’Anthéron de integrale Sonates van Mozart, rechtstreeks uitgezonden op France Musique. Ze verleende haar medewerking aan de soundtrack van Amadeus, o.l.v. Neville Marriner. Zowel op de scène als voor haar opnames put ze uit een eclectisch repertoire, gaande van Haendel tot Dutilleux. Ze heeft een dertigtal opnames gemaakt voor Erato (‘Ravel, Debussy, Fauré’), Virgin Classics en Mirare (‘Satie & Compagnie’, ‘Ombre et Lumière’).

Vooraleer naar Moskou te trekken, studeerde Elisso Virsaladze aan het Conservatorium van haar geboortestad Tbilisi (Georgië). Op haar twintigste won ze de 3de Prijs in de Tchaikovskywedstrijd en vier jaar later de 1ste Prijs van de Schumannwedstrijd in Zwickau. Sindsdien wordt ze internationaal beschouwd als één van de grote hedendaagse vertolkers van Schumann. Naast Schumann heeft ze een boontje voor de componisten uit de late 18de en 19de eeuw, vooral Mozart, Beethoven en Chopin. Maar ze staat evenzeer bekend voor haar veelzijdige repertoire, met inbegrip van hedendaagse Russische muziek. Elisso Virsaladze treedt regelmatig op in Londen, Milaan, Rome, Parijs, Lissabon, Baltimore, Tokio en Berlijn, zowel met orkest als in recital. Ze heeft samengewerkt met dirigenten als Rudolf Barschai, Kyril Kondraschin, Mariss Jansons, Ricardo Muti, Kurt Sanderling, Wolfgang Sawallisch, Evgeny Svetlanov en Juri Temirkanov. Momenteel is ze verbonden als docente aan het Conservatorium van Moskou en de Musikhochschule van München. Elisso Virsaladze is geregeld te vinden in de jury’s van internationale wedstrijden, zoals die van Santander, München, Geza Anda (Zürich), Rubinstein (Tel Aviv) en Tchaikovsky (Moskou). Er zijn verschillende cd’s van haar verschenen bij Live Classics die samen perfect haar muzikale personaliteit weergeven.

Boyan Vodenitcharov (1960) behaalde nog voor hij in 1979 aan het Conservatorium van Sofia ging studeren de 2de Prijs van de internationale wedstrijd van Senigallia. Vervolgens werd hij 3de laureaat van de Busoniwedstrijd (1981) en de Koningin Elisabethwedstrijd (1983). Eind de jaren tachtig vervolmaakte hij zich bij Leon Fleisher aan het Peabody Conservatory in Baltimore. Sindsdien is Boyan Vodenitcharov zowel in Europa, de Verenigde Staten als in Canada en Japan een gewaardeerd pianist. Hij trad onder meer op in het Paleis voor Schone Kunsten in Brussel, het Amsterdamse Concertgebouw, het Palais de la Musique in Straatsburg, de Smetanazaal in Praag en de Suntory Hall in Tokio. Al 20 jaar lang is hij geboeid door oude instrumenten, waarmee hij meerdere cd’s opnam. Naast concert pianist is Boyan Vodenitcharov actief op het vlak van compositie en improvisatie. Enkele van zijn werken werden in Frankrijk, Duitsland, België en Bulgarije uitgevoerd. Momenteel is hij leraar piano, pianoforte en improvisatie aan het Koninklijk Conservatorium van Brussel.