Gilles Ledure studeerde musicologie aan de universiteiten van Leuven en Parijs. Sinds 2011 leidt hij als algemeen en artistiek directeur het Brusselse cultuurhuis Flagey. Zijn carrière in de muziekwereld begon hij in België bij De Munt en het Nationaal Orkest van België, maar in 2006 trok hij naar Luxemburg om er het Orchestre Philharmonique du Luxembourg te leiden en kort nadien naar Frankrijk, waar hij tot 2011 artistiek directeur was van het Orchestre National de Lille en van het Lille Piano Festival. In 2003 richtte hij Tactus (Young Composers’ Forum) op, de vzw die jonge componisten steunt bij de creatie en de uitvoering van orkestwerken in samenwerking met verschillende culturele instellingen. Gilles Ledure hecht veel belang aan de opleiding van jonge talenten: hij zetelt in de Raden van Bestuur van de Koningin Elisabethwedstrijd en het Koninklijk Conservatorium Brussel, en is lid van de Artistieke Raad van de Muziekkapel Koningin Elisabeth. In 2014 werd hij benoemd tot Chevalier des Arts et des Lettres in Frankrijk, voor zijn bijdrage tot de culturele en artistieke relaties tussen België en Frankrijk.

Imogen Cooper wordt beschouwd als een van de beste vertolkers van het klassieke en romantische repertoire. Recent heeft ze opgetreden met onder andere het London Symphony Orchestra met Sir Simon Rattle, het Orchestra Filarmonica della Scala met Fabio Luisi, The Hallé met Sir Mark Elder, het Tokyo Metropolitan Symphony Orchestra met Ryan Wigglesworth en The Cleveland Orchestra met Dame Jane Glover. In het seizoen 2024-25 gaf ze solorecitals in Londen, Dublin en Montréal. Als kamermusicus treedt ze regelmatig op met Henning Kraggerud en Adrian Brendel. Na een lange samenwerking met Wolfgang Holzmair in zowel de concertzaal als de opnamestudio, zijn Ian Bostridge, Dame Sarah Connolly en Mark Padmore nu haar Liederpartners. Haar recentste solo-opnames maakte ze voor Chandos Records. In 2021 werd Imogen Cooper benoemd tot Dame Commander of the Order of the British Empire. Ze stichtte in 2015 de Imogen Cooper Music Trust om jonge pianisten aan het begin van hun carrière te ondersteunen en hen te begeleiden in een rustgevende omgeving.

François-Frédéric Guy heeft wereldwijd opgetreden onder grote dirigenten als Philippe Jordan, Kent Nagano, Daniel Harding en Esa‑Pekka Salonen, en met orkesten als de Wiener Symphoniker, het Orchestre Symphonique de Montréal, het Orchestre Philharmonique de Radio France, het NHK Symphony Orchestra en het Philharmonia Orchestra. Nieuwsgierig naar de muziek van zijn tijd heeft hij werken van talloze hedendaagse componisten uitgevoerd, vaak ook in wereldpremière. Sinds 2012 dirigeert hij regelmatig vanaf de piano. In 2022 werd hij benoemd tot muzikaal directeur van het ensemble Microcosme. Onlangs trad hij in recital en met orkest op in de Parijse Philharmonie, Théâtre des Champs-Elysées en Théâtre du Châtelet. Hij werkte opnieuw samen met Philippe Jordan in München met het Symphonieorchester des Bayerischen Rundfunks en in Wenen met de Wiener Symphoniker. Recente concerten brachten hem naar Portugal, waar hij de vijf concerti van Beethoven vanaf het klavier dirigeerde, naar Denemarken, Zwitserland en Japan met het NHK Symphony Orchestra.

Daejin Kim is een van de meest vooraanstaande pianisten en pedagogen in Korea. In 1985 won hij de Internationale Robert Casadesuswedstrijd in Cleveland. Sindsdien heeft hij in recital en met orkest opgetreden in de Verenigde Staten, Europa en Azië. Hij werd benoemd tot ‘Hoogleraar van het Jaar’ door de Muziekvereniging van Korea en ‘Artiest van het Jaar’ door het Koreaanse Ministerie van Cultuur, en kreeg in 2017 de Grote Prijs van de Daewon Cultural Foundation. Hij ontving ook tweemaal de Professor Award van de Kumho Music Foundation. Hij was jurylid bij de Ferruccio Busoni-, Beethoven- en Rubinsteinwedstrijden en die van Leeds. Van 2008 tot 2017 was hij muziekdirecteur van het Suwon Philharmonic Orchestra. Voor Sony maakte hij een opname van twee pianoconcerten van Mozart met het Symfonisch Orkest van de Poolse Nationale Radio, dat hij dirigeerde vanaf de piano, alsook een live opname van de volledige symfonieën van Sibelius en Tchaikovsky. Hij is Decaan aan de Korea National University of Arts, waar hij al meer dan dertig jaar piano doceert.

Momo Kodama werd geboren in Japan maar groeide op in Europa. Nadat ze studeerde aan het Conservatoire de Paris nam ze lessen bij Murray Perahia, András Schiff, Vera Gornostaeva en Tatiana Nikolayeva. In 1991 werd ze uitgeroepen tot de jongste laureaat ooit van de ARD International Music Competition in München. Ze is uitgenodigd door orkesten als de Berliner Philharmoniker, het Boston Symphony Orchestra, het NHK Symphony Orchestra, het NDR Elbphilharmonie Orchester, het Orchestre Philharmonique de Radio France en het Symfonisch Orkest van de Poolse Nationale Radio. Ze heeft opgetreden in concertzalen als de Wiener Musikverein, Berliner Philharmonie, Suntory Hall, Philharmonie de Paris, Théâtre des Champs-Élysées, Muziekgebouw aan ‘t IJ (Amsterdam) en Wigmore Hall. Haar repertoire reikt van de klassieke periode tot de hedendaagse werken van Toshio Hosokawa, Jörg Widmann en Rodolphe Bruneau-Boulmier die aan haar zijn opgedragen. Momo Kodama heeft opnames gemaakt voor ECM met het Mito Chamber Orchestra. Voor Pentatone heeft ze ook cd’s opgenomen met haar zus Mari Kodama. In 2022 werd ze benoemd tot professor aan de Hochschule für Musik Karlsruhe.

Sinds hij in 2010 de Koningin Elisabethwedstrijd won, heeft Denis Kozhukhin opgetreden met het London Symphony Orchestra, het Koninklijk Concertgebouworkest, het Rotterdams Philharmonisch Orkest en de Staatskapelle Berlijn. Hij is regelmatig te gast op de festivals van Verbier, Grafenegg en Lanaudiere. Zijn discografie als artiest bij het label Pentatone omvat werken van Haydn, Mendelssohn, Tchaikovsky, Grieg, Ravel en Gershwin. Onlangs stond hij opnieuw op de BBC Proms en maakte hij zijn debuut in de Hollywood Bowl in Los Angeles. Andere hoogtepunten zijn optredens met de Oslo Philharmonic, het NHK Symphony Orchestra, het National Symphony Orchestra in Washington, het Orquestra Sinfónica de Barcelona, het Royal Philharmonic Orchestra, de Düsseldorfer Symphoniker, de symfonische orkesten van Dallas, Melbourne en San Francisco, het Orchestre symphonique de Montréal, het hr-Sinfonieorchester, de BBC Symphony, het Philharmonia Orchestra, de Royal Stockholm Philharmonic en het WDR Sinfonieorchester. Hij gaf recitals en bracht kamermuziek in de Pierre Boulez Saal, Elbphilharmonie, Wigmore Hall, Wiener Konzerthaus en Tonhalle Zürich.

Julien Libeer is een ‘artist in residence’ bij Flagey en heeft opgetreden op locaties als het Amsterdamse Concertgebouw, Barbican Hall, Wigmore Hall, het Palau de la Musica en de Elbphilharmonie. Andere tournees brachten hem naar Japan, Hong Kong, Libanon, Turkije en de Verenigde Staten. Als solist heeft hij al opgetreden met orkesten als de Deutsche Kammerphilharmonie Bremen, Brussels Philharmonic, het Sinfonia Varsovia en de New Japan Philharmonic. Als kamermusicus heeft hij het podium gedeeld met Augustin Dumay, Bruno Philippe, Paul Lewis, Samuel Hasselhorn, Maria João Pires en Lorenzo Gatto, met wie hij de complete sonates van Beethoven opnam (Diapason d’Or van het Jaar 2016). Op het Harmonia Mundi-label bracht hij twee albums uit gewijd aan Bach, waarvan één met een conceptuele kijk op Bachs Wohltemperierte Klavier. Julien Libeer is de drijvende kracht achter vele projecten gericht op het uitbreiden van de aanwezigheid van muziek buiten concertzalen. Enkele voorbeelden zijn ‘Salon Libeer’ in het Concertgebouw Brugge en ‘Dead or Alive’, een lezing in samenwerking met de KU Leuven in België.

Jan Michiels studeerde eerst aan het Koninklijk Conservatorium Brussel en vervolmaakte zich daarna aan de Hochschule der Künste Berlin bij Hans Leygraf. Hij viel in de prijzen op verschillende wedstrijden waaronder het Tenuto-concours (1988), de internationale wedstrijd E. Durlet (1989), de Koningin Elisabethwedstrijd (1991) en de Gouden Vleugels/KBC Muziekprijs (2006). Momenteel is hij docent piano aan het Koninklijk Conservatorium Brussel en gastprofessor aan de Universität der Künste Berlin. Daarnaast gaf hij al masterclasses in onder andere Hamburg, Murcia, Szombathely, Londen, Montepulciano, Straatsburg en Lissabon. Hij treedt regelmatig op als solist of in kamermuziekverband in diverse muziekcentra in Europa en Azië, maar ook met dansproducties van Anna Teresa De Keersmaeker, Vincent Dunoyer en Sen Hea Ha. Zijn repertoire reikt van Bach tot hedendaags werk. Naast vele radio-opnames realiseerde hij cd’s met werk van onder andere Bach, Bartók, Beethoven, Brahms, Busoni, Debussy, Dvorák, Janácek, Liszt, Rachmaninov, Ligeti, Kurtág en Goeyvaerts.

Steven Osborne heeft gestudeerd aan het Royal Northern College of Music. Hij is gastprofessor aan de Royal Academy of Music en het Royal Conservatoire of Scotland, beschermheer van zowel de Scottish International Piano Competition als het Lammermuir Festival, en werd in 2014 verkozen tot Fellow van de Royal Society of Edinburgh. Hij was ‘artist in residence’ in Wigmore Hall en op het Bath International Music Festival en wordt vaak uitgenodigd om festivals te programmeren, waaronder in Antwerpen in De Singel en voor het Antwerp Symphony Orchestra. Als solist heeft hij opgetreden in onder andere het Wiener Konzerthaus, Concertgebouw Amsterdam, Berliner Philharmonie, Elbphilharmonie, Suntory Hall en Kennedy Center Washington, en is hij regelmatig te gast in zowel het Lincoln Center als Wigmore Hall. Sinds 1998 maakt hij opnames bij Hyperion, met releases van Beethoven, Schubert, Ravel, Liszt, Stravinsky, Prokofiev, Rachmaninov, Medtner, Messiaen, Britten, Tippett, Crumb en Feldman, waarmee hij wereldwijd in de prijzen viel. In 2022 werd hij benoemd tot Officer of the Order of the British Empire voor zijn verdiensten voor de muziek.

Nadat Jorge Luis Prats afstudeerde aan de National Art Schools van Cuba, kreeg hij een beurs voor het Tchaikovsky Conservatorium in Moskou, waar hij studeerde bij Rudolf Kerer. Hij vervolgde zijn opleiding aan het Conservatorium van Parijs bij Magda Tagliaferro en later aan de Weense Universität für Musik und darstellende Kunst bij Paul Badura-Skoda. Op 21-jarige leeftijd won hij de Grand Prix van het Concours Long-Thibaud in Parijs. Daarnaast won hij de Gouden Medaille op het Katia Popova Festival in Bulgarije en de Eerste Prijs van de Amadeo Roldán Piano Competition in Cuba. Hij trad op met onder andere het Royal Philharmonic Orchestra in Londen, het BBC Orchestra, het Dallas Symphony Orchestra, het Mexico City Orchestra, het OFUNAM, het Colombia Philharmonic Orchestra, het Simón Bolívar Orchestra en het Municipal Caracas Orchestra. Hij diende als artistiek directeur en soleerde met de Cuban National Symphony van 1985 tot 2002. Daarnaast heeft hij opgenomen voor labels zoals Pathé Marconi, Deutsche Grammophon en Musical Heritage, en wordt hij geregeld uitgenodigd als jurylid of voorzitter van internationale wedstrijden.

Anne Queffélec wordt beschouwd als een van de grote pianisten van vandaag. Ze werd uitgenodigd om op te treden met orkesten als het London Symphony Orchestra, London Philharmonic Orchestra, Philharmonia Orchestra, BBC Symphony, Academy of St Martin in the Fields, Birmingham Symphony, Tonhalle Zürich, NHK Symphony Orchestra, Japan Philharmonic, Orchestre National de France, Orchestre Philharmonique de Radio-France, Prague Philharmonia, Kremerata Baltica, Sinfonia Varsovia, onder leiding van prestigieuze dirigenten als Boulez, Gardiner, Zecchi, Jordan, Zinman, Eschenbach, Conlon, Belohlavek, Skrowacewski, Jarvi, Foster, Holliger en Janowski. Ze was te horen op de soundtrack van de film Amadeus onder leiding van Neville Marriner. Ze trad al meerdere malen op tijdens de BBC Proms en op de belangrijkste festivals in Frankrijk: Montpellier, Grange de Meslay, Folle Journée de Nantes, Roque d’Anthéron, Chaise-Dieu, Besançon en Rocamadour. Haar discografie, met meer dan veertig opnames op labels als Erato, Virgin Classics en Mirare, getuigt van een eclectisch repertoire, gaande van Scarlatti tot Dutilleux.

Tamara Stefanovich studeerde in Belgrado, aan het Curtis Institute in Philadelphia en aan de Kölner Musikhochschule bij Claude Frank en Radu Lupu. Ze heeft samengewerkt met ensembles als The Cleveland Orchestra, het Chicago Symphony Orchestra, het London Symphony Orchestra en het London Philharmonic Orchestra, het Symphonieorchester des Bayerischen Rundfunks, het Chamber Orchestra of Europe en het Mahler Chamber Orchestra. Ze heeft opgetreden op ‘s werelds belangrijkste concertpodia, waaronder Suntory Hall Tokyo, Royal Albert Hall en Wigmore Hall in Londen, Philharmonie Berlin, Elbphilharmonie, Philharmonie de Paris en Tonhalle Zürich. Ze is een graag geziene gaste op internationale festivals zoals Musikfest Berlin, Musikfest Hamburg, Flagey Piano Days, London Piano Festival en BBC Proms. Ze leidt regelmatig educatieve projecten in het Londense Barbican Centre, de Kölner Philharmonie en het Klavier-Festival Ruhr. Ze was medeoprichter en curator van het Portland International Piano Festival ‘The Clearing’. Voor haar opnames ontving ze een Edison Award en werd ze genomineerd voor een Grammy Award.

Jean-Claude Vanden Eynden begon op 12-jarige leeftijd aan het Conservatoire Royal de musique de Bruxelles, waar hij studeerde bij Eduardo Del Pueyo tot het einde van zijn opleiding aan de Muziekkapel Koningin Elisabeth. Hij was amper 16 jaar oud toen hij in 1964 werd uitgeroepen tot laureaat van de Koningin Elisabethwedstrijd. Hij trad op met talloze symfonieorkesten, waaronder het Sint-Petersburgs Filharmonisch Orkest, Royal Philharmonic Orchestra in Londen, Residentie Orkest in Den Haag en verscheidene Belgische orkesten. Hij werkte samen met dirigenten als Paul Kletzky, Rudolf Barshai en Yuri Temirkanov. Op kamermuziekgebied speelde hij met vooraanstaande Belgische en internationale partners zoals Véronique Bogaerts, Marie Hallynck, Augustin Dumay, Silvia Marcovici, Mihaela Martin, Miriam Fried, Gérard Caussé, Frans Helmerson, Michel Strauss, José Van Dam, Walter Boeykens, het Quatuor Enesco, het Melos Quartett, het Quatuor Ysaÿe en het Ensemble César Franck. Momenteel is hij ereprofessor aan het Conservatoire de Bruxelles, Master in Residence aan de Muziekkapel Koningin Elisabeth en artistiek directeur van het Eduardo Del Pueyo Muziekcentrum.

In 2007 lanceerde de Eerste Prijs op de Koningin Elisabethwedstrijd Anna Vinnitskaya’s internationale carrière. Haar concerten met toonaangevende orkesten als de Berliner Philharmoniker, het Gewandhausorchester Leipzig, de Staatskapelle Dresden, de Münchner Philharmoniker, het NHK Symphony Orchestra, het Orchestre Philharmonique de Radio France en het Boston Symphony Orchestra zijn wereldwijd met veel enthousiasme ontvangen. Haar cd-opnames hebben haar prijzen als de Diapason d’Or en Gramophone Editor’s Choice opgeleverd, en bevatten een gevierd Chopin-album, een Rachmaninov-album met het Elbphilharmonie Orchester en het album Piano Dances dat in 2024 werd uitgebracht. In datzelfde jaar werd ze uitgenodigd als co-curator van de Flagey Piano Days. Onlangs was ze ‘artist in residence’ bij de Dresdner Philharmonie op uitnodiging van Marek Janowski, het WDR Sinfonieorchester Köln en het Brusselse Paleis voor Schone Kunsten. Anna Vinnitskaya studeerde bij Evgeni Koroliov aan de Hochschule für Musik und Theater Hamburg, waar ze sinds 2009 zelf professor is.

Boyan Vodenitcharov won de Derde Prijs van de Busoniwedstrijd (1981) en de Koningin Elisabethwedstrijd (1983) terwijl hij nog student was aan het Conservatorium van Sofia, waar hij compositie en piano studeerde. In 1986 en 1987 ontving hij een Fulbright-beurs om te studeren bij Leon Fleisher aan het Peabody Conservatory in Baltimore. Hij werd uitgenodigd om op te treden in Europa, de Verenigde Staten, Canada en Japan. Hij trad onder meer op in het Paleis voor Schone Kunsten in Brussel, het Amsterdamse Concertgebouw, het Palais de la Musique in Straatsburg, de Smetanazaal in Praag en Suntory Hall in Tokio. Hij is geboeid door oude instrumenten, waarmee hij vele projecten heeft uitgevoerd met musici als Sigiswald Kuijken, Ryo Terakado en Piet Kuijken. Hij heeft verschillende cd’s opgenomen met muziek van onder anderen Haydn, Mozart, Beethoven, Brahms en Debussy, en is ook actief op het gebied van compositie en improvisatie, vaak in samenwerking met jazzmusici, choreografen en filmmakers. Momenteel is hij professor piano, pianoforte en improvisatie aan het Koninklijk Conservatorium Brussel.

Lilya Zilberstein kreeg voor de eerste keer internationale erkenning toen ze in 1987 de Busoniwedstrijd in Bolzano won. In 1991 debuteerde ze met de Berliner Philharmoniker onder leiding van Claudio Abbado, wat de basis vormde voor een langdurige samenwerking. Ze heeft concerten gegeven met onder andere het Chicago Symphony Orchestra, het Tchaikovsky Symphony Orchestra, het London Symphony Orchestra, het Royal Philharmonic Orchestra, het Orchestra della Scala en de Staatskapelle Dresden. Als kamermusicus toerde ze met Martha Argerich, Maxim Vengerov en Tabea Zimmermann en trad ze op in triobezetting met Ilya Gringolts en Antonio Meneses. Onlangs sloot ze een tournee door Azië af met haar zoon Anton Gerzenberg. Als veelgevraagd jurylid voor internationale wedstrijden was ze voorzitter van de jury van de George Enescu International Competition in 2024. Sinds 2014 is ze professor aan de Universität für Musik und darstellende Kunst Wien en sinds 2011 geeft ze regelmatig masterclasses aan de Accademia Chigiana. Lilya Zilberstein heeft acht cd’s opgenomen voor Deutsche Grammophon en nam de Brahms-sonate voor twee piano’s op met Martha Argerich, uitgebracht door EMI.