Arie Van Lysebeth was Voorzitter van de Jury van de Koningin Elisabethwedstrijd van 1996 tot 2018. Hij begon op zijn vierde met viool. Aan het Koninklijk Conservatorium van Brussel deed hij hogere studies in muziektheorie, fagot, (piano), kamermuziek en orkestleiding. Na een aanwervingswedstrijd verwierf hij de functie van fagotsolist bij het Symfonieorkest van de Belgische Radio en Televisie. Twee jaar later werd hij ex aequo winnaar in de Internationale Fagotwedstrijd in Praag. Tegelijkertijd gaat hij zich vervolmaken in orkestdirectie bij Bruno Maderna in Salzburg en bij Pierre Boulez in Zwitserland. Vanaf 1970 dirigeerde hij het Vlaams Kamerorkest in binnen- en buitenland. Als gastdirigent leidde hij de bekendste Belgische orkesten en diverse symfonieorkesten in de Verenigde Staten, Argentinië, Taiwan, Engeland, Italië en Duitsland. Hij concerteerde met befaamde solisten zoals Igor Oistrakh, José Van Dam, Murray Perahia, Augustin Dumay e.a. Van 1995 tot 2004 was hij dirigent van het Symfonieorkest van het Koninklijk Conservatorium Brussel, waar hij jarenlang eerst docent kamermuziek (1970-1994) en later directeur (1994-2003) was. Aansluitend werd hij artistiek directeur van de Muziekkapel Koningin Elisabeth (2004-2014).

Pierre Amoyal behaalde als 12-jarige knaap de eerste prijs viool aan het Conservatorium van Parijs. Eens 17 trok hij naar Los Angeles om er verder te studeren bij Jascha Heifetz, die hem initieerde in kamermuziek en hem begeleidde bij zijn eerste opnames. Vijf jaar later reisde hij heel Europa en Japan af, waar hij met de meest prestigieuze orkesten concerteerde met dirigenten als P. Boulez, S. Ozawa, C. Dutoit, G. Herbig, L. Maazel, K. Sanderling, M.W. Chung. Voor het label Decca nam hij o.a. de sonates van Fauré op, het Concert van Chausson, de sonate van Franck en de concerti van Dutilleux, Saint-Saëns en Respighi. Al zeer vroeg in zijn carrière werd Pierre Amoyal tot leraar benoemd aan het Conservatorium van Parijs. Daarnaast doceerde hij aan het Conservatorium van Lausanne, waar hij in 2002 het Camerata de Lausanne stichtte, dat onlangs herdoopt werd tot CameratAmoyal. Het ensemble, dat 14 jongeren van zeer verschillende afkomst groepeert, bracht verschillende cd’s uit. Hij geeft ook les aan het Mozarteum in Salzburg. Pierre Amoyal is Chevalier des Arts et des Lettres en Chevalier dans l’Ordre National du Mérite. In 2006 mocht hij de Prijs van de Stad Lausanne in ontvangst nemen. Een van de beroemdste violen ter wereld is in zijn bezit, de Stradivarius ‘Kochansky’ (1717), die op miraculeuze wijze terug gevonden werd in 1991 nadat hij in 1987 gestolen was.

Augustin Dumay is een van de laatste waardige erfgenamen in de grote klassieke Europese traditie, en in het bijzonder in de Frans-Belgische lijn van Ysaÿe en Grumiaux. Het grote publiek ontmoette hem door zijn samenwerking met Herbert von Karajan, zijn concerten met het Filharmonisch Orkest van Berlijn en zijn opnames voor EMI, waaronder de vioolconcerten van Mendelssohn en Tchaikovsky met het London Symphony Orchestra.
Zijn bijzondere plaats als klassieke uitvoerder onder de beste violisten van onze tijd kwam sterk tot uitdrukking in referentieopnames zoals de concerti van Mozart met de Camerata Academica Salzburg (viool en directie, Deutsche Grammophon), ‘zonder meer een van de mooiste uitvoeringen van Mozarts vioolconcerti ooit uitgegeven’ (Julian Haylock in Classic CD) en de integrale opname van Beethovens vioolsonates met Maria João Pires (Deutsche Grammophon) ‘die men naast Grumiaux en Haskil, Menuhin en Kempff, of Perlman en Ashkenazy kan plaatsen’ (Record Review, Londen).
Kamermuziek en orkestdirectie zijn twee essentiële aspecten van zijn artistieke loopbaan, wat meer en meer orkesten ertoe leidt Augustin Dumay uit te nodigen als dirigent: tot 2013 is hij chef-dirigent van het Orchestre Royal de Chambre de Wallonie, en, nadat hij Principal Guest was bij het Kansai Philharmonic Orchestra in Osaka, is hij er vanaf 2011 voor vijf jaar Muziekdirecteur geworden.
Augustin Dumay speelt regelmatig met de grootste orkesten ter wereld, onder leiding van de meest befaamde dirigenten van vandaag.
Hij is daarnaast ook zeer aandachtig voor de nieuwe generatie muzikanten. Zo is hij in het kader van een nieuw Europees pilootproject meester-in-residentie geworden aan de Muziekkapel Koningin Elisabeth, waar hij jonge beloftevolle violisten voorbereidt op een muziekcarrière op topniveau. Velen onder hen hebben ondertussen belangrijke prijzen behaald op grote internationale muziekwedstrijden.
Filmregisseur Gérard Corbiau (Le Maître de Musique, Farinelli…) heeft een portret van hem gerealiseerd, 'Augustin Dumay - Laisser une trace dans le coeur', dat binnenkort op dvd verschijnt.
De opnames van Augustin Dumay, een veertigtal titels waarmee hij enkele prestigieuze prijzen won (Grand Prix du Disque, Gramophone Award, Audiophile Audition, Preis der deutschen Schallplattenkritik, The Record Academy Award…), zijn beschikbaar bij Deutsche Grammophon en EMI. In 2012 verschijnen zijn opnames van de vioolconcerten van Beethoven en Brahms.

Patrice Fontanarosa werd geboren in een artistieke familie in Parijs en bewees al vroeg dat hij talent had door tal van internationale prijzen in de wacht te slepen. Hij was als solist een aantal jaren vast verbonden aan het Orchestre national de France en werkte zo samen met de grootste dirigenten : L. Maazel, S. Ozawa, L. Bernstein, G. Solti, C. Abbado, K. Böhm, enz. Daarnaast was hij artistiek directeur van het Orchestre des Pays de Savoie en vioolsolist bij I Virtuosi di Roma. Tegenwoordig voorziet hij het Pasdeloup Orkest van artistiek advies. Hij heeft gedoceerd aan het Conservatorium van Parijs en leidt momenteel in dezelfde stad een vervolmakingsklas in de Schola Cantorum. Overtuigd dat muziek iedereen kan aanspreken, brengt hij het grote vioolrepertoire op de meest gevarieerde podia. Hij heeft in 1995 de Victoire de la Musique gekregen voor Le Violon de l’Opéra, uitgebracht bij EMI. Zijn opname van het concerto voor viool en orkest dat Marcel Landowski hem opdroeg, samen met het Ensemble Orchestral de Paris onder de leiding van Georges Prêtre, bracht hem in 1997 opnieuw een Victoire de la Musique op. Onder zijn talrijke onderscheidingen tellen we de Chevalier de la Légion d’Honneur, de Médaille Vermeille van de Stad Parijs, Officier dans l’Ordre National du Mérite en Commandeur des Arts et des Lettres.

Sinds meer dan 25 jaar treedt de Britse violist Daniel Hope wereldwijd op als solist. Hij wordt niet alleen erkend voor zijn muzikale polyvalentie en creativiteit, maar ook voor zijn toewijding aan humanitaire zaken. In 2007 tekende hij een exclusief contract bij Deutsche Grammophon. Hij werd meermaals genomineerd voor een Grammy Award, won een Classical BRIT Award en de Duitse Schallplattenpreis en won zes ECHO Klassik Prijzen. Hij leidt enkele kamermuziekorkesten, zoals het Chamber Orchestra of Europe, het Camerata Salzburg en de Lucerne Festival Strings. Hij treedt regelmatig op de grootste festivals op, zoals de BBC Proms, de Hollywood Bowl en de festivals van Luzern, Ravinia, Salzburg, Edinburgh, Schleswig-Holstein en Tanglewood. Hij wordt uitgenodigd in de belangrijkste concertzalen ter wereld, gaande van de Carnegie Hall tot het Amsterdamse Concertgebouw, voor optredens met de meest gerenommeerde orkesten, waaronder de Symfonische Orkesten van Boston en Chicago, de Los Angeles Philharmonic, en de grootste orkesten van Berlijn, Londen, Leipzig, Dresden, Israël, Moskou, Oslo, Parijs, Stockholm en Wenen. Sinds 2004 is Daniel Hope artistiek directeur van het Savannah Music Festival. Naast het concertpodium legt hij zich toe op het schrijven van boeken, waaronder drie bestsellers, en produceert hij radio- en televisieshows. Hij bespeelt de Guarneri del Gesù ‘ex-Lipiński’ (1742), die een anonieme Duitse familie hem ter beschikking stelt. Hij woont in Wenen.

Sinds hij in 1985 de Koningin Elisabethwedstrijd won, heeft violist Hu Nai-Yuan wereldwijd opgetreden in gerenommeerde zalen zoals het Concertgebouw in Amsterdam, Avery Fisher Hall in New York, Suntory Hall in Tokio en op tal van andere podia in Europa, Azië en Noord- en Zuid-Amerika. Hij soleerde met het Toronto Symphony Orchestra, het Rotterdams Philharmonisch Orkest, de Tokyo Philharmonic en Tokyo Metropolitan Symphony en het National Symphony Orchestra van Taiwan, onder de leiding van dirigenten als George Cleve, Adam Fischer, Leon Fleisher, Gunther Herbig, Gerard Schwarz en Maxim Shostakovich. Samen met de Royal Philharmonic van London en het Seattle Symphony Orchestra maakte hij een aantal cd-opnames en met het Nationaal Orkest van België deed hij een tournee door Duitsland. In 2004 stichtte Hu Nai-Yuan in zijn geboorteland het muziekfestival Taiwan Connection, waarvan hij tevens artistiek directeur is. Zijn passie voor kamermuziek bracht hem samen met muzikanten als Fou Ts’ong, Martha Argerich en Misha Maisky op het Festival van Beijing, en met Yo-Yo Ma en Emanuel Ax op het Taipei International Music Festival. Hu Nai-Yuan heeft cd’s uitgegeven bij EMI, Delos, Koch en Sunrise.

Gedurende meer dan 50 jaar heeft Lewis Kaplan zijn carrière verdeeld tussen concerteren en doceren. Hij vertolkte als soloviolist een honderdtal oeuvres in première en leidt nog steeds de Aeolian Chamber Players, een ensemble dat hij in 1961 oprichtte. Hij trad op met beroemdheden als Jaime Laredo, Szymon Goldberg, Ruggiero Ricci, Richard Goode, Murray Perahia, Rudolf Firkusny en Horacio Gutierrez, en maakte opnames voor CBS Masterworks, CRI, Folkways en Odyssey Records. Lewis Kaplan steekt heel wat energie in het overbrengen van zijn kennis, en meer bepaald van de techniek die zijn mentor Ivan Galamian hem bijbracht. Gedurende 20 jaar doceerde hij aan de Sommerakademie van het Mozarteum (1987-2007). Hij is leraar aan de Juilliard School, waar hij zijn diploma viool en orkestleiding behaalde, aan het Mannes College en op het door hem opgerichte en geleide Bowdoin Festival. Sinds 1999 is hij Visiting Professor aan het Royal College of Music in Londen. Lewis Kaplan geeft regelmatig master classes in de bekendste conservatoria en zetelt in de jury’s van onder andere de Fritz Kreislerwedstrijd (Wenen), het Mozartconcours (Salzburg) en de wedstrijd die de Concert Artist Guild (New York) organiseert. Hij werd door de Duitse staat gehuldigd met een Bundesverdienstkreuz (Orde van verdienste) en werd in 2011 benoemd tot de William Schuman Scholar’s Chair van de Juilliard School.

Als toonaangevende Koreaanse violist is Kim Min alom gerespecteerd voor zijn veelzijdigheid als solist, kamermusicus, docent en muziekdirecteur. Geboren in Seoel, behaalde hij diploma’s aan de Nationale Universiteit van zijn geboortestad Seoel en aan de Staatliche Hochschule für Musik van Hamburg, waar hij studeerde bij Thomas Brandis en Max Rostal. Tijdens zijn studies in Duitsland ging hij regelmatig op internationale tournees alvorens in 1979 terug te keren naar Korea. Hij werd er aangesteld als concertmeester van het Korean Philharmonic Orchestra en het KBS Symphony Orchestra, begon viool te doceren aan de Universiteit van Seoel en nam de leiding van het Korean Chamber Orchestra over. Onder zijn artistieke leiding groeide het ensemble uit tot een van de topformaties van Korea, met meer dan 500 concerten over de hele wereld op het actief op locaties zoals het Rheingau Festival, het Beethoven Pasen Festival, het Naantali Festival en het George Enescu Festival. Kim Min zetelt regelmatig in de jury van talrijke internationale wedstrijden. Van 2000 tot 2006 stond hij aan het hoofd van de muziekfaculteit van de Universiteit van Seoel, waar hij nu tot professor-emeritus benoemd is. Hij combineert zijn emeritaat met het artistieke leiderschap van het Korean Chamber Orchestra, het Seoul Isang Yun Ensemble en het Seoul International Music Festival. Hij is lid van de Nationale Academie van Beeldende Kunsten van Korea. De president van Italië overhandigde hem de Premio Galileo (Una vita per la Musica) en de Poolse regering de Verdienste van Cultuur van de Republiek Polen.

Philippe Koch, telg van een grote Luikse familie muzikanten, begon muziek te studeren in Luik en perfectioneerde zich vervolgens bij C. Ferras, P. Amoyal en A. Grumiaux. Als eerste viool van het Orchestre Philharmonique du Luxembourg streeft hij ook een carrière als solist na. Zijn optredens in Europa, Japan, de Verenigde Staten en Zuid-Amerika bieden hem de kans met talrijke orkesten en gereputeerde chefs samen te werken. Met het Grumiaux Trio, het Louvigny Kwartet, het Brussels String Quartet en het Koch Trio verkent hij de rijkdom van de kamermuziek en de hedendaagse muziek. Onder zijn muzikale partners tellen we G. Caussé, R. Cohen, A.R. El Bacha, P. Gillilov, M. Kliegel, E. Moguilevsky en S. Wieder-Atherton. Philippe Koch doceert aan het Koninklijk Conservatorium van Luik en geeft regelmatig master classes in België, Frankrijk, Luxemburg en Japan. In de internationale gespecialiseerde pers werden zijn opnames, een 30-tal cd’s die gaan van Mozart tot Bussotti langs Arensky, Vieuxtemps, Beethoven, Brahms, Mendelssohn en Pierné, meermaals bekroond met prestigieuze onderscheidingen (‘Diapasons d’Or’, ‘Choc’ van Le Monde de la Musique, Repertoire Magazine).

Shirly Laub studeerde bij Clemens Quatacker aan het Koninklijk Conservatorium van Brussel en zette haar studies verder bij Viktor Liberman en Philippe Hirshhorn in Utrecht. In 1997 behaalde ze de titel ‘Jeune Soliste des communautés des radios publiques de langue française’ en in 2001 werd ze laureate van Juventus, met de onderscheiding van de Raad van Europa. Datzelfde jaar vervoegde ze het Silk Road Ensemble van New York en speelde er kamermuziek met cellist Yo-Yo Ma en traditionele muzikanten uit Centraal-Azië. Ze maakt opnames van kamermuziek en als eerste violiste voor diverse radiostations waaronder Musiq’3, Klara, Concertzender, Radio Classique France, Suisse Romande, Radio Canada, RAI en BBC en voor de labels Explicit! en Fuga Libera. Als vioolsoliste van het Royal Philharmonic Orchestra van London van 1998 tot 2005 werd ze ook regelmatig uitgenodigd als concertmeester van de Royal Opera House (Covent Garden), de orkesten van de BBC, Liverpool en de voornaamste Belgische orkesten, alsook in Frankrijk, Spanje, Nederland en in Korea. Als eerste viool bij het Oxalys Ensemble en het TrioFenix treedt Shirly Laub op in prestigieuze zalen wereldwijd. Ze is eveneens professor viool aan het Conservatoire Royal van Brussel.

De Roemeense Mihaela Martin won verschillende prijzen op internationale wedstrijden : als negentienjarige behaalde ze de 2de prijs van het Tchaikovskyconcours en op de wedstrijden van Montréal, Sion en de Koningin Elisabethwedstrijd liet ze een diepe indruk na. Haar 1ste prijs op de wedstrijd van Indianapolis zette de deur wijd open voor een internationale carrière. Na haar opmerkelijke debuut in de Carnegie Hall dwong ze met haar brede repertoire een plaats als soliste af. Ze concerteerde vaak met bekende orkesten als het BBC Symphony, de Royal Philharmonic, het symfonieorkest van Montréal, het Mozarteum van Salzburg en het Gewandhausorchester onder leiding van dirigenten als K. Masur, N. Harnoncourt, C. Dutoit en N. Järvi. Daarnaast neemt ze ook vaak deel aan kamermuziekfestivals met musici als M. Argerich, Y. Bashmet, E. Leonskaya, N. Imai, L. Fleisher en M. Pressler. In 2003 richtte Mihaela Martin het Michelangelo String Quartet op. Ze was vroeger verbonden aan de Haute École de Musique van Genève en doceert momenteel aan de Musikhochschule van Keulen, de Kronberg Academy en de Barenboim-Said Akademie in Berlijn. Ze is regelmatig jurylid voor de wedstrijden van Indianapolis, Enescu en Tchaikovsky.

Natalia Prischepenko werd geboren in een muzikale familie in Siberië. Vanaf haar 7de kreeg ze vioolles van haar moeder, tot op vandaag haar belangrijkste adviseur. In 1989 begon ze les te volgen aan de Musikhochschule van Lübeck, waar ze afstudeerde bij David Geringas. In 1990 won ze het Paganiniconcours in Genua en in 1992 de vioolwedstrijd van Tokio. Een jaar later werd ze laureate van de Koningin Elisabethwedstrijd. Door haar ontmoetingen met artiesten als W. Levin, A. Brendel, de leden van het Juilliard String Quartet, het Alban Bergkwartet of het Emersonkwartet ontdekte ze de wereld van de kamermuziek. Van 1994 tot 2012 maakte ze deel uit van het wereldberoemde Artemiskwartet, met wie ze de ARD- en de Paolo Borcianiwedstrijden won en van wie de opname van de kwartetten van Beethoven de Grote Prijs van de Charles Cros Academie kreeg. Natalia Prischepenko koestert ook de kennis die ze opdeed door haar contacten met componisten als G. Kurtág, J. Widmann, L. Nono en G. Ligeti, of artiesten zoals S. Meyer, E. Leonskaja, J. Banse, L.O. Andsnes, T. Mørk, T. Kakuska en V. Erben. Ze is professor aan de Hochschule für Musik in Dresden en geeft regelmatig master classes. Van haar vele opnames voor Virgin Classics/EMI werden er een aantal beloond met een Gramophone Award, een Diapason d’Or of een ECHO Klassik.

Geboren in een muzikale familie in St. Petersburg, begon Tatiana Samouil op haar zesde viool te studeren. Ze studeerde aan het Tchaikovsky Conservatorium in Moskou met Sergey Fatkulin en Maya Glezarova, het Koninklijk Conservatorium van Brussel bij Igor Oistrakh en de Escuela Reina Sofía in Madrid bij José Luis García. Ze is een laureate van de Tchaikovsky, Michael Hill, Jean Sibelius en Koningin Elisabethwedstrijden. Als soliste heeft ze opgetreden met orkesten als het Nationaal Orkest van Rusland en het St. Petersburg Symfonieorkest, het Deutsches Kammerorchester, het Orchestre de Chambre de Toulouse, het Auckland Philharmonia Orchestra, het Orkest van het Teatro Colón van Buenos Aires en het Orquestra Metropolitana de Lisboa. Als actief kamermusicus werkt Tatiana Samouil samen met het Malibran Kwartet en het Schostakovich Ensemble. Haar activiteiten als leraar verdeelt ze tussen de Muziekkapel Koningin Elisabeth en de Artesis Hogeschool van Antwerpen. Ze is ook concertmeester van het Symfonieorkest van de Munt. Onder haar voornaamste opnamen tellen we de integrale van de sonates van Prokofiev met pianiste Plamena Mangova, het concerto Aymara van Luis Gianneo met het Symfonieorkest van Salta en een plaat met kamermuziek van Enescu samen met Claudia Bara, Justus Grimm en Gérard Caussé. Dankzij een anonieme mecenas heeft Tatiana Samouil het voorrecht een Stradivarius van 1721 te bespelen, die ooit het eigendom was van Fritz Kreisler.

Suwanai Akiko studeerde aan de Toho Gakuen School bij Toshiya Eto, aan de Columbia University en de Juilliard School bij Dorothy DeLay en Lin Cho-Liang, en aan de Hochschule der Künste Berlin bij Uwe-Martin Haiberg. In 1989 werd ze 2de laureate van de Koningin Elisabethwedstrijd en een jaarlater won ze het Tchaikovskyconcours. Daarnaast is ze ook laureate van de InternationaleWedstrijd van Japan en de Premio Paganini. Recente hoogtepunten uit haar internationale carrière omvatten concerten met het Orchestre de Paris, het London Symphony Orchestra, het Philharmonia Orchestra, de BBC Philharmonic en het Filharmonisch Orkest van Oslo. Dit seizoen toerde ze met het Orchestra dell’Accademia Nazionale di Santa Cecilia (Sir Antonio Pappano), het Philadelphia Orchestra (Yannick Nézet-Séguin) en de Deutsche Kammerphilharmonie Bremen (Paavo Järvi). Suwanai Akiko heeft samengewerkt met gerenommeerde dirigenten als Vladimir Ashkenazy, Valery Gergiev, Lorin Maazel, Sakari Oramo, Seiji Ozawa en Esa-Pekka Salonen onder anderen. Haar uitgebreide discografie op het Universal label oogstte veel lovende kritieken. Ze is artistiek directeur van het International Music Festival NIPPON en bespeelt de Stradivarius ‘Dolphin’ (1714), in bruikleen van de Nippon Music Foundation.

Vera Tsu Weiling werd geboren in Shanghai en leerde viool spelen bij haar vader, Tsu Chi Peng. Ze werd verder opgeleid door Lin Yaoji aan het Central Conservatory of Music van Beijing, vooraleer zich te vervolmaken in New York aan de Juilliard School en de Manhattan School of Music, waar ze bij Dorothy DeLay en Rafael Bronstein studeerde. Ze heeft samengewerkt met orkesten als de New York City Symphony, het Manhattan Chamber Orchestra, het Hanover Symphony Orchestra (Pennsylvania) en dat van de Hongaarse radio, het WDR Rundfunkorchester, de Hong Kong Philharmonic, het China Central Philharmonic Orchestra en het Singapore Symphony Orchestra. In 1993 werd ze uitgenodigd voor een solorecital op het galaconcert van de prestigieuze Légion d’Honneur in het Parijse Théâtre des Champs-Élysées. In 1998 trad Vera Tsu Weiling in Berlijn en op tournee in China op met het Rundfunk Sinfonieorchester Berlin. Ter gelegenheid van de opening van het Shanghai Oriental Art Center in 2005 vertolkte ze het Beethovenconcerto onder de leiding van K. Penderecki. Haar opnames van de concerti van Korngold en Goldmark werden goed onthaald in de muziekpers. Ze zetelt regelmatig in de jury van prestigieuze wedstrijden wereldwijd en werd in 2000 aangesteld als leraar viool aan het Central Conservatory of Music van Beijing. In 2009 hield ze haar trio, het China Trio, boven de doopvont.