Arie Van Lysebeth was Voorzitter van de Jury van de Koningin Elisabethwedstrijd van 1996 tot 2018. Hij begon op zijn vierde met viool. Aan het Koninklijk Conservatorium van Brussel deed hij hogere studies in muziektheorie, fagot, (piano), kamermuziek en orkestleiding. Na een aanwervingswedstrijd verwierf hij de functie van fagotsolist bij het Symfonieorkest van de Belgische Radio en Televisie. Twee jaar later werd hij ex aequo winnaar in de Internationale Fagotwedstrijd in Praag. Tegelijkertijd gaat hij zich vervolmaken in orkestdirectie bij Bruno Maderna in Salzburg en bij Pierre Boulez in Zwitserland. Vanaf 1970 dirigeerde hij het Vlaams Kamerorkest in binnen- en buitenland. Als gastdirigent leidde hij de bekendste Belgische orkesten en diverse symfonieorkesten in de Verenigde Staten, Argentinië, Taiwan, Engeland, Italië en Duitsland. Hij concerteerde met befaamde solisten zoals Igor Oistrakh, José Van Dam, Murray Perahia, Augustin Dumay e.a. Van 1995 tot 2004 was hij dirigent van het Symfonieorkest van het Koninklijk Conservatorium Brussel, waar hij jarenlang eerst docent kamermuziek (1970-1994) en later directeur (1994-2003) was. Aansluitend werd hij artistiek directeur van de Muziekkapel Koningin Elisabeth (2004-2014).

Pierre Amoyal behaalde als 12-jarige knaap de eerste prijs viool aan het Conservatorium van Parijs. Eens 17 trok hij naar Los Angeles om er verder te studeren bij Jascha Heifetz, die hem initieerde in kamermuziek en hem begeleidde bij zijn eerste opnames. Vijf jaar later reisde hij heel Europa en Japan af, waar hij met de meest prestigieuze orkesten concerteerde met dirigenten als P. Boulez, S. Ozawa, C. Dutoit, G. Herbig, L. Maazel, K. Sanderling, M.W. Chung. Voor het label Decca nam hij o.a. de sonates van Fauré op, het Concert van Chausson, de sonate van Franck en de concerti van Dutilleux, Saint-Saëns en Respighi. Al zeer vroeg in zijn carrière werd Pierre Amoyal tot leraar benoemd aan het Conservatorium van Parijs. Daarnaast doceerde hij aan het Conservatorium van Lausanne, waar hij in 2002 het Camerata de Lausanne stichtte, dat onlangs herdoopt werd tot CameratAmoyal. Het ensemble, dat 14 jongeren van zeer verschillende afkomst groepeert, bracht verschillende cd’s uit. Hij geeft ook les aan het Mozarteum in Salzburg. Pierre Amoyal is Chevalier des Arts et des Lettres en Chevalier dans l’Ordre National du Mérite. In 2006 mocht hij de Prijs van de Stad Lausanne in ontvangst nemen. Een van de beroemdste violen ter wereld is in zijn bezit, de Stradivarius ‘Kochansky’ (1717), die op miraculeuze wijze terug gevonden werd in 1991 nadat hij in 1987 gestolen was.

De internationale carrière van Augustin Dumay begon in 1980, toen Herbert von Karajan hem als solist naar de Berliner Philharmoniker haalde. Sindsdien speelde hij geregeld zowel met dat orkest, als met het BRSO in München, het Koninklijk Concertgebouworkest, het London Symphony, het Philharmonia Orchestra in Londen, het Los Angeles Philharmonic, het Orchestre Symphonique de Montréal, onder leiding van dirigenten als I. Fischer, D. Harding, R. Ticciati, C. Dutoit, D. Zinman, S. Ozawa, Y. Temirkanov. Sinds 2011 is hij muziekdirecteur van het Kansai Philharmonic Orchestra in Osaka (Japan) en master in residence aan de Muziekkapel Koningin Elisabeth. Zijn discografie telt meer dan 40 cd’s bij Warner, Deutsche Grammophon en Onyx, waarmee hij talrijke internationale prijzen won. Zijn opnames van de Beethovensonates met Maria João Pires worden door de pers als toonaangevend beschouwd. Zijn komende cd’s, met het Philharmonia in Londen, zijn gewijd aan de Sonates en partita’s van J.S. Bach en aan concerto’s van Berg, Bartók en Stravinsky. Augustin Dumay bespeelt een Guarnerius del Gesù uit 1743 (ex-Kogan).

Patrice Fontanarosa werd geboren in een artistieke familie in Parijs en bewees al vroeg dat hij talent had door tal van internationale prijzen in de wacht te slepen. Hij was als solist een aantal jaren vast verbonden aan het Orchestre national de France en werkte zo samen met de grootste dirigenten : L. Maazel, S. Ozawa, L. Bernstein, G. Solti, C. Abbado, K. Böhm, enz. Daarnaast was hij artistiek directeur van het Orchestre des Pays de Savoie en vioolsolist bij I Virtuosi di Roma. Tegenwoordig voorziet hij het Pasdeloup Orkest van artistiek advies. Hij heeft gedoceerd aan het Conservatorium van Parijs en leidt momenteel in dezelfde stad een vervolmakingsklas in de Schola Cantorum. Overtuigd dat muziek iedereen kan aanspreken, brengt hij het grote vioolrepertoire op de meest gevarieerde podia. Hij heeft in 1995 de Victoire de la Musique gekregen voor Le Violon de l’Opéra, uitgebracht bij EMI. Zijn opname van het concerto voor viool en orkest dat Marcel Landowski hem opdroeg, samen met het Ensemble Orchestral de Paris onder de leiding van Georges Prêtre, bracht hem in 1997 opnieuw een Victoire de la Musique op. Onder zijn talrijke onderscheidingen tellen we de Chevalier de la Légion d’Honneur, de Médaille Vermeille van de Stad Parijs, Officier dans l’Ordre National du Mérite en Commandeur des Arts et des Lettres.

Sinds meer dan 25 jaar treedt de Britse violist Daniel Hope wereldwijd op als solist. Hij wordt niet alleen erkend voor zijn muzikale polyvalentie en creativiteit, maar ook voor zijn toewijding aan humanitaire zaken. In 2007 tekende hij een exclusief contract bij Deutsche Grammophon. Hij werd meermaals genomineerd voor een Grammy Award, won een Classical BRIT Award en de Duitse Schallplattenpreis en won zes ECHO Klassik Prijzen. Hij leidt enkele kamermuziekorkesten, zoals het Chamber Orchestra of Europe, het Camerata Salzburg en de Lucerne Festival Strings. Hij treedt regelmatig op de grootste festivals op, zoals de BBC Proms, de Hollywood Bowl en de festivals van Luzern, Ravinia, Salzburg, Edinburgh, Schleswig-Holstein en Tanglewood. Hij wordt uitgenodigd in de belangrijkste concertzalen ter wereld, gaande van de Carnegie Hall tot het Amsterdamse Concertgebouw, voor optredens met de meest gerenommeerde orkesten, waaronder de Symfonische Orkesten van Boston en Chicago, de Los Angeles Philharmonic, en de grootste orkesten van Berlijn, Londen, Leipzig, Dresden, Israël, Moskou, Oslo, Parijs, Stockholm en Wenen. Sinds 2004 is Daniel Hope artistiek directeur van het Savannah Music Festival. Naast het concertpodium legt hij zich toe op het schrijven van boeken, waaronder drie bestsellers, en produceert hij radio- en televisieshows. Hij bespeelt de Guarneri del Gesù ‘ex-Lipiński’ (1742), die een anonieme Duitse familie hem ter beschikking stelt. Hij woont in Wenen.

Sinds hij in 1985 de Koningin Elisabethwedstrijd won, heeft violist Hu Nai-Yuan wereldwijd opgetreden in gerenommeerde zalen zoals het Concertgebouw in Amsterdam, Avery Fisher Hall in New York, Suntory Hall in Tokio en op tal van andere podia in Europa, Azië en Noord- en Zuid-Amerika. Hij soleerde met het Toronto Symphony Orchestra, het Rotterdams Philharmonisch Orkest, de Tokyo Philharmonic en Tokyo Metropolitan Symphony en het National Symphony Orchestra van Taiwan, onder de leiding van dirigenten als George Cleve, Adam Fischer, Leon Fleisher, Gunther Herbig, Gerard Schwarz en Maxim Shostakovich. Samen met de Royal Philharmonic van London en het Seattle Symphony Orchestra maakte hij een aantal cd-opnames en met het Nationaal Orkest van België deed hij een tournee door Duitsland. In 2004 stichtte Hu Nai-Yuan in zijn geboorteland het muziekfestival Taiwan Connection, waarvan hij tevens artistiek directeur is. Zijn passie voor kamermuziek bracht hem samen met muzikanten als Fou Ts’ong, Martha Argerich en Misha Maisky op het Festival van Beijing, en met Yo-Yo Ma en Emanuel Ax op het Taipei International Music Festival. Hu Nai-Yuan heeft cd’s uitgegeven bij EMI, Delos, Koch en Sunrise.

Gedurende meer dan 50 jaar heeft Lewis Kaplan zijn carrière verdeeld tussen concerteren en doceren. Hij vertolkte als soloviolist een honderdtal oeuvres in première en leidt nog steeds de Aeolian Chamber Players, een ensemble dat hij in 1961 oprichtte. Hij trad op met beroemdheden als Jaime Laredo, Szymon Goldberg, Ruggiero Ricci, Richard Goode, Murray Perahia, Rudolf Firkusny en Horacio Gutierrez, en maakte opnames voor CBS Masterworks, CRI, Folkways en Odyssey Records. Lewis Kaplan steekt heel wat energie in het overbrengen van zijn kennis, en meer bepaald van de techniek die zijn mentor Ivan Galamian hem bijbracht. Gedurende 20 jaar doceerde hij aan de Sommerakademie van het Mozarteum (1987-2007). Hij is leraar aan de Juilliard School, waar hij zijn diploma viool en orkestleiding behaalde, aan het Mannes College en op het door hem opgerichte en geleide Bowdoin Festival. Sinds 1999 is hij Visiting Professor aan het Royal College of Music in Londen. Lewis Kaplan geeft regelmatig master classes in de bekendste conservatoria en zetelt in de jury’s van onder andere de Fritz Kreislerwedstrijd (Wenen), het Mozartconcours (Salzburg) en de wedstrijd die de Concert Artist Guild (New York) organiseert. Hij werd door de Duitse staat gehuldigd met een Bundesverdienstkreuz (Orde van verdienste) en werd in 2011 benoemd tot de William Schuman Scholar’s Chair van de Juilliard School.

Als toonaangevende Koreaanse violist is Kim Min alom gerespecteerd voor zijn veelzijdigheid als solist, kamermusicus, docent en muziekdirecteur. Geboren in Seoel, behaalde hij diploma’s aan de Nationale Universiteit van zijn geboortestad Seoel en aan de Staatliche Hochschule für Musik van Hamburg, waar hij studeerde bij Thomas Brandis en Max Rostal. Tijdens zijn studies in Duitsland ging hij regelmatig op internationale tournees alvorens in 1979 terug te keren naar Korea. Hij werd er aangesteld als concertmeester van het Korean Philharmonic Orchestra en het KBS Symphony Orchestra, begon viool te doceren aan de Universiteit van Seoel en nam de leiding van het Korean Chamber Orchestra over. Onder zijn artistieke leiding groeide het ensemble uit tot een van de topformaties van Korea, met meer dan 500 concerten over de hele wereld op het actief op locaties zoals het Rheingau Festival, het Beethoven Pasen Festival, het Naantali Festival en het George Enescu Festival. Kim Min zetelt regelmatig in de jury van talrijke internationale wedstrijden. Van 2000 tot 2006 stond hij aan het hoofd van de muziekfaculteit van de Universiteit van Seoel, waar hij nu tot professor-emeritus benoemd is. Hij combineert zijn emeritaat met het artistieke leiderschap van het Korean Chamber Orchestra, het Seoul Isang Yun Ensemble en het Seoul International Music Festival. Hij is lid van de Nationale Academie van Beeldende Kunsten van Korea. De president van Italië overhandigde hem de Premio Galileo (Una vita per la Musica) en de Poolse regering de Verdienste van Cultuur van de Republiek Polen.

Philippe Koch, telg van een grote Luikse familie muzikanten, begon muziek te studeren in Luik en perfectioneerde zich vervolgens bij C. Ferras, P. Amoyal en A. Grumiaux. Als eerste viool van het Orchestre Philharmonique du Luxembourg streeft hij ook een carrière als solist na. Zijn optredens in Europa, Japan, de Verenigde Staten en Zuid-Amerika bieden hem de kans met talrijke orkesten en gereputeerde chefs samen te werken. Met het Grumiaux Trio, het Louvigny Kwartet, het Brussels String Quartet en het Koch Trio verkent hij de rijkdom van de kamermuziek en de hedendaagse muziek. Onder zijn muzikale partners tellen we G. Caussé, R. Cohen, A.R. El Bacha, P. Gillilov, M. Kliegel, E. Moguilevsky en S. Wieder-Atherton. Philippe Koch doceert aan het Koninklijk Conservatorium van Luik en geeft regelmatig master classes in België, Frankrijk, Luxemburg en Japan. In de internationale gespecialiseerde pers werden zijn opnames, een 30-tal cd’s die gaan van Mozart tot Bussotti langs Arensky, Vieuxtemps, Beethoven, Brahms, Mendelssohn en Pierné, meermaals bekroond met prestigieuze onderscheidingen (‘Diapasons d’Or’, ‘Choc’ van Le Monde de la Musique, Repertoire Magazine).

Shirly Laub studeerde bij Clemens Quatacker aan het Koninklijk Conservatorium van Brussel en zette haar studies verder bij Viktor Liberman en Philippe Hirshhorn in Utrecht. In 1997 behaalde ze de titel ‘Jeune Soliste des communautés des radios publiques de langue française’ en in 2001 werd ze laureate van Juventus, met de onderscheiding van de Raad van Europa. Datzelfde jaar vervoegde ze het Silk Road Ensemble van New York en speelde er kamermuziek met cellist Yo-Yo Ma en traditionele muzikanten uit Centraal-Azië. Ze maakt opnames van kamermuziek en als eerste violiste voor diverse radiostations waaronder Musiq’3, Klara, Concertzender, Radio Classique France, Suisse Romande, Radio Canada, RAI en BBC en voor de labels Explicit! en Fuga Libera. Als vioolsoliste van het Royal Philharmonic Orchestra van London van 1998 tot 2005 werd ze ook regelmatig uitgenodigd als concertmeester van de Royal Opera House (Covent Garden), de orkesten van de BBC, Liverpool en de voornaamste Belgische orkesten, alsook in Frankrijk, Spanje, Nederland en in Korea. Als eerste viool bij het Oxalys Ensemble en het TrioFenix treedt Shirly Laub op in prestigieuze zalen wereldwijd. Ze is eveneens professor viool aan het Conservatoire Royal van Brussel.

De Roemeense Mihaela Martin won verschillende prijzen op internationale wedstrijden : als negentienjarige behaalde ze de 2de prijs van het Tchaikovskyconcours en op de wedstrijden van Montréal, Sion en de Koningin Elisabethwedstrijd liet ze een diepe indruk na. Haar 1ste prijs op de wedstrijd van Indianapolis zette de deur wijd open voor een internationale carrière. Na haar opmerkelijke debuut in de Carnegie Hall dwong ze met haar brede repertoire een plaats als soliste af. Ze concerteerde vaak met bekende orkesten als het BBC Symphony, de Royal Philharmonic, het symfonieorkest van Montréal, het Mozarteum van Salzburg en het Gewandhausorchester onder leiding van dirigenten als K. Masur, N. Harnoncourt, C. Dutoit en N. Järvi. Daarnaast neemt ze ook vaak deel aan kamermuziekfestivals met musici als M. Argerich, Y. Bashmet, E. Leonskaya, N. Imai, L. Fleisher en M. Pressler. In 2003 richtte Mihaela Martin het Michelangelo String Quartet op. Ze was vroeger verbonden aan de Haute École de Musique van Genève en doceert momenteel aan de Musikhochschule van Keulen, de Kronberg Academy en de Barenboim-Said Akademie in Berlijn. Ze is regelmatig jurylid voor de wedstrijden van Indianapolis, Enescu en Tchaikovsky.

Natalia Prischepenko werd geboren in een muzikale familie in Siberië. Vanaf haar 7de kreeg ze vioolles van haar moeder, tot op vandaag haar belangrijkste adviseur. In 1989 begon ze les te volgen aan de Musikhochschule van Lübeck, waar ze afstudeerde bij David Geringas. In 1990 won ze het Paganiniconcours in Genua en in 1992 de vioolwedstrijd van Tokio. Een jaar later werd ze laureate van de Koningin Elisabethwedstrijd. Door haar ontmoetingen met artiesten als W. Levin, A. Brendel, de leden van het Juilliard String Quartet, het Alban Bergkwartet of het Emersonkwartet ontdekte ze de wereld van de kamermuziek. Van 1994 tot 2012 maakte ze deel uit van het wereldberoemde Artemiskwartet, met wie ze de ARD- en de Paolo Borcianiwedstrijden won en van wie de opname van de kwartetten van Beethoven de Grote Prijs van de Charles Cros Academie kreeg. Natalia Prischepenko koestert ook de kennis die ze opdeed door haar contacten met componisten als G. Kurtág, J. Widmann, L. Nono en G. Ligeti, of artiesten zoals S. Meyer, E. Leonskaja, J. Banse, L.O. Andsnes, T. Mørk, T. Kakuska en V. Erben. Ze is professor aan de Hochschule für Musik in Dresden en geeft regelmatig master classes. Van haar vele opnames voor Virgin Classics/EMI werden er een aantal beloond met een Gramophone Award, een Diapason d’Or of een ECHO Klassik.

Tatiana Samouil werd geboren in een gezin van musici en speelde vanaf haar zesde viool. Ze studeerde aan het Tchaikovsky Conservatorium in Moskou bij Maya Glezarova en aan het Koninklijk Conservatorium van Brussel bij Igor Oistrakh. Ze won prijzen in de Koningin Elisabeth-, Tchaikovsky-, Michael Hill- en Jean Sibeliuswedstrijden, en ze trad op met toonaangevende orkesten zoals het Russisch Nationaal Orkest, het Sint-Petersburg Symfonieorkest, het Deutsches Kammerorchester, het Orchestre de Chambre de Toulouse en het Orquesta Filarmónica de Buenos Aires, o.l.v. beroemde dirigenten als Antonio Pappano, Christian Arming, Kazushi Ono, Dmitry Liss, Gilbert Varga en Jean-Jacques Kantorow. Ze maakte al ruim twintig opnames, die haar een Diapason d’Or en een Choc van het magazine Classica opleverden. Onlangs nam ze de complete kamermuziek van Rachmaninov op, samen met pianist Andrei Korabeinikov en cellist Pavel Gomziakov. Van haar verscheen ook een hommage-cd aan Maria Malibran, opgenomen met haar zus Anna Samouil en het Orchestre Royal de Chambre de Wallonie. Ze doceert aan het Conservatoire royal de Bruxelles en aan de Musikene Muziekhogeschool in San Sebastián.

Suwanai Akiko studeerde aan de Toho Gakuen School bij Toshiya Eto, aan de Columbia University en de Juilliard School bij Dorothy DeLay en Lin Cho-Liang, en aan de Hochschule der Künste Berlin bij Uwe-Martin Haiberg. In 1989 werd ze 2de laureate van de Koningin Elisabethwedstrijd en een jaarlater won ze het Tchaikovskyconcours. Daarnaast is ze ook laureate van de InternationaleWedstrijd van Japan en de Premio Paganini. Recente hoogtepunten uit haar internationale carrière omvatten concerten met het Orchestre de Paris, het London Symphony Orchestra, het Philharmonia Orchestra, de BBC Philharmonic en het Filharmonisch Orkest van Oslo. Dit seizoen toerde ze met het Orchestra dell’Accademia Nazionale di Santa Cecilia (Sir Antonio Pappano), het Philadelphia Orchestra (Yannick Nézet-Séguin) en de Deutsche Kammerphilharmonie Bremen (Paavo Järvi). Suwanai Akiko heeft samengewerkt met gerenommeerde dirigenten als Vladimir Ashkenazy, Valery Gergiev, Lorin Maazel, Sakari Oramo, Seiji Ozawa en Esa-Pekka Salonen onder anderen. Haar uitgebreide discografie op het Universal label oogstte veel lovende kritieken. Ze is artistiek directeur van het International Music Festival NIPPON en bespeelt de Stradivarius ‘Dolphin’ (1714), in bruikleen van de Nippon Music Foundation.

Vera Tsu Weiling werd geboren in Shanghai en leerde viool spelen bij haar vader, Tsu Chi Peng. Ze werd verder opgeleid door Lin Yaoji aan het Central Conservatory of Music van Beijing, vooraleer zich te vervolmaken in New York aan de Juilliard School en de Manhattan School of Music, waar ze bij Dorothy DeLay en Rafael Bronstein studeerde. Ze heeft samengewerkt met orkesten als de New York City Symphony, het Manhattan Chamber Orchestra, het Hanover Symphony Orchestra (Pennsylvania) en dat van de Hongaarse radio, het WDR Rundfunkorchester, de Hong Kong Philharmonic, het China Central Philharmonic Orchestra en het Singapore Symphony Orchestra. In 1993 werd ze uitgenodigd voor een solorecital op het galaconcert van de prestigieuze Légion d’Honneur in het Parijse Théâtre des Champs-Élysées. In 1998 trad Vera Tsu Weiling in Berlijn en op tournee in China op met het Rundfunk Sinfonieorchester Berlin. Ter gelegenheid van de opening van het Shanghai Oriental Art Center in 2005 vertolkte ze het Beethovenconcerto onder de leiding van K. Penderecki. Haar opnames van de concerti van Korngold en Goldmark werden goed onthaald in de muziekpers. Ze zetelt regelmatig in de jury van prestigieuze wedstrijden wereldwijd en werd in 2000 aangesteld als leraar viool aan het Central Conservatory of Music van Beijing. In 2009 hield ze haar trio, het China Trio, boven de doopvont.