Arie Van Lysebeth was Voorzitter van de Jury van de Koningin Elisabethwedstrijd van 1996 tot 2018. Hij begon op zijn vierde met viool. Aan het Koninklijk Conservatorium van Brussel deed hij hogere studies in muziektheorie, fagot, (piano), kamermuziek en orkestleiding. Na een aanwervingswedstrijd verwierf hij de functie van fagotsolist bij het Symfonieorkest van de Belgische Radio en Televisie. Twee jaar later werd hij ex aequo winnaar in de Internationale Fagotwedstrijd in Praag. Tegelijkertijd gaat hij zich vervolmaken in orkestdirectie bij Bruno Maderna in Salzburg en bij Pierre Boulez in Zwitserland. Vanaf 1970 dirigeerde hij het Vlaams Kamerorkest in binnen- en buitenland. Als gastdirigent leidde hij de bekendste Belgische orkesten en diverse symfonieorkesten in de Verenigde Staten, Argentinië, Taiwan, Engeland, Italië en Duitsland. Hij concerteerde met befaamde solisten zoals Igor Oistrakh, José Van Dam, Murray Perahia, Augustin Dumay e.a. Van 1995 tot 2004 was hij dirigent van het Symfonieorkest van het Koninklijk Conservatorium Brussel, waar hij jarenlang eerst docent kamermuziek (1970-1994) en later directeur (1994-2003) was. Aansluitend werd hij artistiek directeur van de Muziekkapel Koningin Elisabeth (2004-2014).

Pierre Amoyal behaalde als 12-jarige knaap de eerste prijs viool aan het Conservatorium van Parijs. Eens 17 trok hij naar Los Angeles om er verder te studeren bij Jascha Heifetz, die hem initieerde in kamermuziek en hem begeleidde bij zijn eerste opnames. Vijf jaar later reisde hij heel Europa en Japan af, waar hij met de meest prestigieuze orkesten concerteerde met dirigenten als P. Boulez, S. Ozawa, C. Dutoit, G. Herbig, L. Maazel, K. Sanderling, M.W. Chung. Voor het label Decca nam hij o.a. de sonates van Fauré op, het Concert van Chausson, de sonate van Franck en de concerti van Dutilleux, Saint-Saëns en Respighi. Al zeer vroeg in zijn carrière werd Pierre Amoyal tot leraar benoemd aan het Conservatorium van Parijs. Daarnaast doceerde hij aan het Conservatorium van Lausanne, waar hij in 2002 het Camerata de Lausanne stichtte, dat onlangs herdoopt werd tot CameratAmoyal. Het ensemble, dat 14 jongeren van zeer verschillende afkomst groepeert, bracht verschillende cd’s uit. Hij geeft ook les aan het Mozarteum in Salzburg. Pierre Amoyal is Chevalier des Arts et des Lettres en Chevalier dans l’Ordre National du Mérite. In 2006 mocht hij de Prijs van de Stad Lausanne in ontvangst nemen. Een van de beroemdste violen ter wereld is in zijn bezit, de Stradivarius ‘Kochansky’ (1717), die op miraculeuze wijze terug gevonden werd in 1991 nadat hij in 1987 gestolen was.

Patrice Fontanarosa werd geboren in een artistieke familie in Parijs en bewees al vroeg dat hij talent had door tal van internationale prijzen in de wacht te slepen. Hij was als solist een aantal jaren vast verbonden aan het Orchestre national de France en werkte zo samen met de grootste dirigenten : L. Maazel, S. Ozawa, L. Bernstein, G. Solti, C. Abbado, K. Böhm, enz. Daarnaast was hij artistiek directeur van het Orchestre des Pays de Savoie en vioolsolist bij I Virtuosi di Roma. Tegenwoordig voorziet hij het Pasdeloup Orkest van artistiek advies. Hij heeft gedoceerd aan het Conservatorium van Parijs en leidt momenteel in dezelfde stad een vervolmakingsklas in de Schola Cantorum. Overtuigd dat muziek iedereen kan aanspreken, brengt hij het grote vioolrepertoire op de meest gevarieerde podia. Hij heeft in 1995 de Victoire de la Musique gekregen voor Le Violon de l’Opéra, uitgebracht bij EMI. Zijn opname van het concerto voor viool en orkest dat Marcel Landowski hem opdroeg, samen met het Ensemble Orchestral de Paris onder de leiding van Georges Prêtre, bracht hem in 1997 opnieuw een Victoire de la Musique op. Onder zijn talrijke onderscheidingen tellen we de Chevalier de la Légion d’Honneur, de Médaille Vermeille van de Stad Parijs, Officier dans l’Ordre National du Mérite en Commandeur des Arts et des Lettres.

Sinds meer dan 25 jaar treedt de Britse violist Daniel Hope wereldwijd op als solist. Hij wordt niet alleen erkend voor zijn muzikale polyvalentie en creativiteit, maar ook voor zijn toewijding aan humanitaire zaken. In 2007 tekende hij een exclusief contract bij Deutsche Grammophon. Hij werd meermaals genomineerd voor een Grammy Award, won een Classical BRIT Award en de Duitse Schallplattenpreis en won zes ECHO Klassik Prijzen. Hij leidt enkele kamermuziekorkesten, zoals het Chamber Orchestra of Europe, het Camerata Salzburg en de Lucerne Festival Strings. Hij treedt regelmatig op de grootste festivals op, zoals de BBC Proms, de Hollywood Bowl en de festivals van Luzern, Ravinia, Salzburg, Edinburgh, Schleswig-Holstein en Tanglewood. Hij wordt uitgenodigd in de belangrijkste concertzalen ter wereld, gaande van de Carnegie Hall tot het Amsterdamse Concertgebouw, voor optredens met de meest gerenommeerde orkesten, waaronder de Symfonische Orkesten van Boston en Chicago, de Los Angeles Philharmonic, en de grootste orkesten van Berlijn, Londen, Leipzig, Dresden, Israël, Moskou, Oslo, Parijs, Stockholm en Wenen. Sinds 2004 is Daniel Hope artistiek directeur van het Savannah Music Festival. Naast het concertpodium legt hij zich toe op het schrijven van boeken, waaronder drie bestsellers, en produceert hij radio- en televisieshows. Hij bespeelt de Guarneri del Gesù ‘ex-Lipiński’ (1742), die een anonieme Duitse familie hem ter beschikking stelt. Hij woont in Wenen.

Sinds hij in 1985 de Koningin Elisabethwedstrijd won, heeft violist Hu Nai-Yuan wereldwijd opgetreden in gerenommeerde zalen zoals het Concertgebouw in Amsterdam, Avery Fisher Hall in New York, Suntory Hall in Tokio en op tal van andere podia in Europa, Azië en Noord- en Zuid-Amerika. Hij soleerde met het Toronto Symphony Orchestra, het Rotterdams Philharmonisch Orkest, de Tokyo Philharmonic en Tokyo Metropolitan Symphony en het National Symphony Orchestra van Taiwan, onder de leiding van dirigenten als George Cleve, Adam Fischer, Leon Fleisher, Gunther Herbig, Gerard Schwarz en Maxim Shostakovich. Samen met de Royal Philharmonic van London en het Seattle Symphony Orchestra maakte hij een aantal cd-opnames en met het Nationaal Orkest van België deed hij een tournee door Duitsland. In 2004 stichtte Hu Nai-Yuan in zijn geboorteland het muziekfestival Taiwan Connection, waarvan hij tevens artistiek directeur is. Zijn passie voor kamermuziek bracht hem samen met muzikanten als Fou Ts’ong, Martha Argerich en Misha Maisky op het Festival van Beijing, en met Yo-Yo Ma en Emanuel Ax op het Taipei International Music Festival. Hu Nai-Yuan heeft cd’s uitgegeven bij EMI, Delos, Koch en Sunrise.

De soepele techniek en de perfecte boog van Dong-Suk Kang, geprezen door de gespecialiseerde muziekpers, hebben van hem één van de grootste violisten van vandaag gemaakt. Hij heeft over de hele wereld opgetreden met de meest prestigieuze orkesten onder leiding van gerenommeerde dirigenten als Charles Dutoit, Seiji Ozawa, Kurt Masur, Paavo Järvi, Yehudi Menuhin, Esa-Pekka Salonen, Myung-Whun Chung, Leonard Slatkin, Rudolf Barshai, Mariss Jansons, Roger Norrington, Paavo Berglund, Evgeny Svetlanov, etc. Zijn opnames kregen lovende kritieken en werden genomineerd voor de Gramophone Awards. Hij won de Grand Prix du Disque van de Académie Charles Cros en de Prijs van de Nouvelle Académie du Disque. Dong-Suk Kang is docent aan de Yonsei Universiteit en artistiek directeur van het Spring Festival in Seoel, alsook van het MusicAlp Festival in Frankrijk. Daar ontving hij de titel van Chevalier de l’Ordre des Arts et des Lettres.

De vermaarde violiste en docente Kim Nam Yun heeft gezeteld in de jury van tal van prestigieuze internationale muziekwedstrijden : Taipei, Tibor Varga, Hannover, Tchaikovsky, enz. Haar carrière nam een vliegende start toen ze de Tibor Vargawedstrijd won na haar studies aan de Juilliard School bij Ivan Galamian en Felix Galimir. De veelbelovende jonge soliste werd uitgenodigd om op te treden in gerenommeerde zalen als de Carnegie Hall, het Lincoln Center, het Kennedy Center en het Sydney Opera House, en op tal van andere podia in Europa en Azië. Kim Nam Yun trad op met de grootste orkesten wereldwijd, waaronder het Symfonieorkest van St. Petersburg, de Royal Philharmonic, het Radiosymfonieorkest van Zagreb, enz. Momenteel is ze als docente viool verbonden aan de Korea National University of Arts. Daarnaast wordt ze vaak uitgenodigd om te doceren in andere scholen en op festivals.

De Roemeense Mihaela Martin won verschillende prijzen op internationale wedstrijden : als negentienjarige behaalde ze de 2de prijs van het Tchaikovskyconcours en op de wedstrijden van Montréal, Sion en de Koningin Elisabethwedstrijd liet ze een diepe indruk na. Haar 1ste prijs op de wedstrijd van Indianapolis zette de deur wijd open voor een internationale carrière. Na haar opmerkelijke debuut in de Carnegie Hall dwong ze met haar brede repertoire een plaats als soliste af. Ze concerteerde vaak met bekende orkesten als het BBC Symphony, de Royal Philharmonic, het symfonieorkest van Montréal, het Mozarteum van Salzburg en het Gewandhausorchester onder leiding van dirigenten als K. Masur, N. Harnoncourt, C. Dutoit en N. Järvi. Daarnaast neemt ze ook vaak deel aan kamermuziekfestivals met musici als M. Argerich, Y. Bashmet, E. Leonskaya, N. Imai, L. Fleisher en M. Pressler. In 2003 richtte Mihaela Martin het Michelangelo String Quartet op. Ze was vroeger verbonden aan de Haute École de Musique van Genève en doceert momenteel aan de Musikhochschule van Keulen, de Kronberg Academy en de Barenboim-Said Akademie in Berlijn. Ze is regelmatig jurylid voor de wedstrijden van Indianapolis, Enescu en Tchaikovsky.

Midori is een visionaire artieste, activiste en docente. Wereldwijd geroemd als een van de opmerkelijkste violisten van onze tijd, werd ze beloond met een Grammy Award. Ze treedt op met ’s werelds gerenommeerdste orkesten, waaronder de Symfonieorkesten van London, Chicago en San Francisco, het Sinfonieorchester des Bayerischen Rundfunks, de Berliner en Wiener Philharmoniker, het Mahler Chamber Orchestra en het Festival Strings Lucerne. Ze werkte samen met uitzonderlijke musici als Claudio Abbado, Emanuel Ax, Leonard Bernstein, Constantinos Carydis, Christoph Eschenbach, Paavo Järvi, Mariss Jansons, Yo-Yo Ma, Susanna Mälkki en Zubin Mehta. Midori streeft met passie humanitaire en educatieve doelen na en heeft daartoe verschillende non-profitorganisaties opgericht: Midori & Friends, Partners in Performance, Orchestra Residencies Program en Music Sharing. In 2007 verleende de secretaris-generaal van de Verenigde Naties haar de titel ‘Boodschapper van de vrede’. Midori bekleedt de Dorothy Richard Starlingleerstoel aan het Curtis Institute in Philadelphia en is verbonden als gast-artieste aan het Peabody Institute van de Johns Hopkins University. Het Ravinia Steans Music Institute benoemde haar onlangs tot artistiek directeur van het Piano & Strings programma.

Natalia Prischepenko werd geboren in een muzikale familie in Siberië. Vanaf haar 7de kreeg ze vioolles van haar moeder, tot op vandaag haar belangrijkste adviseur. In 1989 begon ze les te volgen aan de Musikhochschule van Lübeck, waar ze afstudeerde bij David Geringas. In 1990 won ze het Paganiniconcours in Genua en in 1992 de vioolwedstrijd van Tokio. Een jaar later werd ze laureate van de Koningin Elisabethwedstrijd. Door haar ontmoetingen met artiesten als W. Levin, A. Brendel, de leden van het Juilliard String Quartet, het Alban Bergkwartet of het Emersonkwartet ontdekte ze de wereld van de kamermuziek. Van 1994 tot 2012 maakte ze deel uit van het wereldberoemde Artemiskwartet, met wie ze de ARD- en de Paolo Borcianiwedstrijden won en van wie de opname van de kwartetten van Beethoven de Grote Prijs van de Charles Cros Academie kreeg. Natalia Prischepenko koestert ook de kennis die ze opdeed door haar contacten met componisten als G. Kurtág, J. Widmann, L. Nono en G. Ligeti, of artiesten zoals S. Meyer, E. Leonskaja, J. Banse, L.O. Andsnes, T. Mørk, T. Kakuska en V. Erben. Ze is professor aan de Hochschule für Musik in Dresden en geeft regelmatig master classes. Van haar vele opnames voor Virgin Classics/EMI werden er een aantal beloond met een Gramophone Award, een Diapason d’Or of een ECHO Klassik.

Als prijswinnaar van drie van de meest prestigieuze internationale vioolwedstrijden - het Tsjaikovskiconcours in Moskou, de Koningin Elisabethwedstrijd en de wedstrijd van Indianapolis - werd Marco Rizzi al snel erkend als een van de meest interessante jonge violisten van zijn generatie. Op aanbeveling van Claudio Abbado werd hij bekroond met de Europäischer Musikförderpreis. Hij wordt regelmatig uitgenodigd in toonaangevende concertzalen doorheen Europa om te werken met gerenommeerde orkesten en gereputeerde dirigenten. Door zijn interesse in een ongewoon repertoire vertolkt hij heel vaak onbekende meesterwerken alsook 20e-eeuwse Italiaanse sonates en concerti, die bijzonder geliefd worden door de muziekcritici. Vanaf 1999 wijdde Marco Rizzi zich steeds intensiever aan het onderwijs, in het bijzonder aan het hoofd van een internationale klas aan de Hochschule für Musik in Detmold. In oktober 2008 werd hij benoemd aan de Hochschule für Musik in Mannheim en sinds september 2007 is hij hoogleraar aan de Escuela Superior de Música Reina Sofía in Madrid. Sommigen van zijn studenten hebben prijzen gewonnen op belangrijke internationale wedstrijden. Hij doet ook regelmatig dienst als jurylid in een aantal van de meest prestigieuze vioolwedstrijden, zoals de Joseph Joachimwedstrijd in Hannover of het Paganiniconcours in Genua. Marco Rizzi bespeelt de Guarneri ‘Baron Knoop’ (1743), eigendom van de Stichting ‘Il Canale’ ONLUS.

Suwanai Akiko studeerde aan de Toho Gakuen School bij Toshiya Eto, aan de Columbia University en de Juilliard School bij Dorothy DeLay en Lin Cho-Liang, en aan de Hochschule der Künste Berlin bij Uwe-Martin Haiberg. In 1989 werd ze 2de laureate van de Koningin Elisabethwedstrijd en een jaarlater won ze het Tchaikovskyconcours. Daarnaast is ze ook laureate van de InternationaleWedstrijd van Japan en de Premio Paganini. Recente hoogtepunten uit haar internationale carrière omvatten concerten met het Orchestre de Paris, het London Symphony Orchestra, het Philharmonia Orchestra, de BBC Philharmonic en het Filharmonisch Orkest van Oslo. Dit seizoen toerde ze met het Orchestra dell’Accademia Nazionale di Santa Cecilia (Sir Antonio Pappano), het Philadelphia Orchestra (Yannick Nézet-Séguin) en de Deutsche Kammerphilharmonie Bremen (Paavo Järvi). Suwanai Akiko heeft samengewerkt met gerenommeerde dirigenten als Vladimir Ashkenazy, Valery Gergiev, Lorin Maazel, Sakari Oramo, Seiji Ozawa en Esa-Pekka Salonen onder anderen. Haar uitgebreide discografie op het Universal label oogstte veel lovende kritieken. Ze is artistiek directeur van het International Music Festival NIPPON en bespeelt de Stradivarius ‘Dolphin’ (1714), in bruikleen van de Nippon Music Foundation.

Gilbert Varga, zoon van de bekende Hongaarse violist Tibor Varga, ging in de leer bij drie eminente dirigenten : Franco Ferrara, Sergiu Celibidache en Charles Bruck. Bekend voor zijn opmerkelijke dirigeerkunst is hij te gast bij ‘s werelds grootste orkesten. In Noord-Amerika leidt hij regelmatig de symfonische orkesten van Houston, Saint-Louis, Atlanta, Milwaukee, Minnesota, Utah en Nashville. Dit seizoen debuteerde hij er met het Symfonieorkest van Oregon en het orkest van het Muziekconservatorium van Colburn (Los Angeles), en in Europa met het Royal Liverpool Philharmonic Orchestra. Hij dirigeerde de grootste orkesten op concertpodia in Berlijn, Leipzig, Frankfurt, Keulen, Madrid, Boedapest, Brussel en Glasgow. In 2013 werd hij aangesteld als chef-dirigent van het Symfonisch Orkest van Taipei. In het prille begin van zijn carrière leidde hij voornamelijk kamerorkesten, waaronder het kamerorkest Tibor Varga. Tussen 2001 en 2012 dirigeerde hij regelmatig de finales van de Koningin Elisabethwedstrijd. Gilbert Varga’s discografie bevat opnames voor de labels ASV, Koch International en Claves Records. Zijn recentste opname van concerti van Ravel en Prokofiev met het Deutsches Symphonie-Orchester Berlin en Anna Vinnitskaya bij Naïve Records (2011) kreeg vijf sterren van het BBC Music Magazine.