Gilles Ledure studeerde musicologie aan de universiteiten van Leuven en Parijs. Sinds 2011 leidt hij als algemeen en artistiek directeur het Brusselse cultuurhuis Flagey. Zijn carrière in de muziekwereld begon hij in België bij De Munt en het Nationaal Orkest van België, maar in 2006 trok hij naar Luxemburg om er het Orchestre Philharmonique du Luxembourg te leiden en kort nadien naar Frankrijk, waar hij tot 2011 artistiek directeur was van het Orchestre National de Lille en van het Lille Piano Festival. In 2003 richtte hij Tactus (Young Composers’ Forum) op, de vzw die jonge componisten steunt bij de creatie en de uitvoering van orkestwerken in samenwerking met verschillende culturele instellingen. Gilles Ledure hecht veel belang aan de opleiding van jonge talenten : hij zetelt in de Raden van Bestuur van de Koningin Elisabethwedstrijd en het Koninklijk Conservatorium Brussel, en is lid van de Artistieke Raad van de Muziekkapel Koningin Elisabeth. In 2014 werd hij benoemd tot Chevalier des Arts et des Lettres in Frankrijk, voor zijn bijdrage tot de culturele en artistieke relaties tussen België en Frankrijk. In 2019 nam hij de fakkel over van Arie Van Lysebeth als Voorzitter van de jury van de Koningin Elisabethwedstrijd voor de instrumentale sessies.

De internationale carrière van Augustin Dumay begon in 1980, toen Herbert von Karajan hem als solist naar de Berliner Philharmoniker haalde. Sindsdien speelde hij geregeld zowel met dat orkest, als met het BRSO in München, het Koninklijk Concertgebouworkest, het London Symphony, het Philharmonia Orchestra in Londen, het Los Angeles Philharmonic, het Orchestre Symphonique de Montréal, onder leiding van dirigenten als I. Fischer, D. Harding, R. Ticciati, C. Dutoit, D. Zinman, S. Ozawa, Y. Temirkanov. Sinds 2011 is hij muziekdirecteur van het Kansai Philharmonic Orchestra in Osaka (Japan) en master in residence aan de Muziekkapel Koningin Elisabeth. Zijn discografie telt meer dan 40 cd’s bij Warner, Deutsche Grammophon en Onyx, waarmee hij talrijke internationale prijzen won. Zijn opnames van de Beethovensonates met Maria João Pires worden door de pers als toonaangevend beschouwd. Zijn komende cd’s, met het Philharmonia in Londen, zijn gewijd aan de Sonates en partita’s van J.S. Bach en aan concerto’s van Berg, Bartók en Stravinsky. Augustin Dumay bespeelt een Guarnerius del Gesù uit 1743 (ex-Kogan).

Miriam Fried heeft met vrijwel alle grote orkesten in de Verenigde Staten en Europa opgetreden. De afgelopen seizoenen was ze te horen bij toonaangevende orkesten als de Boston Symphony, de Chicago Symphony, de Los Angeles Philharmonic, de Berliner Philharmoniker, het Orchestre de Paris en het Tsjechisch Filharmonisch orkest. In 1993 bracht ze een voor haar gecomponeerd vioolconcert van Donald Erb in première met de Grand Rapids Symphony. Kamermuziek is een belangrijk onderdeel van haar muzikale leven, waarin ze actief blijft. Ze was tien jaar lang eerste viool van het Mendelssohn String Quartet en werkt regelmatig samen met haar zoon, pianist Jonathan Biss. Miriam Fried is een gerenommeerd pedagoog, die deel uitmaakt van de faculteit van het New England Conservatory en over de hele wereld wordt gevraagd om masterclasses te geven. Van 1993 tot 2023 was ze artistiek directeur van het Ravinia Steans Music Institute. Miriam Fried bespeelt een bijzonder opmerkelijke viool: een Stradivarius uit 1718 die naar verluidt het lievelingsinstrument was van de 18de-eeuwse eigenaar, componist en dirigent Louis Spohr.

Op zijn zeventiende studeerde Lorenzo Gatto af aan het Conservatoire royal de Bruxelles, waarna hij zich perfectioneerde bij Augustin Dumay aan de Muziekkapel Koningin Elisabeth en bij Boris Kuschnir aan het Conservatorium van Wenen. Zijn harde werk en vastberadenheid werden beloond toen hij in 2009 de Tweede prijs en de Publieksprijs van de Koningin Elisabethwedstrijd won. Zijn nominatie als ‘Rising Star' 2010 bood hem de kans om zijn recitaldebuut te maken op de prominentste Europese podia. In het kamermuziekgenre trad hij op naast onder meer Maria João Pires, Menahem Pressler, Jean-Claude Vanden Eynden en Frank Braley. Zijn talrijke cd’s sleepten verschillende prijzen in de wacht, waaronder een Diapason d’Or voor zijn opname van de volledige Beethovensonates met pianist Julien Libeer. Sinds 2018 is Lorenzo Gatto gastdocent aan de Muziekkapel Koningin Elisabeth. Als geëngageerd en nieuwsgierig musicus richtte hij zijn eigen strijkersensemble op, Karavan Vivaldi, waarmee hij werk van repertoirecomponisten met een frisse blik benadert en eigen composities op de planken brengt om klassieke muziek nieuw leven in te blazen.

Nadat hij afstudeerde aan het Conservatoire National Supérieur de Paris, zette Philippe Graffin zijn studie voort in de VS bij Josef Gingold, en later bij Philippe Hirschhorn en Miriam Fried. Toen hij de Fritz Kreislerwedstrijd won, merkte Yehudi Menuhin hem op en stelde hij hem voor zijn eerste cd in Londen op te nemen, onder zijn leiding. Graffins zeer uitgebreide discografie - een veertigtal opnames, waaronder meer dan dertig concerto’s - is geprezen door internationale recensenten. Een aantal componisten schreef speciaal voor hem, zoals Rodion Shchedrin, Vytautas Barkauskas, Philippe Hersant, David Matthews, Yves Prin, Peter Fribbins en Nicola Campogrande. Hij had 25 jaar lang de leiding over het door hem opgerichte festival Consonances in Saint-Nazaire, en recenter riep hij het internationale festival Ysaÿe’s Knokke in het leven. In 2018 zette hij in Brussel het festival Traces op, dat werk van in de Holocaust omgekomen componisten opnieuw onder de aandacht brengt. Hij doceert aan het Conservatoire National Supérieur de Paris en aan het Koninklijk Conservatorium van Brussel.

Koichiro Harada studeerde viool, kamermuziek en orkestdirectie aan de Toho Gakuen School of Music in Tokio en aan de Juilliard School, bij Ivan Galamian, Hideo Saito, Kazuyoshi Akiyama en Dorothy DeLay. In 1969 richtte hij het Tokyo String Quartet op, waarin hij twaalf jaar lang als eerste viool speelde. Vervolgens gaf hij les aan het Cleveland Institute of Music en op het Aspen Music Festival. In 1983 keerde Koichiro Harada terug naar Tokio, waar hij andere kamermuziekensembles oprichtte, zoals NADA en het Mito Quartet. Hij is ook een geroemd dirigent en werkt regelmatig samen met ensembles als het New Japan Philharmonic, het Osaka Philharmonic Orchestra, het Hiroshima Symphony Orchestra, het Sapporo Symphony Orchestra, het Kyoto Symphony Orchestra en het Tokyo Philharmonic Orchestra. Naast zijn concertactiviteiten is Koichiro Harada docent aan de Toho Gakuen School of Music in Tokio en zetelt hij regelmatig in de jury van diverse internationale wedstrijden, waaronder de Koningin Elisabethwedstrijd en de Wieniawski- en Paganiniwedstrijden. In 2005 was hij juryvoorzitter van het Concours Long-Thibaud-Crespin in Parijs.

De soepele techniek en de perfecte boog van Dong-Suk Kang, geprezen door de gespecialiseerde muziekpers, hebben van hem één van de grootste violisten van vandaag gemaakt. Hij heeft over de hele wereld opgetreden met de meest prestigieuze orkesten onder leiding van gerenommeerde dirigenten als Charles Dutoit, Seiji Ozawa, Kurt Masur, Paavo Järvi, Yehudi Menuhin, Esa-Pekka Salonen, Myung-Whun Chung, Leonard Slatkin, Rudolf Barshai, Mariss Jansons, Roger Norrington, Paavo Berglund, Evgeny Svetlanov, etc. Zijn opnames kregen lovende kritieken en werden genomineerd voor de Gramophone Awards. Hij won de Grand Prix du Disque van de Académie Charles Cros en de Prijs van de Nouvelle Académie du Disque. Dong-Suk Kang is docent aan de Yonsei Universiteit en artistiek directeur van het Spring Festival in Seoel, alsook van het MusicAlp Festival in Frankrijk. Daar ontving hij de titel van Chevalier de l’Ordre des Arts et des Lettres.

De componist Victor Kissine studeerde en doctoreerde aan het Conservatorium van Sint-Petersburg en woont sinds 1990 in België. Hij componeerde symfonische en concertante werken (waaronder drie vioolconcerten), kamermuziek, koor- en vocale werken, twee opera’s en balletten, alsook filmmuziek. Markante momenten in zijn internationale carrière beleefde hij tijdens premières van zijn werk in Carnegie Hall en Lincoln Center in New York, met de filharmonische orkesten van Berlijn, München en Hamburg, en op de Salzburger Festspiele en het Kammermusikfest Lockenhaus. Andere hoogtepunten zijn zijn samenwerkingen met het San Francisco Symphony Orchestra, het Konzerthaus Berlin en de Komische Oper Berlin, en het Belgian National Orchestra. Hij werkt al vele jaren nauw samen met Gidon Kremer en het Kremerata Baltica. Hij componeerde Caprice, het verplichte werk voor de halve finale van de Koningin Elisabethwedstrijd in 2012. In 2008 werd Victor Kissine verkozen tot lid van de Académie Royale de Belgique.

Kyung Sun Lee heeft gestudeerd aan de Seoul National University, het Peabody Conservatory en de Juilliard School, bij Sylvia Rosenberg, Robert Mann en Dorothy Delay. Ze behaalde tal van prijzen, bij onder meer het Concours de Montréal (1991), de Koningin Elisabethwedstrijd (1993) en de Tchaikovskywedstrijd (1994). Ze was assistent-professor aan het Oberlin Conservatory (Ohio) in 2001, geassocieerd professor aan de University of Houston in 2006, en professor aan de Seoul National University van 2009 tot 2022. Ze gaf ook twee zomercursussen op het Aspen Music Festival. Kyung Sun Lee was te gast op de Seattle en Marlboro Chamber Music Festivals. Ze was ook lid van het KumHo/Asiana String Quartet. De laatste jaren jureerde ze bij het Concours Tibor Junior in Zwitserland, de Singapore Competition en de Joseph Joachimwedstrijd in Hannover. Ze is tevens artistiek leider van het Changwon Chamber Music Festival en het Seoul Virtuosi Chamber Orchestra. Sinds 2023 bezet ze de Dorothy Richard Starlingleerstoel in vioolstudies aan de Jacobs School of Music (Indiana University).

Midori is een visionaire artieste, activiste en docente. Wereldwijd geroemd als een van de opmerkelijkste violisten van onze tijd, werd ze beloond met een Grammy Award. Ze treedt op met ’s werelds gerenommeerdste orkesten, waaronder de Symfonieorkesten van London, Chicago en San Francisco, het Sinfonieorchester des Bayerischen Rundfunks, de Berliner en Wiener Philharmoniker, het Mahler Chamber Orchestra en het Festival Strings Lucerne. Ze werkte samen met uitzonderlijke musici als Claudio Abbado, Emanuel Ax, Leonard Bernstein, Constantinos Carydis, Christoph Eschenbach, Paavo Järvi, Mariss Jansons, Yo-Yo Ma, Susanna Mälkki en Zubin Mehta. Midori streeft met passie humanitaire en educatieve doelen na en heeft daartoe verschillende non-profitorganisaties opgericht: Midori & Friends, Partners in Performance, Orchestra Residencies Program en Music Sharing. In 2007 verleende de secretaris-generaal van de Verenigde Naties haar de titel ‘Boodschapper van de vrede’. Midori bekleedt de Dorothy Richard Starlingleerstoel aan het Curtis Institute in Philadelphia en is verbonden als gast-artieste aan het Peabody Institute van de Johns Hopkins University. Het Ravinia Steans Music Institute benoemde haar onlangs tot artistiek directeur van het Piano & Strings programma.

Vadim Repin gaf op zijn elfde zijn eerste grote recital in Sint-Petersburg. Drie jaar later debuteerde hij in Tokio, München, Berlijn en Helsinki. Op zijn vijftiende trad hij op in de Carnegie Hall in New York. Als zeventienjarige won hij als jongste violist ooit de Koningin Elisabethwedstrijd, wat een enorme impact op zijn carrière had. Frankrijk maakte hem tot Chevalier de l’Ordre des Arts et des Lettres. Hoogtepunten in zijn carrière zijn de tournees met het London Symphony Orchestra o.l.v. Valery Gergiev - met wie hij het aan hem opgedragen vioolconcerto van Sir James MacMillan in première bracht -, met het Israel Philharmonic Orchestra o.l.v. Zubin Mehta, en met de Wiener Philharmoniker o.l.v. Riccardo Muti. Hij richtte in 2014 het Trans-Siberian Arts Festival op en gaf als artistiek directeur compositieopdrachten aan onder meer Lera Auerbach, Sofia Gubaidulina, Arvo Pärt en Mark-Anthony Turnage. Hij zet zich in voor muziekeducatie, gaf masterclasses aan het Mozarteum Salzburg en is ereprofessor aan het Beijing Central Conservatory of Music en het Shanghai Conservatory of Music.

Tatiana Samouil werd geboren in een gezin van musici en speelde vanaf haar zesde viool. Ze studeerde aan het Tchaikovsky Conservatorium in Moskou bij Maya Glezarova en aan het Koninklijk Conservatorium van Brussel bij Igor Oistrakh. Ze won prijzen in de Koningin Elisabeth-, Tchaikovsky-, Michael Hill- en Jean Sibeliuswedstrijden, en ze trad op met toonaangevende orkesten zoals het Russisch Nationaal Orkest, het Sint-Petersburg Symfonieorkest, het Deutsches Kammerorchester, het Orchestre de Chambre de Toulouse en het Orquesta Filarmónica de Buenos Aires, o.l.v. beroemde dirigenten als Antonio Pappano, Christian Arming, Kazushi Ono, Dmitry Liss, Gilbert Varga en Jean-Jacques Kantorow. Ze maakte al ruim twintig opnames, die haar een Diapason d’Or en een Choc van het magazine Classica opleverden. Onlangs nam ze de complete kamermuziek van Rachmaninov op, samen met pianist Andrei Korabeinikov en cellist Pavel Gomziakov. Van haar verscheen ook een hommage-cd aan Maria Malibran, opgenomen met haar zus Anna Samouil en het Orchestre Royal de Chambre de Wallonie. Ze doceert aan het Conservatoire royal de Bruxelles en aan de Musikene Muziekhogeschool in San Sebastián.

Vineta Sareika begon haar vioolstudies op vijfjarige leeftijd in haar geboortestad Jurmala in Letland en studeerde aan het Conservatoire National Supérieur de Paris, bij Gérard Poulet, en aan de Muziekkapel Koningin Elisabeth, bij Augustin Dumay. Nadat ze in 2009 laureate werd van de Koningin Elisabethwedstrijd, begon Vineta Sareika aan een veelzijdige carrière met een breed scala aan activiteiten: als soliste treedt ze regelmatig op met de belangrijkste orkesten van Europa, ze was concertmeester van het Antwerp Symphony Orchestra en, sinds 2012, eerste viool van het Artemis Quartett. Ze maakte opnames met het Artemis Quartett, met het Dali Piano Trio en met haar jarenlange podiumpartner, pianiste Amandine Savary, die allemaal veel bijval oogstten bij recensenten (Echo Klassik, Diapason d’Or, Choc de l’année van het magazine Classica, Gramophone Editor’s Choice). In 2023 werd Vineta Sareika aangesteld als concertmeester van de Berliner Philharmoniker. Naast haar concertactiviteiten doceert ze kamermuziek aan de Universität der Künste in Berlijn en geeft ze masterclasses.

Dmitry Sitkovetsky wordt wereldwijd geprezen om zijn veelzijdigheid. Hij is violist, dirigent, componist, omroeper, en hij vertolkt en transcribeert ook. Alle aspecten van het muzikale leven fascineren hem en hij staat bekend als een gerenommeerd docent met een zeer sterke persoonlijkheid. In zijn ruim veertigjarige carrière - die in 1979 begon bij de Wiener Musikverein - bouwde hij nauwe relaties op en werkte hij samen met vele grote dirigenten zoals Sir Neville Marriner, Mariss Jansons, Yuri Temirkanov en Sir Colin Davis, alsook met orkesten als de Berliner Philharmoniker, het Koninklijk Concertgebouworkest en het London Symphony Orchestra. Zijn carrière als violist wordt ook weerspiegeld in zijn discografie van ruim veertig opnames. Dmitry Sitkovetsky’s inzet voor jongere musici bracht hem ertoe te zetelen in de jury van tal van internationale wedstrijden, zoals de George Enescu Competition in Boekarest, de Concertino Praga, de Fritz Kreislerwedstrijd in Wenen, de Michael Hill Competition in Nieuw-Zeeland en de muziekwedstrijden van Montréal en Indianapolis.

Isabelle Van Keulen is een van de weinige musici die als violiste én als altvioliste naam maakte op de belangrijkste concertpodia. Als soliste werkt Isabelle van Keulen regelmatig samen met grote orkesten over de hele wereld onder leiding van vooraanstaande dirigenten. Drie jaar lang stond ze aan het hoofd van Det Norske Kammerorkester. Als artistiek leider en als soliste van het orkest ondernam ze uitgebreide tournees, aanvullend op de optredens in Oslo. Sinds 2017 is ze artistiek leider van de Deutsche Kammerakademie Neuss am Rhein. Kamermuziek is een ander speerpunt in haar muzikale loopbaan. Tussen 1997 en 2006 drukte ze als artistiek leider haar stempel op het Delft Chamber Music Festival. Ook hedendaagse composities liggen haar na aan het hart: haar repertoire omvat veel werken uit de 20ste en 21ste eeuw. Zo nam ze onder meer het (aan haar opgedragen) Vioolconcerto van Erkki-Sven Tüür op. Daarnaast doceert Isabelle van Keulen viool, altviool en kamermuziek aan de Hochschule für Musik in Luzern.