Eugène baron Traey (1915-2006), uit Belgische ouders in Amsterdam geboren, studeerde aan het Koninklijk Conservatorium van Antwerpen bij Emmanuel Durlet. Hij zette zijn studies voort bij Robert Casadesus in Parijs en bij Karl Leimer en Walter Gieseking in Duitsland. Na deze internationale opleiding als pianist gaf hij naast zijn concertloopbaan les aan het Koninklijk Conservatorium van Antwerpen, waar hij tot 1980 directeur was. Hij gaf recitals, concerten met orkest en speelde kamermuziek met Arthur Grumiaux en Jean Laurent en pianoduo's met Frédéric Gevers. Hijwas de grondlegger van kunstencentrum deSingel in Antwerpen en was geregeld jurylid bij gerenommeerde internationale muziekwedstrijden (Moskou, Warschau, München, Tokio e.a.). Eugène Traey was van 1982 tot 1995 juryvoorzitter van de Koningin Elisabethwedstrijd.

De Peruviaanse tenor Luigi Alva maakte in 1951 met I Pagliacci zijn operadebuut in zijn geboortestad Lima. Later vertolkte hij er de rol van Alfredo in La Traviata. Hij verliet zijn land in 1953 om zich in Italië te vervolmaken, eerst bij Ghirardini en daarna bij Compagalliani. Toen hij werd uitgekozen voor de feestelijke opening van de Piccola Scala, begon hij zijn loopbaan en zijn intense samenwerking met La Scala.
Optreden deed hij ook in Wenen, Londen, Berlijn, de Verenigde Staten vanaf 1960, Zuid-Amerika en Australië. Hij heeft een zeer uitgebreid repertoire van Mozart en Rossini. Zo vertolkte hij zes verschillende platenversies van Il Barbiere di Siviglia en trad ook in twee films op die aan deze opera gewijd zijn.
Luigi Alva heeft de Association Prolirica opgericht in Peru. Hij kreeg de Viotto d'oro in Italië, alsook de hoogste Peruviaanse onderscheiding voor zijn bijdrage tot de uitstraling van cultuur. Vandaag is hij docent aan de Academie van La Scala.

Via de podia van ‘s werelds meest prestigieuze operahuizen - de Metropolitan Opera in New York, de Opera van Parijs, de Covent Garden in Londen, La Scala in Milaan, de Weense Staatsoper en het Teatro Colón in Bueno Aires - tot de concertzalen van Salzburg, Berlijn, Rome, Parijs en New York, is de naam van Martina Arroyo (New York) synoniem komen te staan voor musiceren van de hoogste plank. Ze staat bekend voor haar vertolkingen van Verdi, Puccini, Strauss en Mozart en voelt zich eveneens thuis in het hedendaagse repertoire. Ze heeft meer dan 50 opnames op haar actief, waaronder grote opera’s en orkestoptredens, gemaakt onder de leiding van internationaal gereputeerde dirigenten. Martina Arroyo is professor emeritus van de Universiteit van Indiana, bestuurder van de Carnegie Hall en de Metropolitan Opera Guild alsook Fellow of the American Academy of Arts and Sciences. Gedurende zes jaar was ze lid van de National Endowment for the Arts en ze ontving een van de allereerste American Council for the Arts awards. Ze heeft de Martina Arroyo Foundation, Inc. gesticht, die onder haar artistieke leiding twee programma’s voor jonge zangers ondersteunt; een ‘Role Development Class’ en een zes weken durende zomerresidentie ‘Prelude to Performance’. Martina Arroyo ontving de Kennedy Center Honor evenals eredoctoraten van verschillende universiteiten, waaronder de Juilliard School, het Hunter College, de New England School of Music en de Rutgers University

Na literatuurstudies begon Jules Bastin les te volgen aan het Conservatorium van Brussel in de klas van Frederic Anspach. In 1958 behaalde hij eerste prijzen magna cum laude in zang en opera en hij werd in 1960 aangesteld bij de Munt. Hij kaapte tal van eerste prijzen weg, waaronder die van de 's-Hertogenboschwedstrijd in 1962 en die van München in 1963. Jules Bastin heeft opgetreden op 's werelds grootste podia (La Scala, Covent Garden, het Metropolitan, Theâtre du Châtelet) onder de meest vooraanstaande dirigenten (Karajan, Kleiber, Barenboim, Böhm, Boulez, enz.). Hij vertolkte het merendeel van de beroemde rollen voor bas, waaronder Baron Ochs (Der Rosenkavalier), Falstaff, de Vader (Louise) ...

De Weense bas-bariton Walter Berry volgde tegelijk studies burgerlijk ingenieur en zang aan de Weense Academie bij Hermann Gallos. In 1949 was hij laureaat van het Mozart Concours in Wenen, evenals van de wedstrijden van Verviers en Genève. In 1950 werd hij benoemd tot solist bij de Opera van Wenen. Bovendien werd hij uitgenodigd voor de heropening van deze opera in 1953, alsook voor die van de opera's van Berlijn, München en van het Nissai Theater in Tokio. Naast een carrière met 's werelds grootste orkesten en dirigenten, is Walter Berry ook vermaard voor zijn interpretatie van Lieder. Hij heeft deelgenomen aan de Wiener Festwoche, de festivals van Salzburg, München, Luzern, Montreux, Aix-en-Provence, Saratoga en Praag, en aan producties voor televisie. Zowel zijn opnames als onderscheidingen zijn talrijk. Hij ontving ondermeer de titel van Kammersänger in 1963. Walter Berry gaf les aan tal van academies en universiteiten, zetelde vaak in de jury van internationale wedstrijden en bekleedde de functie van hoogleraar Lieder en oratoria aan de Musikhochschule van Wenen.

De Roemeense sopraan Ileana Cotrubas studeerde aan het Conservatorium van Boekarest bij Elinescu en Stroescu. Na haar debuut bij de opera van dezelfde stad in 1964, waar ze optrad als Yniold in Pelléas, won ze de wedstrijd van 's-Hertogenbosch in 1965 en München in 1966. Ze voltooide haar opleiding later aan de Academie voor Muziek in Wenen. Ze zong de grootste rollen (Susanna, Pamina, Violetta, Mimi, Gilda, Melisande, ...) in grote operahuizen wereldwijd (Covent Garden, La Scala, de Weense Staatsopera, de Salzburger Festspiele, Glyndebourne en Firenze, ...). Ze trad ook op als soliste met de belangrijkste Europese orkesten. In 1981 werd Ileana Cotrubas benoemd tot Kammersängerin door de Oostenrijkse overheid. In 1990 nam ze afscheid van het podium en begon ze jonge zangers op te leiden.

De Nederlandse sopraan Cristina Deutekom kreeg haar muzikale opleiding aan het Conservatorium van Amsterdam. Haar loopbaan begon in 1964 in Nederland met de rol van de Koningin van de Nacht in De Toverfluit. Deze rol hernam ze in 1967 in de Metropolitan Opera. Voor haar vertolking van de Koningin van de Nacht ontving ze de Grand Prix du Disque. Cristina Deutekom heeft op de grootste lyrische scènes van de wereld gezongen, ondermeer in Londen, Parijs, Wenen en Buenos Aires, en op vermaarde festivals in Italië en Duitsland. Haar favoriete componisten zijn Verdi, Rossini, Bellini en Donizetti. Ze wordt beschouwd als de grootste vertolker van Lucia di Lammermoor, met ongeveer 170 vertolkingen van deze rol op haar actief. In 1988 stopte ze met haar zangcarrière en sindsdien richt ze zich op het begeleiden van operatalenten en het geven van master classes op nationaal en internationaal niveau. In 1987 werd het Deutekom Operaconcours opgericht.

De Belgische tenor Louis Devos trad sinds 1950 in alle belangrijke muziekcentra van Europa en Amerika op, onder leiding van dirigenten als Solti, Kubelik, Haitink, Celibidache e.a. Zijn repertoire was zeer gevarieerd en bestreek zowel de barok-, klassieke als hedendaagse muziek met werken van ondermeer Lutoslawsky, Stravinsky, Penderecki en Frank Martin. Naar aanleiding van de 100ste verjaardag van Schönberg in 1974 zong en speelde hij de hoofdrol van Aron in de verfilming van de opera Moses und Aron. Geregeld werd hij als jurylid op internationale wedstrijden uitgenodigd. Met zijn ensemble van oude instrumenten, Stichting Musica Polyphonica, heeft hij talrijke prijzen voor cd-opnames bij Erato behaald. Louis-Devos is ere-docent aan de conservatoria van Amsterdam, Brussel en Maastricht. Jarenlang heeft hij ook de Meisterkursus Barockgesang aan de Internationale Haendel Akademie van Karlsruhe gegeven.

Na studies aan de Harvard University, waar hij begon te zingen, ging tenor Robert Gartside in 1955 naar Parijs om er bij Pierre Bernac te studeren. Hij werkte er ook met Francis Poulenc en Nadia Boulanger. In de jaren 1960 gaf hij een hele reeks recitals en oratoria in Europa en in 1964 maakte hij zijn door de pers fel gesmaakte debuut in New York. In 1967 keerde hij terug om permanent te gaan wonen in de Verenigde Staten, waar hij aangesteld was tot hoogleraar zang aan de Universiteit van Boston. Hij staat er bekend voor zijn lessen over de interpretatie van de Franse vocale muziek en als leraar stemtechniek. Hij heeft twee werken uitgegeven met verklarende aantekeningen bij de zangcomposities van Maurice Ravel en Gabriel Fauré.

Sopraan Sena Jurinac werd geboren in Travnik (Bosnië) en had een Oostenrijkse moeder en een Kroatische vader. Ze studeerde zang bij Marja Kostrencic aan het Conservatorium van Zagreb. Ze maakte haar debuut als Mimi (La Bohème) in het theater van die stad in 1942. Karl Böhm nodigde haar uit in de Weense Opera in 1944 en ze bleef daar actief tot 1982. Sena Jurinac trad op in 's werelds grootste operahuizen (Covent Garden, La Scala, Chicago, Buenos Aires, Melbourne) en heeft gezongen op prestigieuze festivals zoals Salzburg en Glyndebourne. Ze maakte vooral naam met de sopraanrollen in de werken van Mozart en Strauss. Haar vertolkingen in Der Rosenkavalier en Ariadne auf Naxos hebben hun stempel gedrukt op de operageschiedenis. Na 1982 bleef ze doceren, masterclasses geven en deelnemen als jurylid aan internationale wedstrijden.

Yvonne Minton was een van de grote mezzosopranen uit de jaren ’60-’70. Na haar studies in Australië kwam ze zich in 1961 vervolmaken in Londen. Drie jaar later werd ze soliste aan de Royal Opera House Covent Garden, waar ze succes oogstte met rollen als Octavian, Sextus, Dido, Orfeo, Fiordiligi, Kundry, Brangane, Frika en Marina. Al gauw brak ze internationaal door: ze trad op in zowel Europese als Amerikaanse vermaarde operahuizen en nam deel aan de festivals van Bayreuth en Salzburg. Ze was regelmatig te gast in de operahuizen van Keulen en Parijs waar ze meewerkte aan de eerste integrale productie van Lulu o.l.v. Boulez (opgenomen door Deutsche Grammophon). Naast haar carrière als operazangeres stond Yvonne Minton eveneens bekend als actieve concertiste. Haar uitgebreide discografie omvat zowel opera- als concertstukken. Ze wijdt zich nu aan de scholing van jonge zangers.

Hermann Christian Polster (Leipzig), wiens basstem vooral in oratoria wordt gewaardeerd, startte zijn muzikale loopbaan in het Kreuzchor van Dresden. Hij vervolmaakte zich bij zijn vader, Fritz Polster, en volgde musicologie aan de Universiteit van Leipzig. Zijn internationale carrière gaf hij gestalte met concerten en oratoria o.m. met begeleiding van het Thomanerchor van Leipzig, het Kreuzchor van Dresden, de Bachsolisten en het Gewandhausorchester van Leipzig. Hij heeft wereldwijd opgetreden onder leiding van gevestigde dirigenten en maakte opnames voor radio, televisie en verschillende platenfirma’s. Hermann Christian Polster heeft aan de Felix Mendelssohn Bartholdy Hochschule in Leipzig gedoceerd. Hij leidt talrijke internationale master classes en wordt vaak als jurylid in zangwedstrijden gevraagd.

Vera Rozsa (of Vera Rozsa-Nordell) (1917-2010) was Hongaarse van afkomst en volgde een opleiding aan de Franz Liszt Academie van Boedapest waar ze haar zang- en leraarsdiploma behaalde. Ze studeerde er ook compositie bij Zoltan Kodaly. Haar loopbaan als opera- en concertzangeres bracht haar van Boedapest naar Londen, België, Frankrijk, Nederland en Wenen. Van 1965 tot 1970 doceerde ze aan het Royal College of Music van Manchester. Daarna wisselde ze privélessen af met internationale master classes. Vera Rozsa is jurylid geweest van talrijke internationale wedstrijden voor zang en werd voortdurend uitgenodigd om voordrachten te geven op de grote Europese en Amerikaanse festivals. Ze was jarenlang professor zang aan de Guildhall School of Music in Londen.

Na haar triomf in Lucia di Lammermoor in de Covent Garden in 1959 heeft Joan Sutherland haar plaats opgeëist als een van de grootste sopranen uit onze tijd. Ze haalde niet alleen de opera’s van Haendel van onder het stof, maar vertolkte ook vaak de opera’s van Mozart, Rossini, Bellini, Donizetti, Gounod, Thomas, Massenet en Verdi. Ze trad op in zowat alle befaamde operahuizen en haar discografie is ronduit indrukwekkend. Veel van haar opnames vielen bovendien in de prijzen. Universiteiten en bekende muziekscholen in Australië, Europa en de Verenigde Staten lauwerden Joan Sutherland met erediploma’s. Het Britse Koninkrijk erleende haar de titel Dame Commander of the Order of the British Empire en H.M. Koningin Elisabeth II verhief haar in de Order of Merit. Voor haar bewezen diensten aan de muziek verleende de Franse regering haar de titel van Commandeur des Arts et des Lettres. Nu ze niet meer zingt, wordt ze voor belangrijke zangwedstrijden vaak als jurylid uitgenodigd. Ze schreef ook de autobiografie ‘A prima donna’s Progress’, die in Groot-Brittannië, Australië en de Verenigde Staten gepubliceerd werd. Ze is gestorven in 2010.

De Zwiterse tenor Eric Tappy speelde bijna dertig jaar lang een vooraanstaande internationale rol, zowel op het vlak van het oratorium als van de opera. Hij werd beschouwd als de ideale vertolker van barokwerken en van Monteverdi in het bijzonder. In 1968 heeft hij de Prix Edison du Disque gekregen voor zijn vertolking van de rol van Orfeo.
Tot in 1981, het jaar waarin hij de scène verliet, was hij bovendien een van de beste tenorvertolkers van muziek van Mozart. Hij was dan ook overal en in de grootste operahuizen wereldwijd te gast. Hij nam aan talloze internationale festivals deel, ondermeer in Salzburg, in de productie Ponnelle-Levine.
Zijn repertoire gaat van de barok, over het werk van Stravinsky, met zijn lievelingsrollen als Pelléas, Alwa (Lulu) of Lensky, tot de hedendaagse muziek. Hij heeft gezongen onder leiding van grote dirigenten als Ansermet, Kleiberth, Kubelik, Karajan, Sawallisch, Levine of Harnoncourt. Hij heeft meegewerkt aan tal van opnames, films en andere creaties.
In 1981 richtte hij het Atelier d'Interprétation vocale et dramatique van de Opera van Lyon op, waarvan hij ook de leiding op zich nam. Hij werd daarna tot in 1999 docent aan het Conservatorium van Genève. In 1994 werd hij door de Franse regering benoemd tot Officier des Arts et des Lettres.
Wegens zijn ervaring op het vlak van de stemtechniek, de vertolking en de regie, werd hij zeer vaak gevraagd om master classes te geven, ondermeer in Salzburg, Brussel, Kopenhagen, Oslo, Göteborg en Villecroze in de Var.

De bariton-bas José Van Dam wordt vandaag beschouwd als één van de grootste vertolkers in de zangwereld. Hij debuteerde in Parijs en bevestigde zijn talent in vermaarde operahuizen en op befaamde festivals (Parijs, Covent Garden, La Scala, de Staatsoper in Wenen, de Deutsche Oper in Berlijn, Metropolitan Opera, Teatro Colón, de festivals van Salzburg, Aix-en-Provence, Orange e.a.). Hij zong rollen als Falstaff, Simon Boccanegra, Philippe II (Don Carlos), Don Giovanni, Boris Godounov, Amfortas (Parsifal), Der Fliegende Holländer, Wozzeck en werkte samen met grootheden als Herbert von Karajan, Claudio Abbado, Riccardo Muti, Georg Solti en Seiji Ozawa. Zijn vertolking van de hoofdrol in Saint-François d’Assise van Olivier Messiaen werd zowel in Parijs als in Salzburg met geestdrift onthaald. José Van Dam bouwde naast zijn operacarrière ook een uitgebreid repertoire in oratoria en Lieder op. Hij speelt een hoofdrol in de bekende film Le Maître de Musique. De stad Berlijn heeft hem de titel van Kammersänger verleend en in Frankrijk is hij uitgeroepen tot Chevalier de la Légion d’Honneur. In 1998 werd hij door Koning Albert II in de adelstand verheven.