Arie Van Lysebeth was Voorzitter van de Jury van de Koningin Elisabethwedstrijd van 1996 tot 2018. Hij begon op zijn vierde met viool. Aan het Koninklijk Conservatorium van Brussel deed hij hogere studies in muziektheorie, fagot, (piano), kamermuziek en orkestleiding. Na een aanwervingswedstrijd verwierf hij de functie van fagotsolist bij het Symfonieorkest van de Belgische Radio en Televisie. Twee jaar later werd hij ex aequo winnaar in de Internationale Fagotwedstrijd in Praag. Tegelijkertijd gaat hij zich vervolmaken in orkestdirectie bij Bruno Maderna in Salzburg en bij Pierre Boulez in Zwitserland. Vanaf 1970 dirigeerde hij het Vlaams Kamerorkest in binnen- en buitenland. Als gastdirigent leidde hij de bekendste Belgische orkesten en diverse symfonieorkesten in de Verenigde Staten, Argentinië, Taiwan, Engeland, Italië en Duitsland. Hij concerteerde met befaamde solisten zoals Igor Oistrakh, José Van Dam, Murray Perahia, Augustin Dumay e.a. Van 1995 tot 2004 was hij dirigent van het Symfonieorkest van het Koninklijk Conservatorium Brussel, waar hij jarenlang eerst docent kamermuziek (1970-1994) en later directeur (1994-2003) was. Aansluitend werd hij artistiek directeur van de Muziekkapel Koningin Elisabeth (2004-2014).

De Peruviaanse tenor Luigi Alva maakte in 1951 met I Pagliacci zijn operadebuut in zijn geboortestad Lima. Later vertolkte hij er de rol van Alfredo in La Traviata. Hij verliet zijn land in 1953 om zich in Italië te vervolmaken, eerst bij Ghirardini en daarna bij Compagalliani. Toen hij werd uitgekozen voor de feestelijke opening van de Piccola Scala, begon hij zijn loopbaan en zijn intense samenwerking met La Scala.
Optreden deed hij ook in Wenen, Londen, Berlijn, de Verenigde Staten vanaf 1960, Zuid-Amerika en Australië. Hij heeft een zeer uitgebreid repertoire van Mozart en Rossini. Zo vertolkte hij zes verschillende platenversies van Il Barbiere di Siviglia en trad ook in twee films op die aan deze opera gewijd zijn.
Luigi Alva heeft de Association Prolirica opgericht in Peru. Hij kreeg de Viotto d'oro in Italië, alsook de hoogste Peruviaanse onderscheiding voor zijn bijdrage tot de uitstraling van cultuur. Vandaag is hij docent aan de Academie van La Scala.

Sinds haar debuut in 1993 is Nancy Argenta een internationaal bekende sopraan. Haar repertoire beslaat drie eeuwen muziek. Haar vertolking niet enkel van de werken van Haendel, maar ook van Mozart, Schubert, Mahler en Schönberg heeft haar grote faam bezorgd. Ze voelt zich ook helemaal thuis in de opera, de kamermuziek en op recitals.

Ze werkt geregeld met dirigenten als Ozawa, Gardiner, Davis, Blomstedt, Pinnock, Hogwood en Norrington en heeft optredens verzorgd met de symfonische orkesten van Toronto, Montréal, Sydney en West-Australië, Philharmonia Orchestra, Boston Symphony, Singapore Symphony, City of Birmingham Symphony Orchestra en het Leipzig Gewandhausorchester. Voor opera- en recitaloptredens was ze te gast op festivals zoals het Festival van Vlaanderen, Aix-en-Provence, Mostly Mozart, Schleswig-Holstein en de BBC Proms.

In haar omvangrijke discografie zijn ondermeer de belangrijkste werken van Purcell, Scarlatti, Haendel, Bach, Haydn en Mozart te vinden. Voor haar cd O Solitude, met liederen en aria's van Purcell, werd ze in 1995 bekroond met de Bach and before cd-prijs voor klassieke muziek. Onder haar recente opnames tellen we Haendels Saul met Paul McCreesh voor Archiv, Handels Resurrezione met het Combattimento Consort en Lost is my quiet, een collectie Engelse muziek uit Purcells tijd.

Via de podia van ‘s werelds meest prestigieuze operahuizen - de Metropolitan Opera in New York, de Opera van Parijs, de Covent Garden in Londen, La Scala in Milaan, de Weense Staatsoper en het Teatro Colón in Bueno Aires - tot de concertzalen van Salzburg, Berlijn, Rome, Parijs en New York, is de naam van Martina Arroyo (New York) synoniem komen te staan voor musiceren van de hoogste plank. Ze staat bekend voor haar vertolkingen van Verdi, Puccini, Strauss en Mozart en voelt zich eveneens thuis in het hedendaagse repertoire. Ze heeft meer dan 50 opnames op haar actief, waaronder grote opera’s en orkestoptredens, gemaakt onder de leiding van internationaal gereputeerde dirigenten. Martina Arroyo is professor emeritus van de Universiteit van Indiana, bestuurder van de Carnegie Hall en de Metropolitan Opera Guild alsook Fellow of the American Academy of Arts and Sciences. Gedurende zes jaar was ze lid van de National Endowment for the Arts en ze ontving een van de allereerste American Council for the Arts awards. Ze heeft de Martina Arroyo Foundation, Inc. gesticht, die onder haar artistieke leiding twee programma’s voor jonge zangers ondersteunt; een ‘Role Development Class’ en een zes weken durende zomerresidentie ‘Prelude to Performance’. Martina Arroyo ontving de Kennedy Center Honor evenals eredoctoraten van verschillende universiteiten, waaronder de Juilliard School, het Hunter College, de New England School of Music en de Rutgers University

Renée Auphan, geboren in Marseille, begon haar loopbaan als assistent-regisseur bij de Opera. Daarna vervoegde ze de Monte-Carlo Opera en nam er vijf jaar lang de algemene leiding waar. Nog tijdens haar studies zang en muziek maakte ze haar operadebuut in de Opéra Comique en vervolgens op de podia van Monte Carlo en Marseille. Ze trad daarna op als soliste in de Parijse Opera, vooral in de periode dat Rolf Liebermann er de leiding had. In 1983 zette ze een punt achter haar carrière als zangeres en werd benoemd tot hoofd van het toenmalige Lausanne-festival, dat ze transformeerde in een opera- en balletseizoen. Zo creëerde ze de Opéra de Lausanne, die ze leidde van 1984 tot 1995. In 1993 ontving ze de Prix des Belles-Lettres van Franstalig Zwitserland, voor haar boek Mezza voce. Tussen 1995 en 2001 stond Renée Auphan aan het hoofd van het Grand Théâtre de Genève, en tot 2009 was ze directeur van de Opéra de Marseille. Sindsdien regisseerde ze er verschillende producties, waaronder Manon van Massenet, La Chartreuse de Parme van Sauguet, L’Héritière van Jean-Michel Damase en Sampiero Corso van Tomasi. Ze hernam er, na Lausanne en Tours, L’Aiglon van Honegger en ook Ibert, en dit jaar nog brengt ze er een heropvoering van La Traviata. Zij is Officier de la Légion d’Honneur en Officier de l’Ordre du Mérite.

Edith Bers staat niet alleen aan het hoofd van de afdeling zang aan de Juilliard School, maar is ook verbonden aan de faculteiten van de Manhattan School of Music, de Universiteit van New York en het Graduate Program in Vocal Arts van het Bard College Conservatory. Ze heeft zowel een opera- als concertcarrière achter de rug en heeft de Amerikaanse première van Schumanns Der Sängers Fluch op haar actief. Edith Bers jureerde en gaf master classes voor de Metropolitan Opera National Council Auditions, het Korean Broadcasting System, de Hong Kong/Juilliard Master Classes en Concert Artists Guild en gaf les op verschillende zomerfestivals zoals het Aspen Music Festival, het Ravinia Festival Steans Institute en het Bel Canto-instituut van Firenze. Haar studenten treden met grote operagezelschappen in de hele wereld op, waaronder de Metropolitan Opera, New York City Opera, Santa Fe Opera, Philadelphia Opera, Glyndebourne Opera en de opera’s van Hamburg, Bordeaux en Frankfurt.

De Amerikaanse sopraan Grace Bumbry (St.-Louis, Missouri) studeerde achtereenvolgens aan de Boston University, de Northwestern University en daarna aan de Music Academy of the West bij Lotte Lehman, die haar de liefde voor het Duitse Lied bijbracht. Haar debuut in Aida bij de Opera van Parijs opende de weg naar vermaarde operahuizen en festivals (Bayreuth, Covent Garden, La Scala, Wiener Staatsoper, Metropolitan Opera, Teatro Colón, Salzburg, Verona, Orange…) waar ze zong onder leiding van beroemde dirigenten zoals H. von Karajan, C. Abbado, G. Solti, S. Ozawa, W. Sawallisch, G. Prêtre, G. Patané, L. Bernstein en J. Levine. Onder de rollen die ze vertolkt heeft, tellen we Amneris, Aida, Carmen, Dalila, Eboli, Tosca, Gioconda, Venus, Turandot en Salomé. Bij de opening van de Opéra Bastille in Parijs was zij één van de uitverkorenen voor een rol in Les Troyens.

De Texaanse Lella Cuberli werd door belcantoliefhebbers ontdekt toen ze naar Italië trok om er aan internationale wedstrijden deel te nemen. Ze besloot er zich te vestigen om de taal en de cultuur te bestuderen en haar lyrisch repertoire uit te breiden. Ze debuteerde in 1978 aan La Scala in Die Entführung aus dem Serail en werd snel beroemd voor haar vertolkingen van Mozart en Haendel. Daarnaast bouwde Lella Cuberli stilaan een internationale concert- en recitalcarrière uit en was zo onder meer in New York (Carnegie Hall), Berlijn en Salzburg en later ook in de Metropolitan Opera, de Covent Garden en de Opéra Bastille te bewonderen, onder de leiding van beroemde dirigenten als von Karajan, Barenboim, Abbado, Muti en Levine. Ze vertolkte rollen in Tancredi, I Capuleti ed i Montecchi, La Donna del Lago, Semiramide, Così fan tutte, Le Nozze di Figaro, Lucia di Lammermoor, Otello, La Traviata, La Bohême, The Rake’s Progress, enz. Later ontwikkelde ze een passie voor het zangonderwijs. In Frankrijk heeft Lella Cuberli in 1986 de Grand Prix du Disque gewonnen voor de beste vrouwelijke uitvoering in Il Viaggio a Reims. Ze werd er ook gelauwerd met de Rossiniprijs en kreeg de titel van Chevalier dans l’Ordre des Arts et des Lettres.

De Zwitserse tenor Ernst Haefliger (1919-2007) verwierf grote faam zowel op het vlak van het Lied, de opera als het oratorium. Wereldwijd hebben zijn vertolkingen van de werken van Bach hem grote waardering opgeleverd. Zijn recitals waren legendarisch en zijn master classes werden zeer op prijs gesteld.

Ernst Haefliger studeerde aan het seminarie van Wettingen en aan het Conservatorium van Zürich. Daarna is hij in München een vervolmakingscursus Duitse opera gaan volgen bij Julius Patzak. In Milaan ging hij bij Fernando Carpi zijn belcanto techniek bijschaven. Hij wijdde zich aanvankelijk vooral aan het Lied en het koorrepertorium, maar door toedoen van Ferenc Fricsay stapte hij over naar de opera. Antigone van Carl Orff was een van zijn bekendste creaties in Salzburg. Jarenlang vertolkte hij rollen voor lyrische tenors in de Opera van Berlijn. Hij was ook aan het werk te zien in de Lyric Opera van Chicago en op het Festival van Vancouver.

Voor de labels Angel, Columbia, Deutsche Grammophon, Vanguard, Philips en Claves maakte Ernst Haefliger tal van opnames. Hij gaf het boek Die Kunst des Singens uit bij Schott Verlag, doceerde aan de Hochschule für Musik van München en gaf talrijke master classes in Zürich, Japan en in de Verenigde Staten (Marlboro en Ravinia).

Tijdens zijn lange carrière, die meer dan vijf decennia overspant, heeft Tom Krause met de grootste zangers en dirigenten van zijn generatie opgetreden, in de meest vooraanstaande operahuizen en internationale concertzalen. Dankzij zijn uitgebreide ervaring op alle klassieke vlakken (opera, oratorio, Lied) en zijn interesse in het doorgeven van de kunst van het zingen, wordt hij vaak wereldwijd uitgenodigd om master classes te geven en te zetelen in de jury’s van de meest prestigieuze internationale muziekwedstrijden. Sinds 2002 staat hij aan het hoofd van de zangafdeling van de Escuela Superior de Música Reina Sofía in Madrid. Onder de talrijke eerbetonen waarmee zijn muzikale bijdrages bekroond werden, tellen we de Orde van de Finse Leeuw, de hoogste onderscheiding voor culturele persoonlijkheden in Finland. Hij mocht tevens de titel doctor honoris causa van de Universiteit van Helsinki in ontvangst nemen en heeft in Hamburg de titel van Kammersänger gekregen. Tom Krause heeft meegewerkt aan verschillende films, televisieprogramma’s en documentaires. Men kan hem aan het werk horen op meer dan honderd opnames, waarvan er meerdere bekroond werden.

Yvonne Minton was een van de grote mezzosopranen uit de jaren ’60-’70. Na haar studies in Australië kwam ze zich in 1961 vervolmaken in Londen. Drie jaar later werd ze soliste aan de Royal Opera House Covent Garden, waar ze succes oogstte met rollen als Octavian, Sextus, Dido, Orfeo, Fiordiligi, Kundry, Brangane, Frika en Marina. Al gauw brak ze internationaal door: ze trad op in zowel Europese als Amerikaanse vermaarde operahuizen en nam deel aan de festivals van Bayreuth en Salzburg. Ze was regelmatig te gast in de operahuizen van Keulen en Parijs waar ze meewerkte aan de eerste integrale productie van Lulu o.l.v. Boulez (opgenomen door Deutsche Grammophon). Naast haar carrière als operazangeres stond Yvonne Minton eveneens bekend als actieve concertiste. Haar uitgebreide discografie omvat zowel opera- als concertstukken. Ze wijdt zich nu aan de scholing van jonge zangers.

Toen Evgeny Nesterenko in 1970 de Tchaikovskywedstrijd won, was dat het startsein van een bliksemsnelle carrière. Na het Bolchoitheater volgden alle grote zalen wereldwijd. Hij zong onder leiding van beroemde dirigenten als Abbado, Muti, Kleiber, Pretre, Sawallisch... Zowel in opera, oratoria als het Lied bracht zijn buitengewone basstem het publiek in vervoering. Bepaalde melodieën van Shostakovitsch en van Georgi Swiridow bracht hij zelfs in première. Hij oogstte bijzonder veel succes in de productie van Don Carlo opgevoerd naar aanleiding van de 200ste verjaardag van de Scala. Evgeny Nesterenko heeft cd- en videoopnames bij zowel het Russisch label Melodia als bij EMI, Philips, Deutsche Grammophon en andere. In zijn vaderland en elders werd hij gelauwerd met diverse onderscheidingen. Evgeny Nesterenko doceerde zang in Wenen. In België was hij te zien op een recital in Brussel (1989), in Attila (1993), in Don Carlo in de Vlaamse Opera (1995) en in de Bijloke in Gent (2000).

Hermann Christian Polster (Leipzig), wiens basstem vooral in oratoria wordt gewaardeerd, startte zijn muzikale loopbaan in het Kreuzchor van Dresden. Hij vervolmaakte zich bij zijn vader, Fritz Polster, en volgde musicologie aan de Universiteit van Leipzig. Zijn internationale carrière gaf hij gestalte met concerten en oratoria o.m. met begeleiding van het Thomanerchor van Leipzig, het Kreuzchor van Dresden, de Bachsolisten en het Gewandhausorchester van Leipzig. Hij heeft wereldwijd opgetreden onder leiding van gevestigde dirigenten en maakte opnames voor radio, televisie en verschillende platenfirma’s. Hermann Christian Polster heeft aan de Felix Mendelssohn Bartholdy Hochschule in Leipzig gedoceerd. Hij leidt talrijke internationale master classes en wordt vaak als jurylid in zangwedstrijden gevraagd.

Na haar triomf in Lucia di Lammermoor in de Covent Garden in 1959 heeft Joan Sutherland haar plaats opgeëist als een van de grootste sopranen uit onze tijd. Ze haalde niet alleen de opera’s van Haendel van onder het stof, maar vertolkte ook vaak de opera’s van Mozart, Rossini, Bellini, Donizetti, Gounod, Thomas, Massenet en Verdi. Ze trad op in zowat alle befaamde operahuizen en haar discografie is ronduit indrukwekkend. Veel van haar opnames vielen bovendien in de prijzen. Universiteiten en bekende muziekscholen in Australië, Europa en de Verenigde Staten lauwerden Joan Sutherland met erediploma’s. Het Britse Koninkrijk erleende haar de titel Dame Commander of the Order of the British Empire en H.M. Koningin Elisabeth II verhief haar in de Order of Merit. Voor haar bewezen diensten aan de muziek verleende de Franse regering haar de titel van Commandeur des Arts et des Lettres. Nu ze niet meer zingt, wordt ze voor belangrijke zangwedstrijden vaak als jurylid uitgenodigd. Ze schreef ook de autobiografie ‘A prima donna’s Progress’, die in Groot-Brittannië, Australië en de Verenigde Staten gepubliceerd werd. Ze is gestorven in 2010.

De Zwiterse tenor Eric Tappy speelde bijna dertig jaar lang een vooraanstaande internationale rol, zowel op het vlak van het oratorium als van de opera. Hij werd beschouwd als de ideale vertolker van barokwerken en van Monteverdi in het bijzonder. In 1968 heeft hij de Prix Edison du Disque gekregen voor zijn vertolking van de rol van Orfeo.
Tot in 1981, het jaar waarin hij de scène verliet, was hij bovendien een van de beste tenorvertolkers van muziek van Mozart. Hij was dan ook overal en in de grootste operahuizen wereldwijd te gast. Hij nam aan talloze internationale festivals deel, ondermeer in Salzburg, in de productie Ponnelle-Levine.
Zijn repertoire gaat van de barok, over het werk van Stravinsky, met zijn lievelingsrollen als Pelléas, Alwa (Lulu) of Lensky, tot de hedendaagse muziek. Hij heeft gezongen onder leiding van grote dirigenten als Ansermet, Kleiberth, Kubelik, Karajan, Sawallisch, Levine of Harnoncourt. Hij heeft meegewerkt aan tal van opnames, films en andere creaties.
In 1981 richtte hij het Atelier d'Interprétation vocale et dramatique van de Opera van Lyon op, waarvan hij ook de leiding op zich nam. Hij werd daarna tot in 1999 docent aan het Conservatorium van Genève. In 1994 werd hij door de Franse regering benoemd tot Officier des Arts et des Lettres.
Wegens zijn ervaring op het vlak van de stemtechniek, de vertolking en de regie, werd hij zeer vaak gevraagd om master classes te geven, ondermeer in Salzburg, Brussel, Kopenhagen, Oslo, Göteborg en Villecroze in de Var.

De bariton-bas José Van Dam wordt vandaag beschouwd als één van de grootste vertolkers in de zangwereld. Hij debuteerde in Parijs en bevestigde zijn talent in vermaarde operahuizen en op befaamde festivals (Parijs, Covent Garden, La Scala, de Staatsoper in Wenen, de Deutsche Oper in Berlijn, Metropolitan Opera, Teatro Colón, de festivals van Salzburg, Aix-en-Provence, Orange e.a.). Hij zong rollen als Falstaff, Simon Boccanegra, Philippe II (Don Carlos), Don Giovanni, Boris Godounov, Amfortas (Parsifal), Der Fliegende Holländer, Wozzeck en werkte samen met grootheden als Herbert von Karajan, Claudio Abbado, Riccardo Muti, Georg Solti en Seiji Ozawa. Zijn vertolking van de hoofdrol in Saint-François d’Assise van Olivier Messiaen werd zowel in Parijs als in Salzburg met geestdrift onthaald. José Van Dam bouwde naast zijn operacarrière ook een uitgebreid repertoire in oratoria en Lieder op. Hij speelt een hoofdrol in de bekende film Le Maître de Musique. De stad Berlijn heeft hem de titel van Kammersänger verleend en in Frankrijk is hij uitgeroepen tot Chevalier de la Légion d’Honneur. In 1998 werd hij door Koning Albert II in de adelstand verheven.

Zeger Vandersteene kreeg zijn eerste zangopleiding als heldere jongenssopraan in de toenmalig befaamde Schola Cantorum van de Sint-Baafskathedraal in zijn geboortestad Gent. Zijn vierjarige studie van de Gregoriaanse gezangen heeft hem blijvend beïnvloed.
Na zijn basisopleiding schoolde hij zijn stem verder bij internationaal bekende zangpedagogen in Oostenrijk, Italië, Nederland en Frankrijk. Hij zong in het begin als contratenor bij Safford Cape, René Clemencic en Nikolaus Harnoncourt (muziek uit de middeleeuwen, de renaissance en de barok).
Hij heeft vervolgens zijn tenorstem verder uitgebouwd en zong als lyrische tenor in de grote internationale muziekcentra, zowel opera als oratorium of lied en melodie, van Monteverdi tot de hedendaagse muziek. Hij was te horen als Steuerman (Der Fliegende Holländer), Aegist (Elektra), Jaquino (Fidelio), Ernesto (Don Pasquale), Les Pécheurs de Perles en in Lakmé, en hij trad ook op in vijf hedendaagse opera's, ondermeer in München, Berlijn en Venetië.
Hij zong zowat overal ter wereld onder leiding van beroemde dirigenten als Sir J. Pritchard, M. Janovski, R. Frübeck de Burgos, E. Inbal, M. Soustrot, H. Vonk en Sir C. Mackerras en maakte opnamen voor onder andere Harmonia Mundi, Erato, Teldec en RGIP.
Zeger Vandersteen heeft master classes gegeven in Mexico, Japan en Duitsland en is ereprofessor aan het Muziekconservatorium van Gent.