Arie Van Lysebeth was Voorzitter van de Jury van de Koningin Elisabethwedstrijd van 1996 tot 2018. Hij begon op zijn vierde met viool. Aan het Koninklijk Conservatorium van Brussel deed hij hogere studies in muziektheorie, fagot, (piano), kamermuziek en orkestleiding. Na een aanwervingswedstrijd verwierf hij de functie van fagotsolist bij het Symfonieorkest van de Belgische Radio en Televisie. Twee jaar later werd hij ex aequo winnaar in de Internationale Fagotwedstrijd in Praag. Tegelijkertijd gaat hij zich vervolmaken in orkestdirectie bij Bruno Maderna in Salzburg en bij Pierre Boulez in Zwitserland. Vanaf 1970 dirigeerde hij het Vlaams Kamerorkest in binnen- en buitenland. Als gastdirigent leidde hij de bekendste Belgische orkesten en diverse symfonieorkesten in de Verenigde Staten, Argentinië, Taiwan, Engeland, Italië en Duitsland. Hij concerteerde met befaamde solisten zoals Igor Oistrakh, José Van Dam, Murray Perahia, Augustin Dumay e.a. Van 1995 tot 2004 was hij dirigent van het Symfonieorkest van het Koninklijk Conservatorium Brussel, waar hij jarenlang eerst docent kamermuziek (1970-1994) en later directeur (1994-2003) was. Aansluitend werd hij artistiek directeur van de Muziekkapel Koningin Elisabeth (2004-2014).

Via de podia van ‘s werelds meest prestigieuze operahuizen - de Metropolitan Opera in New York, de Opera van Parijs, de Covent Garden in Londen, La Scala in Milaan, de Weense Staatsoper en het Teatro Colón in Bueno Aires - tot de concertzalen van Salzburg, Berlijn, Rome, Parijs en New York, is de naam van Martina Arroyo (New York) synoniem komen te staan voor musiceren van de hoogste plank. Ze staat bekend voor haar vertolkingen van Verdi, Puccini, Strauss en Mozart en voelt zich eveneens thuis in het hedendaagse repertoire. Ze heeft meer dan 50 opnames op haar actief, waaronder grote opera’s en orkestoptredens, gemaakt onder de leiding van internationaal gereputeerde dirigenten. Martina Arroyo is professor emeritus van de Universiteit van Indiana, bestuurder van de Carnegie Hall en de Metropolitan Opera Guild alsook Fellow of the American Academy of Arts and Sciences. Gedurende zes jaar was ze lid van de National Endowment for the Arts en ze ontving een van de allereerste American Council for the Arts awards. Ze heeft de Martina Arroyo Foundation, Inc. gesticht, die onder haar artistieke leiding twee programma’s voor jonge zangers ondersteunt; een ‘Role Development Class’ en een zes weken durende zomerresidentie ‘Prelude to Performance’. Martina Arroyo ontving de Kennedy Center Honor evenals eredoctoraten van verschillende universiteiten, waaronder de Juilliard School, het Hunter College, de New England School of Music en de Rutgers University

Renée Auphan, geboren in Marseille, begon haar loopbaan als assistent-regisseur bij de Opera. Daarna vervoegde ze de Monte-Carlo Opera en nam er vijf jaar lang de algemene leiding waar. Nog tijdens haar studies zang en muziek maakte ze haar operadebuut in de Opéra Comique en vervolgens op de podia van Monte Carlo en Marseille. Ze trad daarna op als soliste in de Parijse Opera, vooral in de periode dat Rolf Liebermann er de leiding had. In 1983 zette ze een punt achter haar carrière als zangeres en werd benoemd tot hoofd van het toenmalige Lausanne-festival, dat ze transformeerde in een opera- en balletseizoen. Zo creëerde ze de Opéra de Lausanne, die ze leidde van 1984 tot 1995. In 1993 ontving ze de Prix des Belles-Lettres van Franstalig Zwitserland, voor haar boek Mezza voce. Tussen 1995 en 2001 stond Renée Auphan aan het hoofd van het Grand Théâtre de Genève, en tot 2009 was ze directeur van de Opéra de Marseille. Sindsdien regisseerde ze er verschillende producties, waaronder Manon van Massenet, La Chartreuse de Parme van Sauguet, L’Héritière van Jean-Michel Damase en Sampiero Corso van Tomasi. Ze hernam er, na Lausanne en Tours, L’Aiglon van Honegger en ook Ibert, en dit jaar nog brengt ze er een heropvoering van La Traviata. Zij is Officier de la Légion d’Honneur en Officier de l’Ordre du Mérite.

Haar vijftig jaar lange internationale carrière bracht Teresa Berganza naar de podia van de meest prestigieuze zalen wereldwijd : La Scala, Covent Garden, Metropolitan Opera, Teatro Colón en de Opera’s van onder meer Parijs, Rome, Wenen, Hamburg, Stockholm, Chicago, Dallas en San Francisco. Ze heeft er gezongen onder de leiding van de gerenommeerde dirigenten van de 20ste eeuw, zoals C.M. Giulini, H. von Karajan, G. Solti, Z. Mehta, C. Abbado, D. Barenboim en R. Muti. Haar podiumprésence en de kracht van haar vertolkingen konden steeds op veel bijval rekenen en waren enorm in vraag bij regisseurs als F. Zeffirelli, J.P. Ponnelle, G. Strehler, P. Faggioni. Ze vertolkte onder andere de rollen van Cherubino, Zerlina, Dorabella, Rosina, Angelina, Isabella, La Périchole, Charlotte en Carmen. Haar repertoire reikt van de Italiaanse barokmeesters tot de 20ste-eeuwse componisten, met een voorliefde voor de Spaanse muziek. Naast haar carrière als soliste geeft Teresa Berganza talrijke master classes in de grootste Spaanse en internationale muziekcentra, meer bepaald in Madrid, Santander, Parijs, Sint-Petersburg, Rome, enz. Onder de ongeveer honderd onderscheidingen die ze in ontvangst mocht nemen, hecht ze in het bijzonder belang aan de medaille die ze van de Real Academia de Bellas Artes de San Fernando gekregen heeft als eerste dame met een academische rang.

Na zijn studies aan de Muziekuniversiteit van Boekarest debuteerde Marius Brenciu in 1997 als Don Ottavio (Don Giovanni). Hij won tal van prijzen, waaronder in 2000 de 2de prijs op de Koningin Elisabethwedstrijd en in 2001 de onderscheiding Singer of the World op de Cardiff Singer of the World Competition. Hij werkte onder leiding van dirigenten als C. Abbado, L. Maazel, Z. Mehta, V. Gergiev, K. Petrenko, M. Jansons en S. Ozawa, met toonaangevende orkesten als de Berliner Philharmoniker, het Gewandhaus Orchester, het NDR Sinfonieorchester, de BBC Philharmonic, en het Orchestre Philharmonique de Radio France. Marius Brenciu heeft opgetreden in La Bohème in Hamburg, San Francisco, Tel Aviv en Brussel ; La Rondine in de Metropolitan Opera, evenals in Parijs en Toulouse ; Simon Boccanegra in Hamburg ; La Traviata in Berlijn, Rome, Brussel, San Diego en Montpellier ; Jevgeni Onegin in Wenen, Tokio, Genève, Zürich en München ; L’Elisir d’amore in Berlijn en Tel Aviv. Hij heeft opnames gemaakt voor EMI, de BBC, de SWR, de NHK en Radio France. Hij werkte samen met regisseurs als F. Zeffirelli, P. Stein, N. Joel, K. en U. Hermann en A. Homoki. Hij maakte opnames voor EMI, BBC, SWR, NHK en Radio France. Hij woonde enkele jaren in Brussel en werd Belgisch staatsburger.

Peter de Caluwe studeerde literatuur en theaterwetenschappen aan de universiteiten van Gent, Brussel en Antwerpen. Gerard Mortier nodigde hem in 1986 uit bij de Muntschouwburg, waar hij actief was als dramaturg met specifieke verantwoordelijkheid voor perscontacten, public relations en jongerenprojecten. In 1989 verzochten Pierre Audi en Truze Lodder hem deel uit te komen maken van het team in Amsterdam. In 1994 werd hij benoemd tot casting director, waarna hij zich ontwikkelde tot hoofd artistieke zaken. De Caluwe is sinds 2007 algemeen en artistiek directeur van de Koninklijke Muntschouwburg. Peter de Caluwe is in Brussel inmiddels aan zijn derde mandaat toe, dat afloopt in 2025. In oktober 2011 werd de Munt onder leiding van Peter de Caluwe uitgeroepen tot Operahuis van het Jaar door het toonaangevende Duitse vaktijdschrift Opernwelt. In november 2011 verkozen Radio Klara en Muziekcentrum Vlaanderen hem tot Muziekpersoonlijkheid van het Jaar. Hij heeft de eerste master honoris causa van de Instituts supérieurs d’Arts Saint-Luc in Brussel ontvangen en was van 2011 tot 2013 President van Opera Europa. In 2013 werd Peter de Caluwe uitgeroepen tot Manager van het jaar door de Vlaamse Vereniging voor Bestuur en Beleid.

Salvatore Champagne trad op in de grootste operahuizen en concertzalen in de Verenigde Staten en in Europa. Hij debuteerde in 1988 toen hij werd geselecteerd als tenorsolist voor een Europese tournee met Leonard Bernstein. Direct daarna trad hij toe tot het ensemble van het Badisches Staatstheater in Karlsruhe, waarmee hij vele belangrijke tenorrollen vertolkte. De volgende tien jaar werd hij uitgenodigd voor gerenommeerde huizen als het Opernhaus van Zürich, de Deutsche Oper am Rhein, het Teatro Bellini en de Bayerische Staatsoper. Naast zijn optredens in de opera heeft Salvatore Champagne ook tal van concerten gegeven, onder meer met het London Philharmonia Orchestra en het Koninklijk Concertgebouworkest. Hij behaalde prijzen op de Mirjam Helin International Singing Competition en de International Vocal Competition 's-Hertogenbosch, evenals beurzen van Musica, de Sullivan Foundation en het National Institute for Music Theatre. In 2004 ging Salvatore Champagne op aanraden van zijn leraar en mentor Richard Miller studeren aan de faculteit zang van het Oberlin College and Conservatory, een faculteit waarvan hij nu directeur is.

Marc Clémeur voltooide zijn universitaire studies theaterwetenschap en musicologie in Keulen, en was daarna assistent-regisseur van Götz Friedrich in Amsterdam, Bayreuth en Düsseldorf. In 1977 werd hij producent klassieke muziek voor de Belgische radio en televisie. In 1984 werd hij benoemd tot directeur van het Vlaams Filharmonisch Orkest en in 1989 tot directeur van de Vlaamse Opera, die onder zijn leiding een internationale reputatie verwierf. In 2009 kwam hij aan het hoofd van de Opéra National du Rhin. Hij startte er een origineel project, met een bijzondere aandacht voor hedendaagse componisten. Hij wijdde een cyclus aan Janáèek, geregisseerd door Robert Carsen, en bracht zelden uitgevoerde werken van Franse componisten. Onder zijn leiding wist de Opéra Studio een aantal zangers op te leiden die nu belangrijke internationale carrières maken. Na een zeer lange loopbaan in de muziekwereld, wordt Marc Clémeur nu vaak gevraagd als artistiek adviseur door operahuizen en wedstrijdorganisaties, en uitgenodigd als jurylid van prestigieuze internationale muziekwedstrijden. Hij is bestuurder van Génération Opéra in Parijs, die o.a. het Concours Voix Nouvelles organiseert, en artistiek adviseur van de Wedstrijd Opera Pienza.

Helmut Deutsch is één van de meest gevraagde en vermaarde liedbegeleiders ter wereld. Hij werd geboren in Wenen en studeerde er aan het Konservatorium, de Music Academy en de Universität für Musik und darstellende Kunst. In 1965 ontving hij de Wiener Kompositionspreis en op 24-jarige leeftijd werd hij benoemd tot hoogleraar. Hoewel hij zich onderscheidde in kamermuziek, met befaamde instrumentalisten, concentreerde hij zich toch vooral op liedbegeleiding. In zijn beginjaren begeleidde hij de sopraan Irmgard Seefried, daarna was hij twaalf jaar lang vooral de vaste begeleider van Hermann Prey. Nadien speelde hij in de grote concertzalen en werkte samen met gerenommeerde zangers, zoals Jonas Kaufmann, Diana Damrau, Piotr Beczala, Camilla Nylund, Michael Volle en Mauro Peter. Helmut Deutsch nam meer dan honderd cd’s op. In de afgelopen jaren lag vooral de ontwikkeling van jonge talenten hem nauw aan het hart : na zijn periode als docent in Wenen bleef hij lesgeven, voornamelijk aan de Hochschule für Musik und Theater in München, waar hij gedurende 28 jaar hoogleraar liedinterpretatie was. Daarnaast is hij gastdocent aan verschillende andere scholen en geeft hij vele masterclasses in Europa en het Verre Oosten.

Serge Dorny studeerde muziek aan het Conservatorium van Gent en kunstgeschiedenis, archeologie, musicologie en communicatiewetenschappen aan de Rijksuniversiteit Gent. In 1983 begon hij bij het Koninklijk Munttheater als muzikaal dramaturg onder Gerard Mortier, waarna hij vanaf 1989 de functie van artistiek directeur van het Festival van Vlaanderen vervulde. Vervolgens werd hij benoemd tot algemeen en artistiek directeur van het London Philharmonic Orchestra. Van 2003 tot 2021 was hij algemeen directeur van de Opéra National de Lyon; sindsdien bekleedt hij diezelfde functie bij de Bayerische Staatsoper. Hij zetelt in de raad van bestuur van de Bayerische Rundfunk en van de Koningin Elisabethwedstrijd, en is jurylid van verschillende internationale wedstrijden. Serge Dorny ontving een eredoctoraat van de Université de Montréal. Hij is benoemd tot officier in de Belgische Kroonorde en in Frankrijk tot Chevalier de l’Ordre de la Légion d’Honneur en Commandeur de l’Ordre des Arts et des Lettres. Zijn publicaties omvatten L’avenir d’un passé (met Johann Thieleman) en Penser l’opéra à présent.

De Nederlandse sopraan Margreet Honig kreeg haar opleiding bij Annie Hermes en Corrie Bijster aan het Conservatorium van Amsterdam. Daarna ging ze naar de Verenigde Staten om zich te vervolmaken bij Evelyne Lear, voordat ze zich in Parijs bij Pierre Bernac ging specialiseren in het Franse repertoire. Ze gaf een groot aantal recitals samen met pianist Rudolf Jansen en maakte ook verschillende opnames met hem en het Nederlands Radio Kamerorkest onder leiding van Kenneth Montgomery. In de afgelopen dertig jaar wijdde Margreet Honig zich bijna volledig aan het lesgeven. Zij was gedurende vele jaren professor aan het Rotterdams Conservatorium en aan de Sweelinck Academie van het Conservatorium van Amsterdam. Ze wordt vaak uitgenodigd om master classes en interpretatiecursussen te geven in Europa en de Verenigde Staten: zo gaf zij onder meer les aan de conservatoria van Zurich, Basel, Hamburg, Versailles en Parijs (CNSM), aan de Academie van het Festival van Aix-en-Provence, de Royal Academy of London en het Curtis Institute in Phildadelphia. Ze werkte ook in operastudio's bij de Bayerische Staatsoper en de Letse Staatsopera. Dankzij haar hulp als vocale coach hebben veel studenten van over de hele wereld de weg gevonden naar grote internationale podia.

Dominique Meyer, zoon van een diplomaat, werd geboren in 1955 in de Elzas en bracht zijn jeugd door in Duitsland. Tijdens zijn studies aan de Parijse School of Economics was hij al snel gepassioneerd door alles wat met cultuur te maken had en ging dagelijks naar het theater, de opera of naar een concert. Vanaf 1980 raakte hij betrokken bij het Franse cultuurbeleid: hij werkte eerst bij het Ministerie van Industrie en sloot zich vervolgens aan bij het kabinet van minister van Cultuur Jack Lang als hoofd van de film- en cultuurindustrie. Hij was ook adviseur voor de Opera van Parijs, waarvan hij in 1989 directeur werd. Daarna was hij directeur van het kabinet van de minister van Cultuur en Communicatie Catherine Tasca, vervolgens adviseur van de premiers Edith Cresson en Pierre Bérégovoy, voordat hij in 1994 tot directeur van de Opéra de Lausanne werd benoemd. Van 1999 tot 2010 was Dominique Meyer algemeen en artistiek directeur van het Théâtre des Champs-Elysées. Sindsdien is hij directeur van de Wiener Staatsoper. Tot 2010 was Dominique Meyer ook docent aan de Universiteit van Evry (Parijs), in de opleiding Professional Master in Administration of Music and Performing Arts. Sinds 2009 is hij juryvoorzitter van de zangwedstrijd Neue Stimmen.

Ann Murray, geboren in Dublin, ontwikkelde een nauwe band met de Engelse Nationale Opera, waarvoor ze de titelrollen zong van Xerxes, Ariodante (Händel) en Maria Stuarda (Donizetti), en met het Royal Opera House, Covent Garden, waar ze Cherubino, Dorabella, Donna Elvira, Rosina en Octavian vertolkte, evenals rollen in nieuwe producties waaronder L’Enfant et les sortilèges, Ariadne auf Naxos, Idomeneo, Mitridate, Re di Ponto, Così fan tutte, Mosè in Egitto, Alcina en Giulio Cesare. Haar engagement in opera en recital bracht haar naar alle uithoeken van de wereld: Frankfurt, Hamburg, Dresden, Keulen, Berlijn, München, Parijs, Brussel, Amsterdam, Milaan, Wenen (Konzerthaus en Musikverein), Salzburg, Madrid, Dublin, Chicago, Los Angeles en New York (Metropolitan Opera). Haar discografie weerspiegelt niet alleen haar uitgebreide repertoire in concert en recital, maar ook veel van haar belangrijkste operarollen. Ann Murray ontving ook vele onderscheidingen: in 1997 werd ze door de Nationale Universiteit van Ierland benoemd tot Honorary Doctor of Music; in 1998 kreeg ze van de Bayerische Staatsoper de titel van Kammersängerin, en in 1999 die van Honorary Fellow van de Royal Academy of Music (Londen). Tijdens de Golden Jubilee Queen’s Birthday Honours werd ze benoemd tot Dame Commander of the Most Excellent Order of the British Empire.

Christoph Prégardien geldt als een van de beste operatenoren van vandaag. Hij treedt regelmatig op met vooraanstaande orkesten als de Berliner en Wiener Philharmoniker, het Koninklijk Concertgebouworkest Amsterdam, het Philharmonia Orchestra en het Orchestre philharmonique de Radio France. Zijn uitgebreide en vaak geprezen discografie omvat samenwerkingen met tal van gerenommeerde artiesten zoals Andreas Staier, Michael Gees, Julia Kleiter, Julius Drake, Christoph Schnackertz en met zijn zoon Julian Prégardien. Zijn ervaring in de rol van Evangelist en zijn nauwe band met dirigenten als Kent Nagano, Riccardo Chailly, Philippe Herreweghe, Nikolaus Harnoncourt, Fabio Luisi en John Eliot Gardiner vormen de perfecte basis voor het dirigeren van Bachrepertoire, een passie waaraan hij zich sinds 2012 overgeeft, samen met o.m. Le Concert Lorrain, het Nederlands Kamerkoor, het Balthasar Neumann Choir, het Dresdner Kammerchor, het Collegium Vocale Gent en het RIAS Kammerchor. Christoph Prégardien wijdt ook een groot deel van zijn tijd aan lesgeven: hij is sinds 2004 professor aan de Hochschule für Musik in Keulen en geeft over de hele wereld masterclasses.

Christophe Rousset, oprichter van Les Talens Lyriques in 1991 en internationaal gerenommeerd klavecinist, laat zich als muzikant en dirigent graag inspireren door zijn passie voor opera en de herontdekking van het Europese muzikale erfgoed. Hij studeerde klavecimbel aan de Schola Cantorum bij Huguette Dreyfus, vervolgens aan het Koninklijk Conservatorium van Den Haag bij Bob van Asperen, en op 22-jarige leeftijd won hij de 1e Prijs van de 7e klavecimbelwedstrijd Musica Antiqua in Brugge. Met Les Talens Lyriques wordt Christophe Rousset vandaag wereldwijd uitgenodigd voor optredens. Tegelijkertijd maakt hij verder carrière als klavecinist en kamermusicus, waarbij hij op de mooiste historische instrumenten speelt en opnames maakt. Van zeer groot belang voor Christophe Rousset is de pedagogische dimensie: hij leidt en bezielt master classes en jeugdacademies. Christophe Rousset treedt op als gastdirigent op de grote podia en werkt samen met vermaarde ensembles. Hij wijdt zich daarnaast ook aan musicologisch onderzoek en publiceert kritische uitgaven en monografieën over Rameau en François Couperin. Christophe Rousset is Chevalier de la Légion d’Honneur, Commandeur des Arts et des Lettres en Chevalier de l’Ordre national du Mérite.

Peter Schreier volgde zijn eerste zanglessen bij zijn vader, voordat hij naar de voorbereidende klas van het Kreuzchor in Dresden ging, waar hij al snel eerste solist werd en waarmee hij de cantates van Bach opnam voor Deutsche Grammophon. In 1956 begon hij de studies zang en orkestdirectie aan de Hochschule für Musik in Dresden. Na het behalen van zijn diploma, in 1959, trad hij toe tot het ensemble van de Staatsoper van Dresden als lyrische tenor. Nadien was hij te gast bij de meest vooraanstaande ensembles, waaronder de Staatsoper van Berlijn en Wenen, de festivals van Wenen, Salzburg en Bayreuth, de Scala van Milaan en het Teatro Colón in Buenos Aires. Zijn stem werd al snel geprezen, vooral voor zijn vertolkingen van hoofdrollen in opera’s van Mozart en voor zijn recitals. Veel van zijn plaatopnames worden nu opnieuw uitgegeven op cd voor labels als Berlin Classics en Philips. Naast zijn zangcarrière dirigeerde hij de Staatskapelle Dresden, voor het eerst in 1970, en sindsdien specialiseerde hij zich in de muziek van Bach en Mozart. Peter Schreier ontving vele onderscheidingen, waaronder de Nationalpreis der Deutschen Demokratischen Republik (Eerste Categorie) en de titel van Kammersänger. In 1986 werd hij erelid van de Gesellschaft der Musikfreunde in Wenen.

De bariton-bas José Van Dam wordt vandaag beschouwd als één van de grootste vertolkers in de zangwereld. Hij debuteerde in Parijs en bevestigde zijn talent in vermaarde operahuizen en op befaamde festivals (Parijs, Covent Garden, La Scala, de Staatsoper in Wenen, de Deutsche Oper in Berlijn, Metropolitan Opera, Teatro Colón, de festivals van Salzburg, Aix-en-Provence, Orange e.a.). Hij zong rollen als Falstaff, Simon Boccanegra, Philippe II (Don Carlos), Don Giovanni, Boris Godounov, Amfortas (Parsifal), Der Fliegende Holländer, Wozzeck en werkte samen met grootheden als Herbert von Karajan, Claudio Abbado, Riccardo Muti, Georg Solti en Seiji Ozawa. Zijn vertolking van de hoofdrol in Saint-François d’Assise van Olivier Messiaen werd zowel in Parijs als in Salzburg met geestdrift onthaald. José Van Dam bouwde naast zijn operacarrière ook een uitgebreid repertoire in oratoria en Lieder op. Hij speelt een hoofdrol in de bekende film Le Maître de Musique. De stad Berlijn heeft hem de titel van Kammersänger verleend en in Frankrijk is hij uitgeroepen tot Chevalier de la Légion d’Honneur. In 1998 werd hij door Koning Albert II in de adelstand verheven.