Bernard Foccroulle bouwde midden de jaren 1970 een internationale carrière als orgelspeler uit, met een breed repertoire waarbij hij zowel oog had voor de muziek van de Renaissance als de hedendaagse muziek. Hij maakte snel naam met tientallen wereldpremières van werken van ondermeer Philippe Boesmans, Brian Ferneyhough, Betsy Jolas, Xavier Darasse, Jonathan Harvey en Pascal Dusapin.
In de jaren 1980 stond hij mee aan de wieg van het Ricercar Consort, dat zich hoofdzakelijk toelegde op Duitse barokmuziek. Zo'n vijftigtal CD-opnames maakte hij sindsdien, ondermeer bij Ricercar, voor wie hij het volledige werk voor orgel van J.S. Bach, Dietrich Buxtehude en Matthias Weckmann opnam met zorgvuldig gekozen historische instrumenten. Onder de talrijke prijzen die hij kreeg, tellen we in 2007 een Diapason d’Or de l’année en de Grand Prix van de Académie Charles Cros voor zijn integrale van het werk van Buxtehude. Zijn laatste opname, uitgebracht bij Ricercar, bevat het volledige oeuvre van Francisco Correa de Arauxo, een Sevilliaanse componist uit de eerste helft van de 17e eeuw.
Terwijl hij zich bleef toewijden aan de orgelmuziek, was hij van 1992 tot 2007 directeur van De Munt en van 2007 tot 2018 artistiek directeur van het Festival van Aix-en-Provence. In 2017 kreeg hij de Leadership Prize van de Opera Awards in Londen.
Van 1978 tot 1990 was hij docent muziekanalyse aan het Conservatorium van Luik. Van 2010 tot 2019 doceerde hij orgel aan het Conservatoire de Bruxelles. Hij kreeg eredoctoraten van de Universiteit van Montreal en de Université d’Aix-Marseille.
De voorbije jaren waagde hij zich aan multidisciplinaire projecten waarin orgel gecombineerd wordt met dans (choreografieën van Jan Fabre en Salva Sanchis) of video (Lynette Wallworth).
Bernard Foccroulle componeerde werken voor sopraan en orkest (Am Rande der Nacht naar Rilke), voor bariton en kamermuziekensemble (Due naar De Luca), voor bariton, sopraan en zes instrumenten (E vidi quattro stelle naar Dante’s Purgatorio), en Quatre mélodies d’après Verlaine voor sopraan en piano. Zauberland, een melodieëncyclus voor sopraan en piano naar de gedichten van Martin Crimp kende in 2019 zijn première in het Théâtre des Bouffes du Nord in Parijs, in een enscenering van Katie Mitchell.
Hij componeerde daarnaast een cyclus van werken voor historische orgels (opname bij AEON, beloond met een Diapason d’Or in 2016) alsook Elegy for Trisha voor cello en orgel (opgenomen bij Fuga Libera). Zijn compositie Le Journal d’Hélène Berr gaat in première in Frankrijk in juni 2023 en zijn opera Cassandra wordt gecreëerd door de Munt in september 2023.
Hij is ook actief als auteur, van zijn hand verschenen: La naissance de l’individu dans l’art (Grasset, 2003) samen met Robert Legros en Tzvetan Todorov, en twee boeken met interviews : Entre passion et résistance (Labor, 2005) en Faire vivre l’opéra, un art qui donne sens au monde (Actes Sud, 2018).

De Amerikaanse sopraan June Anderson studeerde cum laude af aan het Yale College met een diploma in de Franse letterkunde. In 1978 lanceerde ze haar carrière in de New York City Opera als de Koningin van de Nacht en vervolgens in Rome met Rossini’s Semiramide. Ze maakte al snel haar debuut bij de Opera van Parijs (Robert le Diable), Covent Garden (Semiramide), La Scala (La Sonnambula) en de Metropolitan Opera (Rigoletto). Haar vertolkingen van Lucia di Lammermoor, La Traviata en Norma werden in het bijzonder geprezen in alle grote operahuizen van Europa en Noord- en Zuid-Amerika. Ze heeft samengewerkt met vele van ‘s werelds grootste dirigenten als Leonard Bernstein, Lorin Maazel, Riccardo Muti, Seiji Ozawa, James Levine, Zubin Mehta, Daniele Gatti en Kazushi Ono. De laatste jaren heeft June Anderson haar repertoire uitgebreid met een aantal 20ste-eeuwse en hedendaagse werken, waaronder opera’s van Richard Strauss, Francis Poulenc, Hans Werner Henze en John Adams. Haar discografie omvat een breed scala aan muziek, gaande van Albinoni en Pergolesi tot Beethoven, Wagner en Orff, evenals opera’s van Verdi en Rossini en minder bekende Franse opera’s. Ze kreeg een Grammy Award voor haar opname van Candide, gedirigeerd door de componist van het werk, Leonard Bernstein. In Frankrijk is ze tot Commandeur des Arts et des Lettres benoemd.

Peter de Caluwe studeerde literatuur en theaterwetenschappen aan de universiteiten van Gent, Brussel en Antwerpen. Gerard Mortier nodigde hem in 1986 uit bij de Muntschouwburg, waar hij actief was als dramaturg met specifieke verantwoordelijkheid voor perscontacten, public relations en jongerenprojecten. In 1989 verzochten Pierre Audi en Truze Lodder hem deel uit te komen maken van het team in Amsterdam. In 1994 werd hij benoemd tot casting director, waarna hij zich ontwikkelde tot hoofd artistieke zaken. De Caluwe is sinds 2007 algemeen en artistiek directeur van de Koninklijke Muntschouwburg. Peter de Caluwe is in Brussel inmiddels aan zijn derde mandaat toe, dat afloopt in 2025. In oktober 2011 werd de Munt onder leiding van Peter de Caluwe uitgeroepen tot Operahuis van het Jaar door het toonaangevende Duitse vaktijdschrift Opernwelt. In november 2011 verkozen Radio Klara en Muziekcentrum Vlaanderen hem tot Muziekpersoonlijkheid van het Jaar. Hij heeft de eerste master honoris causa van de Instituts supérieurs d’Arts Saint-Luc in Brussel ontvangen en was van 2011 tot 2013 President van Opera Europa. In 2013 werd Peter de Caluwe uitgeroepen tot Manager van het jaar door de Vlaamse Vereniging voor Bestuur en Beleid.

Marc Clémeur voltooide zijn universitaire studies theaterwetenschap en musicologie in Keulen, en was daarna assistent-regisseur van Götz Friedrich in Amsterdam, Bayreuth en Düsseldorf. In 1977 werd hij producent klassieke muziek voor de Belgische radio en televisie. In 1984 werd hij benoemd tot directeur van het Vlaams Filharmonisch Orkest en in 1989 tot directeur van de Vlaamse Opera, die onder zijn leiding een internationale reputatie verwierf. In 2009 kwam hij aan het hoofd van de Opéra National du Rhin. Hij startte er een origineel project, met een bijzondere aandacht voor hedendaagse componisten. Hij wijdde een cyclus aan Janáèek, geregisseerd door Robert Carsen, en bracht zelden uitgevoerde werken van Franse componisten. Onder zijn leiding wist de Opéra Studio een aantal zangers op te leiden die nu belangrijke internationale carrières maken. Na een zeer lange loopbaan in de muziekwereld, wordt Marc Clémeur nu vaak gevraagd als artistiek adviseur door operahuizen en wedstrijdorganisaties, en uitgenodigd als jurylid van prestigieuze internationale muziekwedstrijden. Hij is bestuurder van Génération Opéra in Parijs, die o.a. het Concours Voix Nouvelles organiseert, en artistiek adviseur van de Wedstrijd Opera Pienza.

Helmut Deutsch is één van de meest gevraagde en vermaarde liedbegeleiders ter wereld. Hij werd geboren in Wenen en studeerde er aan het Konservatorium, de Music Academy en de Universität für Musik und darstellende Kunst. In 1965 ontving hij de Wiener Kompositionspreis en op 24-jarige leeftijd werd hij benoemd tot hoogleraar. Hoewel hij zich onderscheidde in kamermuziek, met befaamde instrumentalisten, concentreerde hij zich toch vooral op liedbegeleiding. In zijn beginjaren begeleidde hij de sopraan Irmgard Seefried, daarna was hij twaalf jaar lang vooral de vaste begeleider van Hermann Prey. Nadien speelde hij in de grote concertzalen en werkte samen met gerenommeerde zangers, zoals Jonas Kaufmann, Diana Damrau, Piotr Beczala, Camilla Nylund, Michael Volle en Mauro Peter. Helmut Deutsch nam meer dan honderd cd’s op. In de afgelopen jaren lag vooral de ontwikkeling van jonge talenten hem nauw aan het hart : na zijn periode als docent in Wenen bleef hij lesgeven, voornamelijk aan de Hochschule für Musik und Theater in München, waar hij gedurende 28 jaar hoogleraar liedinterpretatie was. Daarnaast is hij gastdocent aan verschillende andere scholen en geeft hij vele masterclasses in Europa en het Verre Oosten.

Serge Dorny studeerde muziek aan het Conservatorium van Gent en kunstgeschiedenis, archeologie, musicologie en communicatiewetenschappen aan de Rijksuniversiteit Gent. In 1983 begon hij bij het Koninklijk Munttheater als muzikaal dramaturg onder Gerard Mortier, waarna hij vanaf 1989 de functie van artistiek directeur van het Festival van Vlaanderen vervulde. Vervolgens werd hij benoemd tot algemeen en artistiek directeur van het London Philharmonic Orchestra. Van 2003 tot 2021 was hij algemeen directeur van de Opéra National de Lyon; sindsdien bekleedt hij diezelfde functie bij de Bayerische Staatsoper. Hij zetelt in de raad van bestuur van de Bayerische Rundfunk en van de Koningin Elisabethwedstrijd, en is jurylid van verschillende internationale wedstrijden. Serge Dorny ontving een eredoctoraat van de Université de Montréal. Hij is benoemd tot officier in de Belgische Kroonorde en in Frankrijk tot Chevalier de l’Ordre de la Légion d’Honneur en Commandeur de l’Ordre des Arts et des Lettres. Zijn publicaties omvatten L’avenir d’un passé (met Johann Thieleman) en Penser l’opéra à présent.

Bernarda Fink is geboren in Buenos Aires en kreeg er haar muziekopleiding aan het Instituto Superior de Arte del Teatro Colón. Ze treedt regelmatig op met de filharmonische orkesten van Berlijn, Wenen en Londen, met het Koninklijk Concertgebouworkest Amsterdam en het Cleveland Orchestra, onder dirigenten als Barenboim, Blomstedt, Bychkov, Chailly, Fischer, Gardiner, Harnoncourt, Jacobs, Jansons, Muti, Norrington, Pinnock, Rattle en Welser-Möst. Bernarda Fink kreeg lovende kritieken voor haar optredens in Argentinië en bij de grote Europese operahuizen: ze zong in de Mozartproducties Lucio Silla (Theater an der Wien) en Idomeneo (Teatro Real in Madrid), in Händels Theodora (Salzburger Festspiele) en ze maakte in 2017 haar debuut bij de Wiener Staatsoper in Debussy’s Pelléas et Mélisande. Veel van haar opnames werden beloond met prestigieuze prijzen als de Diapason d’Or en de Grammy Awards. Bernarda Fink ontving de Oostenrijkse erepenning voor Kunst en Wetenschap, een onderscheiding van de Prešeren Foundation (samen met haar broer Marcos Fink), en de titel van Österreichische Kammersängerin (2014).

Jonathan Friend werd geboren in Londen en genoot zijn opleiding in Kingston upon Thames. Hij begon zijn loopbaan in 1974 bij de English National Opera en werd er in 1977 archivaris. Later werd hij benoemd tot Company Manager bij Opera North in Leeds. In 1981 bood James Levine hem dezelfde functie aan bij de Metropolitan Opera in New York. Twee jaar later klom hij op tot de post van Artistic Administrator, een functie die hij 36 jaar lang uitoefende. Hij werkte samen met twee artistiek directeuren en vijf managers en was verantwoordelijk voor de seizoensplanning en het aantrekken van zangers en dirigenten. Jonathan Friend is sinds 2019 artistiek adviseur van de Metropolitan Opera. Momenteel vervult hij dezelfde rol bij de Irish National Opera en is hij eveneens castingadviseur voor De Nationale Opera in Amsterdam. Jonathan Friend zetelt regelmatig in jury’s voor zangwedstrijden.

Tegenwoordig is Sumi Jo vooral bekend om haar met Grammy Awards bekroonde vertolkingen van het belcantorepertoire en geldt ze als een van de meest gewilde sopranen van haar generatie. Ze wordt geprezen om haar uitzonderlijke muzikaliteit en om haar opmerkelijk beweeglijke, nauwkeurige en warme stem. Ze heeft meer dan 50 opnames op haar naam staan. Sumi Jo treedt regelmatig op en is een veelgevraagde ‘special guest star’ op galaconcerten en internationale evenementen, zoals haar recente optredens op de FIFA World Cup, de openingsceremonie van de Aziatische Winterspelen in Sochi (2011), de Olympische Spelen van Peking (2008) en de Paralympische Winterspelen van Pyeongchang (2018). Ze werd ook gevraagd om voor paus Franciscus te zingen tijdens diens bezoek aan Zuid-Korea in 2014. De laatste jaren werd Sumi Jo uitgenodigd om te zetelen in de jury’s van gerenommeerde zangwedstrijden, waaronder de Glyndebourne Opera Cup in 2020, de Cardiff Singer of the World in 2017, de Hong Kong International Operatic Singing Competition en de Queen Sonja Singing Competition in 2019.

Sophie Karthäuser volgde haar opleiding bij Noëlle Barker aan de Guildhall School in Londen met een beurs van de British Council en van VOCATIO. Ze trad op met prestigieuze ensembles als de Wiener Philharmoniker, de Staatskapelle Dresden, de Accademia Nazionale di Santa Cecilia, de Akademie für Alte Musik Berlin, Les Arts Florissants, het Freiburger Barockorchester, het Gewandhausorchester in Leipzig, het Mahler Chamber Orchestra, Les Talens Lyriques, het Orchestre Philharmonique Royal de Liège en het Belgian National Orchestra. Sophie Karthäuser vertolkte vele Mozartrollen in o.m. het Théâtre des Champs-Élysées in Parijs, het Konzerthaus Berlin, de Opéra de Lyon, het Festival d’Aix-en-Provence, het Theater an der Wien en de Opéra National du Rhin. Haar door de muziekpers vaak bekroonde discografie omvat Mozartaria’s met het Symfonieorkest van de Munt o.l.v. Kazushi Ono, La Finta Giardiniera (met René Jacobs) en liederen van Poulenc, Wolf en Debussy. Ze is gastdocente bij de Udo Reinemann International Masterclasses, en was jurylid van het Concours International Nadia et Lili Boulanger in Parijs.

Sophie de Lint is sinds september 2018 directeur van de Nationale Opera in Amsterdam. Tot die tijd was ze artistiek directeur van Opernhaus Zürich, onder algemeen directeur Andreas Homoki. In 2014 werd Opernhaus Zürich bij de International Opera Awards uitgeroepen tot Opera Company of the Year. Sophie de Lint werd geboren in Rotterdam en groeide op in Genève. Ze studeerde viool aan het muziekconservatorium aldaar en behaalde een diploma bedrijfskunde aan de Webster University in Genève. Ze voltooide ook een Executive Master in Arts Administration aan de Universiteit van Zürich. Daarna was ze actief als artistiek coördinator bij de Opéra de Genève, als Artist Manager in Wenen en Zürich en als freelance directie-assistent wereldwijd. Sophie de Lint wordt regelmatig uitgenodigd als jurylid voor internationale zang- en dirigeerwedstrijden. Ze is daarnaast gastdocente aan de Universiteit van Zürich. Van 2017 tot 2022 was ze bestuurslid van Opera Europa, de beroepsvereniging van operahuizen en operafestivals in Europa.

Al meer dan 25 jaar vertolkt contratenor Bejun Mehta hoofdrollen in de meest gerenommeerde operahuizen - soms in speciaal voor hem opgezette producties - en geeft hij over de hele wereld recitals met een breed repertoire. Zijn talrijke opnames leverden hem prestigieuze prijzen op, waaronder een Echo Klassik, twee keer een Diapason d'Or, een Diamant van Opéra Magazine, een Choc van Classica Magazine en twee Grammy-nominaties. Hij stond ook op de shortlist voor de Preis der Deutschen Schallplattenkritik en werd genomineerd voor een Laurence Olivier Award. Sinds 2015 is Bejun Mehta regelmatig gastdocent zang aan het Conservatorium van Amsterdam en aan de Oslo Academy of Opera, en geeft hij masterclasses in programma’s voor jonge artiesten zoals het Salzburg Young Singers Project, de Opera Studio’s van de Nationale Opera in Amsterdam en de Staatsoper Hamburg, het CAMPUS-programma van het Theater an der Wien, alsook aan zijn eigen privé-zangacademies in Berlijn en New York. Dit jaar is Bejun Mehta ook lid van de jury van de Pietro Antonio Cesti Baroque Opera Competition.

Patricia Petibon studeerde aan het Conservatoire de Paris bij Rachel Yakar, voordat ze door William Christie opgemerkt werd. Ze beheerst een repertoire dat reikt van de Franse barok tot de moderne muziek. Sinds haar debuut bij de Opéra de Paris in 1996, zong ze in een breed scala aan opera’s, van Mozart tot Offenbach, over Donizetti en Verdi. Ze werkt nauw samen met toonaangevende orkesten zoals de Wiener Philharmoniker, de Staatskapelle Berlin, het Symphonieorchester des Bayerischen Rundfunks, de Münchner Philharmoniker, het Orchestre Philharmonique de Radio France, het Orchestre national de France, het Orchestre de Paris, het Orchestre national de Lyon, Les Talens Lyriques, Le Concert d’Astrée, La Cetra, Il Giardino Armonico en het Freiburger Barockorchester - onder dirigenten als Alain Altinoglu, Gustavo Gimeno, Daniele Gatti, Daniel Harding, Kristjan Järvi, Paavo Järvi, Louis Langré, François-Xavier Roth en Christophe Rousset. In de koninklijke abdij van Fontevraud en het Théâtre Le Dôme in Saumur richtte ze, samen met Héloïse Gaillard, de academie Les Chants d’Ulysse op, voor zangers en musici, toekomstige professionals en opkomende artiesten.

Christoph Prégardien geldt als een van de beste operatenoren van vandaag. Hij treedt regelmatig op met vooraanstaande orkesten als de Berliner en Wiener Philharmoniker, het Koninklijk Concertgebouworkest Amsterdam, het Philharmonia Orchestra en het Orchestre philharmonique de Radio France. Zijn uitgebreide en vaak geprezen discografie omvat samenwerkingen met tal van gerenommeerde artiesten zoals Andreas Staier, Michael Gees, Julia Kleiter, Julius Drake, Christoph Schnackertz en met zijn zoon Julian Prégardien. Zijn ervaring in de rol van Evangelist en zijn nauwe band met dirigenten als Kent Nagano, Riccardo Chailly, Philippe Herreweghe, Nikolaus Harnoncourt, Fabio Luisi en John Eliot Gardiner vormen de perfecte basis voor het dirigeren van Bachrepertoire, een passie waaraan hij zich sinds 2012 overgeeft, samen met o.m. Le Concert Lorrain, het Nederlands Kamerkoor, het Balthasar Neumann Choir, het Dresdner Kammerchor, het Collegium Vocale Gent en het RIAS Kammerchor. Christoph Prégardien wijdt ook een groot deel van zijn tijd aan lesgeven: hij is sinds 2004 professor aan de Hochschule für Musik in Keulen en geeft over de hele wereld masterclasses.

De bariton-bas José Van Dam wordt vandaag beschouwd als één van de grootste vertolkers in de zangwereld. Hij debuteerde in Parijs en bevestigde zijn talent in vermaarde operahuizen en op befaamde festivals (Parijs, Covent Garden, La Scala, de Staatsoper in Wenen, de Deutsche Oper in Berlijn, Metropolitan Opera, Teatro Colón, de festivals van Salzburg, Aix-en-Provence, Orange e.a.). Hij zong rollen als Falstaff, Simon Boccanegra, Philippe II (Don Carlos), Don Giovanni, Boris Godounov, Amfortas (Parsifal), Der Fliegende Holländer, Wozzeck en werkte samen met grootheden als Herbert von Karajan, Claudio Abbado, Riccardo Muti, Georg Solti en Seiji Ozawa. Zijn vertolking van de hoofdrol in Saint-François d’Assise van Olivier Messiaen werd zowel in Parijs als in Salzburg met geestdrift onthaald. José Van Dam bouwde naast zijn operacarrière ook een uitgebreid repertoire in oratoria en Lieder op. Hij speelt een hoofdrol in de bekende film Le Maître de Musique. De stad Berlijn heeft hem de titel van Kammersänger verleend en in Frankrijk is hij uitgeroepen tot Chevalier de la Légion d’Honneur. In 1998 werd hij door Koning Albert II in de adelstand verheven.

Reinoud Van Mechelen a étudié le chant auprès de Dina Grossberger au Koninklijk Conservatorium Brussel. Il a reçu le Prix Caecilia pour les jeunes musiciens en 2017. Il est d’abord remarqué par l’European Baroque Academy à Ambronay, sous la direction d’Hervé Niquet en 2007, puis est sélectionné au Jardin des Voix des Arts Florissants, sous la direction de William Christie. Il s’est ensuite produit dans des maisons d’opéra comme l’Opernhaus de Zürich, l’Opéra de Dijon, la Monnaie, le Staatsoper de Berlin, l’Opera Ballet Vlaanderen et l’Opéra de Paris. Reinoud Van Mechelen est aussi l'invité d'ensembles baroques renommés tels que le Collegium Vocale Gent, le Concert Spirituel, Pygmalion, le Ricercar Consort, Insula Orchestra, et les Scherzi Musicali. Son premier album solo, Erbarme dich, est sorti en 2016. Avec son ensemble a nocte temporis, il a enregistré cinq autres CD et plus récemment, un disque avec le pianiste Anthony Romaniuk est paru, consacré à la musique d’Edouard Lassen. Il tient aussi le rôle-titre et assure la direction musicale de l’opéra Céphale et Procris d’Élisabeth Jacquet de La Guerre, dont l’enregistrement sortira cette année en collaboration avec a nocte temporis et le Chœur de Chambre de Namur.

Na haar eindexamen in piano en zang en een master in Italiaanse interpretatie aan de Universiteit van Wenen, begon Evamaria Wieser haar professionele carrière bij het Holender Theatre Agency in Wenen, alvorens de overstap te maken naar het artistiek management van de Bayerische Staatsoper. Ze werkte met Gerard Mortier bij de Salzburger Festspiele en later bij de Opéra de Paris. Vanaf 1992 stond ze aan het hoofd van het artistiek management van de Salzburger Festspiele en later vervulde ze dezelfde functie bij de Ruhrtriennale. Daarna keerde ze terug naar de Salzburger Festspiele als artistiek directeur onder Peter Ruzicka, Jürgen Flimm en Markus Hinterhäuser. Ze nam daar ook de leiding van het Young Singers Project op zich. Evamaria Wieser was ondermeer adviseur bij de Osterfestspiele Salzburg en bij de Europese casting voor de Lyric Opera Chicago. Ze zetelde reeds in de jury’s van talrijke gerenommeerde zangwedstrijden. Sinds 2018 is ze bij de Salzburger Festspiele actief als castingdirecteur, waar ze ook nog steeds het Young Singers Project leidt.