In 1958 richtte Lola Bobesco het muziekensemble ‘Les Solistes de Bruxelles’ op, dat later omgedoopt werd tot ‘Ensemble d’archets Eugène Ysaÿe’. Vandaag heet het koninklijk kamerorkest Orchestre Royal de Chambre de Wallonie. In de voetsporen van muziekdirecteurs Augustin Dumay (2003-2013) en Frank Braley (2014-2019), nam Vahan Mardirossian het stokje over om hun uitmuntende werk voort te zetten.
Het orkest heeft regelmatig samen gewerkt met de grootste artiesten, zowel op de belangrijkste internationale podia als in Bergen, culturele hoofdstad van de Franse Gemeenschap, culturele hoofdstad van Europa in 2015 en al meer dan een halve eeuw de thuishaven van het orkest : José Van Dam, Mstislav Rostropovitsj, Aldo Ciccolini, Mischa Maisky, Maurice André, Arthur Grumiaux, Philippe Hirschhorn, Georges Octors, Jean-Pierre Wallez, Gidon Kremer, Louis Lortie, Jian Wang, Ivry Gitlis, Antoine Tamestit, Henri Demarquette, Richard Galliano, the Modigliani Quartet, Jean‑Philippe Collard, Gérard Caussé, Renaud en Gautier Capuçon, Augustin Dumay, Maria-João Pires ; in Parijs, Peking, Abu Dhabi, Amsterdam, Rotterdam, Boekarest, Bayreuth, München, Luxemburg, Zürich, Genève, Sint-Petersburg, Brussel…
Sinds meer dan twintig jaar is het orkest een partner van de Koningin Elisabethwedstrijd, een regelmatige bondgenoot van de Muziekkapel Koningin Elisabeth en tal van Belgische en internationale muziekfestivals. Het Orchestre Royal de Chambre de Wallonie treedt geregeld op onder de leiding van eerste violist Jean-François Chamberlan.
In Bergen brengt het orkest samen met Mars (Mons Arts de la Scène) en met de steun van de Stad Bergen, concerten met een gediversifieerd en origineel repertoire. Het organiseert concerten voor een jong publiek en biedt diensten aan jonge artiesten van de Muziekacademie van Bergen en ARTS2 (École Supérieure des Arts).
www.orcw.be

Frank Braley volgde op een briljante wijze een ongewoon parcours voor artiesten van zijn kaliber. Hij staat er zelfs op dat hij eigenlijk nooit pianist wou worden. Een dilettant, kortweg, maar wel met het genie van een bevlogen amateur, die meer dan tachtig concerten per jaar speelt. Pas na lang twijfelen tussen wetenschap en muziek laat deze vlotte jongeman de universiteit voor wat ze is en vervoegt de rangen van de uitverkorenen aan het Conservatoire National Supérieur de Musique de Paris. Ondanks alle inspanningen om de laatste van de klas te zijn, komt deze knappe kop er overgediplomeerd buiten, en wordt onmiddellijk op de internationale scene gekatapulteerd met zijn Eerste Prijs in de Koningin Elisabethwedstrijd in 1991. Hoewel Frank Braley vaak wordt uitgenodigd om te spelen met de grootste orkestformaties en graag vergeleken wordt met de groten van de piano, is de roem hem niet naar het hoofd gestegen. Deze artiest, met zijn levendige intelligentie, snedige gevatheid en uitgesproken muzikale opvattingen, heeft niets verloren van zijn spontane en onbevangen houding tegenover de piano, gekenmerkt door humor en poëzie, ingetogenheid, gratie en onwrikbare oprechtheid. Want Frank Braley speelt voor het plezier, zowel van de grote emotie bij een recital als van de gedeelde vreugde in kamermuziek met vrienden, zoals Augustin Dumay, Paul Meyer, Eric Le Sage, Emmanuel Pahud en de broers Capuçon.

Het Belgian National Orchestra, opgericht in 1936, is de geprivilegieerde partner van Bozar. Het orkest staat sinds september 2022 onder leiding van chef-dirigent Antony Hermus, met Roberto González-Monjas als gastdirigent en Michael Schønwandt als geassocieerd dirigent. Het Belgian National Orchestra treedt op met solisten van wereldformaat als Hilary Hahn, Thomas Hampson, Aleksandra Kurzak, Leif Ove Andsnes, Víkingur Ólafsson, Sergey Khachatryan en Truls Mørk. Verder investeert het Belgian National Orchestra in de toekomstige generatie luisteraars en deinst het niet terug voor vernieuwende projecten, zoals met pop-rock-artiest Ozark Henry en recent met Stromae voor zijn recentste album Multitude. Tot de bekroonde discografie, voornamelijk op het label Fuga Libera, behoren onder meer zes opnames onder leiding van voormalig chef-dirigent Walter Weller.
Het Belgian National Orchestra geniet de steun van de Tax Shelter van de Belgische Federale Overheid, de Nationale Loterij en Casa Kafka Pictures.

www.nationalorchestra.be

Hugh Wolff stond op het podium met alle grote Noord-Amerikaanse orkesten, meer bepaald die van Chicago, New York, Boston, Philadelphia, Los Angeles, San Francisco, Toronto en Montréal. Wolff is vaak te gast in Europa en wordt geregeld uitgenodigd om in Azië en Australië te dirigeren.
In september 2017 begon Wolff als muziekdirecteur van het Belgian National Orchestra. Van 1997 tot 2006 was hij chefdirigent van het hr- Sinfonieorchester van Frankfurt. Samen toerden ze in Europa, China en Japan, en namen ze deel aan de Salzburger Festspiele. Van 1998 tot 2000 was Wolff chef-dirigent en vervolgens muziekdirecteur van The Saint Paul Chamber Orchestra, waarmee hij talrijke opnames maakte en tournees ondernam in de VS, Europa en het Verre Oosten.
Zijn interesses strekken zich uit van de uitvoering van barokmuziek tot de premières van nieuwe werken. Hij startte zijn professionele carrière in 1979 als assistent-dirigent van het National Symphony Orchestra, dat toen onder de leiding stond van Mstislav Rostropovich.
De discografie van Wolff telt meer dan vijftig opnames, waaronder de integrale symfonieën van Beethoven en samenwerkingen met Rostropovich, Yo-Yo Ma, Joshua Bell, Hilary Hahn en jazzgitarist John Scofield. Hij werd driemaal genomineerd voor een Grammy Award en won de Cannes Classical Award in 2001.
Wolff werd in Parijs geboren uit Amerikaanse ouders en bracht zijn jeugd door in Londen en Washington. Hij behaalde een diploma aan Harvard College en studeerde piano bij Leon Fleisher, compositie bij George Crumb en Olivier Messiaen, en orkestleiding bij Charles Bruck. De laatste tien jaar engageert hij zich ook in muzikale educatie en onderwijst hij orkestleiding aan het New England Conservatory van Boston.