In 1958 richtte Lola Bobesco het muziekensemble ‘Les Solistes de Bruxelles’ op, dat later omgedoopt werd tot ‘Ensemble d’archets Eugène Ysaÿe’. Vandaag heet het koninklijk kamerorkest Orchestre Royal de Chambre de Wallonie. In de voetsporen van muziekdirecteurs Augustin Dumay (2003-2013) en Frank Braley (2014-2019), nam Vahan Mardirossian het stokje over om hun uitmuntende werk voort te zetten.
Het orkest heeft regelmatig samen gewerkt met de grootste artiesten, zowel op de belangrijkste internationale podia als in Bergen, culturele hoofdstad van de Franse Gemeenschap, culturele hoofdstad van Europa in 2015 en al meer dan een halve eeuw de thuishaven van het orkest : José Van Dam, Mstislav Rostropovitsj, Aldo Ciccolini, Mischa Maisky, Maurice André, Arthur Grumiaux, Philippe Hirschhorn, Georges Octors, Jean-Pierre Wallez, Gidon Kremer, Louis Lortie, Jian Wang, Ivry Gitlis, Antoine Tamestit, Henri Demarquette, Richard Galliano, the Modigliani Quartet, Jean‑Philippe Collard, Gérard Caussé, Renaud en Gautier Capuçon, Augustin Dumay, Maria-João Pires ; in Parijs, Peking, Abu Dhabi, Amsterdam, Rotterdam, Boekarest, Bayreuth, München, Luxemburg, Zürich, Genève, Sint-Petersburg, Brussel…
Sinds meer dan twintig jaar is het orkest een partner van de Koningin Elisabethwedstrijd, een regelmatige bondgenoot van de Muziekkapel Koningin Elisabeth en tal van Belgische en internationale muziekfestivals. Het Orchestre Royal de Chambre de Wallonie treedt geregeld op onder de leiding van eerste violist Jean-François Chamberlan.
In Bergen brengt het orkest samen met Mars (Mons Arts de la Scène) en met de steun van de Stad Bergen, concerten met een gediversifieerd en origineel repertoire. Het organiseert concerten voor een jong publiek en biedt diensten aan jonge artiesten van de Muziekacademie van Bergen en ARTS2 (École Supérieure des Arts).
www.orcw.be

Sinds zijn debuut als klarinettist in de eerste wedstrijd van de Eurovision Young Musicians in 1982 heeft Paul Meyer blijven verrassen. Van jongs af aan werd hij beschouwd als een uitstekende instrumentalist en zijn carrière is getekend door tal van mooie muzikale ontmoetingen met o.a. Benny Goodman, Isaac Stern, Mstislav Rostropovitsj, Jean-Pierre Rampal, Martha Argerich, Yuri Bashmet, Gidon Kremer, Yehudi Menuhin, met wie hij optreedt in de beroemdste concertzalen.

Terwijl hij zijn muzikale opleiding voortzette als klarinetsolist van het Ensemble Intercontemporain en daarna van de Opera van Parijs, geraakte hij geïnteresseerd in orkestleiding. Hij leerde er van de ervaring van grote meesters als Seiji Ozawa, George Prêtre, Daniel Barenboim, Herbert von Karajan, Sir Georg Solti, Claudio Abbado; een ideale positie om de kneepjes van de muzikale leiding van binnen uit te observeren en hun adviezen ter harte te nemen.

De ontmoeting met Pierre Boulez en Luciano Berio was bepalend voor zijn carrière en voor de ontwikkeling van het repertoire voor zijn instrument, door de creaties van concerti die speciaal voor hem geschreven werden door hedendaagse componisten zoals Krzysztof Penderecki, Michael Jarrell, Qigang Chen, Thierry Escaich en Pascal Dusapin. Deze stukken gingen op grote festivals zoals die van Salzburg, Wenen en Amsterdam in wereldpremière.

Nadat hij het kamerorkest van de Elzas stichtte, werd Paul Meyer uitgenodigd om de beste kamerorkesten van Europa te leiden: van Zürich tot Potsdam, via het Scottish Chamber Orchestra, de Philharmonia van Praag tot het Ensemble Orchestral in Parijs. Daarna evolueerde zijn carrière geleidelijk in de richting van de symfonieorkesten: die van Straatsburg, Bordeaux, Toulouse, Radio France, Belgrado, Hamburg, Taiwan, het Russisch Nationaal Orkest, enz.

Hij bleef regelmatig optredens als klarinettist, maar ontwikkelde ook gestaag zijn werk als dirigent, wat de aandacht trok van John Carewe, professor van Sir Simon Rattle, die hem opmerkte en als assistent aanstelde. Gedurende meerdere seizoenen vervolmaakte hij zich in de orkestdirectie bij Marek Janovski, Emmanuel Krivine en Chung Myung-Wun, die hem tot assistent-dirigent van het Seoul Philharmonic Orchestra benoemde. Aan het hoofd van dit prestigieuze orkest dirigeerde hij meer dan dertig programma’s tijdens drie seizoenen.

Al snel opende zijn werk, gebaseerd op begrip en ervaring van de orkestrale praktijk, de deuren van de grote orkesten in Azië: de Tokyo Philharmonic, het China National Orchestra Beijing, de Shanghai Philharmonic, het Taipei Symfonieorkest, en het Kanazawa Orkest, waar hij vaste dirigent is.

De lijst van zijn opnames omvat meer dan veertig titels, opgenomen bij Deutsche Grammophon, Sony, RCA, EMI, Virgin, en beloond met een aantal Diapasons d’Or, Schallplate des Monats en Grammy Awards. Recent heeft Paul Meyer opnames gemaakt met het Brussels Philharmonic, het Stuttgarter Kammerorchester en het Kamerorkest van Lausanne.

Dit seizoen verdeelt hij opnieuw zijn tijd tussen zijn activiteiten als solist, dirigent en kamermuzikant, met het Orchestre Philharmonique de Radio France, het Prague Philharmonia, het Tonkünstler Orchester, het Kamerorkest van Lausanne, enz.

Marin Alsop is een gerenommeerde dirigente met een visie, die er helemaal van overtuigd is dat ‘muziek de kracht heeft om levens te veranderen’. Ze wordt internationaal geroemd voor haar creatieve aanpak van programmering en voor haar grote betrokkenheid bij het onderwijs en de ontwikkeling van publiek van alle leeftijden.

Haar succes als muziekdirecteur van het Baltimore Symphony Orchestra sinds 2007 werd beloond met twee verlengingen van hun samenwerking, nu tot in 2021. Sinds haar aanstelling als dirigente van het orkest nam ze er talrijke gedurfde initiatieven waarmee een nieuw en groter publiek bereikt kon worden. Zo lanceerde ze in 2008 het ‘OrchKids’-programma, dat muzieklessen, instrumenten en begeleiding voorziet voor de meest behoeftige kinderen van de stad. Door de lokale gemeenschap aan te spreken via de BSO Academy en de Rusty Musicians moedigt ze ook niet-professionele volwassen musici aan om op te treden samen met de leden van het ensemble.

Marin Alsop is sinds het begin van het seizoen 2012-13 chefdirigent van het São Paolo Symphony Orchestra, dat ze een nieuwe weg wil doen inslaan op het vlak van artistieke en creatieve programmering, opnames en educatieve projecten. Samen met het orkest toerde ze in 2012 door Europa, met o.a. geroemde optredens op de BBC Proms in Londen en in het Concertgebouw van Amsterdam. In oktober 2013 keerden ze terug naar Europa voor concerten in Berlijn, Londen, Parijs, Salzburg en Wenen. Sinds 1992 bouwt Marin Alsop als artistiek directeur van het Cabrillo Festival voor hedendaagse muziek in Californië een immer groeiend publiek op dat toegewijd is aan nieuwe muziek. Orkesten nieuw leven inblazen is één van haar talenten, en ze behoudt telkens opnieuw een sterke band met de orkesten waarmee ze in het verleden samengewerkt heeft, waaronder het Bournemouth Symphony Orchestra (chefdirigent van 2002 tot 2008, nu eredirigent) en het Colorado Symphony Orchestra (muziekdirecteur van 1993 tot 2005, nu ‘Music Director Laureate’). Ze was te gast bij wereldwijd gereputeerde orkesten: het Philadelphia Orchestra, het Cleveland Orchestra, de Los Angeles Philharmonic, het Koninklijk Concertgebouworkest, het Orchestre de Paris, het Symphonieorchester des Bayerischen Rundfunks en het orkest van de Scala in Milaan. Ze onderhoudt nauwe banden met de London Symphony en de London Philharmonic, met wie ze elk seizoen optreedt, alsook met het Orchestra of the Age of Enlightenment. Eveneens in Londen is ze artiest-in-residentie bij het Southbank Centre.

In september 2013 heeft Marin Alsop als eerste vrouw ooit de laatste avond van de BBC Proms gedirigeerd. In het seizoen 2014-15 deed ze onder andere een Europese tournee met het London Philharmonic Orchestra en een opvoering van het War Requiem van Britten met jonge muzikanten in het Southbank Centre ter gelegenheid van Remembrance Day. Ze mocht talrijke prijzen in ontvangst nemen en is de enige dirigent die de prestigieuze Mac Arthur Fellowship toegewezen kreeg. In 2010 werd ze opgenomen in de American Classical Music Hall of Fame en ze was in 2011 de enige klassieke muzikante in de Vrouwentop 100 van The Guardian, die opgesteld werd ter ere van de 100e verjaardag van de Internationale Vrouwendag. In 2012 ontving ze het Erelidmaatschap van de Royal Academy of Music van Londen en in 2014 werd ze uitgeroepen tot Erelid van de Royal Philharmonic Society.

Haar uitgebreide discografie bij het Naxos Label omvat een serie die gewijd is aan het symfonische werk van Brahms, opgenomen met de London Philharmonic, Ein deutsches Requiem van Brahms met het MDR Radiokoor van Leipzig en een veelgeprezen Dvoøákcyclus met het Baltimore Symphony Orchestra. De eerste cd van haar reeks symfonieën van Prokofiev met het São Paulo Symphony Orchestra was de Orkestkeuze in het BBC Music Magazine. Ze heeft ook opnames gemaakt voor Decca Classics, Harmonia Mundi en Sony Classical.

Marin Alsop werd in New York geboren. Ze studeerde aan de universiteit van Yale en behaalde haar master aan de Juilliard School. Haar carrière als dirigente werd gelanceerd in 1989, toen ze laureate werd van de Internationale Leopold Stokowskiwedstrijd voor dirigenten. Ze was de eerste vrouw die de Koussevitzkyprijs voor dirigenten kreeg van het Tanglewood Music Centre, waar ze uitgroeide tot de protégé van Leonard Bernstein.

Al sinds de oprichting van het NOB in 1936 is het orkest een vurig verdediger van zowel de traditionele als vernieuwende symfonische muziek. Verscheidene muziekdirecteurs, onder wie André Cluytens, Michael Gielen, Mikko Franck en Walter Weller, vormden al de drijvende kracht achter het orkest. Sinds september 2013 staat muziekdirecteur Andrey Boreyko aan het roer van het NOB. De Russische dirigent kan terugvallen op zijn jarenlange ervaring bij gerenommeerde Europese en Amerikaanse ensembles. Onder hem gaat het NOB steeds verder op zoek naar verfijning, met een almaar bredere waaier aan emoties tot gevolg. Hij staat bekend om zijn kwalitatief hoogstaande en originele programmaties, waarmee hij een breed publiek weet te raken en steeds weer op zoek gaat naar de zuiverste klanken, zinderend en transparant tegelijk.

Het NOB ontmoet zijn publiek in concertzalen over heel België, maar ook op tournee in het buitenland. In de prestigieuze Henry Le Boeufzaal van het Brusselse Paleis voor Schone Kunsten schotelt het orkest zijn luisteraars een eigen concertreeks voor in samenwerking met BOZAR MUSIC. En in het kader van zijn permanente zoektocht naar nieuwe prikkels nodigt het NOB ook geregeld gastdirigenten uit.

Het orkest weet bovendien steeds de gevoelige snaar te raken tijdens gastoptredens van wereldsterren als Hélène Grimaud, Vadim Repin of Gidon Kremer, zonder de grote namen uit de operawereld te vergeten, zoals Bryn Terfel, Roberto Alagna, Jonas Kaufmann, Rolando Villazon, Anna Netrebko en Juan Diego Flórez. Maar het NOB smeedt ook banden met jong muzikaal talent als Plamena Mangova, Lorenzo Gatto of Yossif Ivanov, dankzij een uitstekende samenwerking met de Muziekkapel Koningin Elisabeth en de Koningin Elisabethwedstrijd.

Het NOB is een orkest dat resoluut kiest voor de samenleving van vandaag. Het deinst er niet voor terug om talentvolle componisten aan het werk te zetten. Aan hen hebben we immers de meesterwerken van morgen te danken. Het orkest creëert kansen voor jong talent maar haalt ook minder bekende werken van onder het stof of vertolkt filmmuziek en kwalitatief hoogstaande populaire muziek. Met tal van uiteenlopende projecten voor kinderen en jongeren slaat het NOB de brug met de toekomstige generatie luisteraars. Het orkest zet zijn schouders onder al deze initiatieven en plaatst zich zo in het hart van een steeds evoluerende samenleving.

Onder leiding van Walter Weller (2007-2012) nam het orkest elk jaar een cd op bij Fuga Libera. Enkele van die cd’s werden zelfs bekroond met kwaliteitslabels van de internationale gespecialiseerde pers. Zo werden de opnames van Josef Suks ‘Asrael’-symfonie, van Ein Heldenleben van Richard Strauss, en het Pianoconcerto nr. 1 van Johannes Brahms (met o.a. Plamena Mangova) warm onthaald in het buitenland. Het NOB bleef de laatste jaren verder aan zijn reputatie bouwen over de landsgrenzen heen, meer bepaald in Japan, Spanje, Zwitserland, en onlangs nog in Duitsland en Centraal-Europa.